counter on tumblr
IWannaRun78: 2014

vrijdag 7 november 2014

Berenloop 2014


Donderdag begint de Berenloop al, het zoeken naar het startnummer. Waar is dat ding?! Niet te vinden!

Dus zaterdag melden bij het wedstrijdsecreteriaat. Voor 10 euro krijg ik een nieuwe, mooie melkkoe voor de organisatie. Ik ga samen met Niels morgen lopen, dus mijn wedstrijdnummer wordt meteen omgewisseld voor een recreantennummer. En is misschien ook wel beter, gezien we 4:15 willen gaan lopen, dat zier er toch wel wat raar uit met wedstrijdnummer.

Op zondag tref ik Niels al snel aan op de afgesproken plek en we gaan samen naar startvak, we hebben een mooi plekje vlak achter het wedstrijdvak. Langzaamaan druppelt het vak vol, veel bekenden komen langs, leuk.

Dan klinkt daar de hoorn, we gaan. De benen voelen zwaar, dat beloofd niet veel goed, al snel hoor ik iemand brommen achter me, en vraagt of ik sneller ga lopen dan 4:15, maar dat is niet de bedoeling. We lopen door de haven, langs de dijk, langs stay oke, en daar is de eerste verzorging, en natuurlijk mijn fans. Daan staat vrolijk te zwaaien, even groeten en zwaaien en weer verder.

De  kilometertijden liggen nog steeds rond de 5:50, zal straks wel vanzelf langzamer gaan. Het is gezellig druk op het parcours. We praten lekker door, en praten ook met andere deelnemers. Zo tikken de kilometers voorbij, maar nog steeds ruim onder de 6 minuut per kilometer.

Lang het parcours staat veel publiek, vast ook door het weer. Het is de warmste 2 november in tijden. Ik ben geloof ik nooit aangemoedigd tijdens de Berenloop door publiek in korte broek met slippers.

We genieten op het Oosterend, wat is het toch prachtig om te lopen hier. Dit is de reden om de Berenloop te doen! En daar is alweer de verzorgingspost, weer prima op orde, warm water, cola, genoeg te eten en genoeg vrijwilligers, ook zo'n reden om de Berenloop te doen.

En daar is het strand, het ligt er super strak bij. Het waait goed, maar we bikkelen ons er door. De praatjes worden wat minder, maar we blijven voortvarend gaan. We proberen wat wandelaars mee te krijgen, maar die geven aan dat ze liever een strandwandeling maken.

En daar is de Longway, Niels geeft aan dat hih het zwaar heeft. Oei, ik voel me een beetje schuldig, het was me niet gelukt om langzamer te lopen. We dribbelen het laatste stukje en Niels houdt zich taai. Daar is West, Jan staat ons aan te moedigen, een mooi baken en geeft ons even kracht, nog 1 kilometer.

Wat bochtjes, en daar is de hoofdstraat met de rode loper, recht op de Brandaris af, veel publiek langs het parcours, weer zo'n reden om hier mee te doen. De speaker roept onze namen om, en in een verdienstelijke 4:06 finishen we!




vrijdag 26 september 2014

Damloop 2014

Het is vandaag de 10e keer dan ik meedoe met de Damloop. Maar het is ook de 12e keer dat ik start, dit keer start ik maar één keer. De laatste weken gingen niet van harte. Rugpijn en verder alleen wat gehobbeld met de kinderwagen. Dus vandaag weer voor het eerst sinds tijden zonder kinderwagen maar met raceschoentjes!

Ik mag als eerste startgroep starten, dus het is nog niet megadruk op Amsterdam Centraal. Rustig tas wegbrengen, startvak in, en maar wachten op het startschot, dan is het 10:25, we gaan! Het gaat er allemaal serieus aan toe ivm de echte wedstrijdlopers.

Waaah, dit is mooi, weer is voor het eerst, sinds een jaar (?), een echte grote wedstrijd. We duiken al snel de IJ-tunnel in, altijd leuk. Ik vlieg over het parcours, weliswaar geen toptijden, maar wel lekker op snelheid van ongeveer 4:50, daar verbaas ik mezelf mee.

Amsterdam en Zaandam moeten nog echt wakker worden. Er staat enthousiast publiek, maar de cafés zijn nog leeg, de latere lopers zullen straks hier aanzienlijk meer aanmoedigen ontvangen. Maar ook wij ontvangen vele gejuich en er staan her en der allemaal muziekbandjes en DJ's.

Bij de 7km nog even persoonlijke aanmoedigingen van mijn ouders, zie ze al van ver staan, zwaaien, en dan voorbij schieten en weer door.

Het zonnetje schijnt, het is best wel warm, soms even de wind recht in het gezicht, maar we gaan door. Ik loop individueel, heb geen loopmaatje nodig. Kan haast ook niet, iedereen vliegt mij voorbij, en degene die ik inhaal, die hebben het al wel gezien voor vandaag.

Ik vraag mij af of ik die laatste 6km nog kan afleggen in dit tempo, maar wat is zes km nou? En voor ik het weet nog 3km, en dan nog 2km, en dat is het lekker feest, Zaandam staat vol met mensen. Nog wat bruggetjes, en daar is de finish.

Tien jaar geleden liep ik 1:18, ga ik daaronder blijven? Zou het lukken? Nog 35 seconden, ik pers alles er uit, doe mijn best, maar nee, 1:18:06 geeft de klok ongenadig aan. Ach, ook wel weer grappig om dezelfde tijd 10 jaar later te lopen. Kan mij niet voorstellen dat ik ooit 10 minuten sneller was.

Drinken, medaille, en naar de uitgang. Dan veel geroep en gefluit, een brancard vliegt voorbij en wordt loeisnel naar de EHBO gereden, niet veel later hoor ik een ambulance. Later blijkt deze jongen overleden te zijn, bizar.


zondag 20 juli 2014

Midzomeravondmarathon

Het is goed warm, 33 graden als ik mijn auto parkeer vlakbij de start. De ambitie is vandaag om de marathon te volbrengen in Diever. Zou dan in een jaar alle drie de marathons volbracht hebben van Diever.

Ongeveer 60 man staan klaar de marathon, daar gaan we. Eerst twee rondjes door het dorp dan een lang stuk op asfalt en dan het bos in. Maar wat is het warm op dat stuk asfalt. Bij de verzorging van de 6km drinken scoren en een spons. Ik houd de spons bij me, altijd handig om af te koelen.

Alles gaat redelijk onder controle, de warmte houd ik redelijk onder controle en lijkt best te doen zijn. De verzorgingsposten staan er weer tip top bij, om de 2,5 km kunnen we bijtanken.

Als de eerste ronde bijna er op zit zie ik in de verte al wat paniekerige bewegingen. Als ik eenmaal bij de verzorgingspost ben begrijp ik dat er iets is gebeurt, de vrijwilliger gaat er heen op zijn fiets. Ik dribbel lekker door, maar zie daar verder opeens allemaal mensen geknield rondom een persoon. Zou het reanimatie zijn? Besluit om maar even wat sneller te lopen en een sprintje in te zetten om eventueel te kunnen helpen.

Aangekomen blijkt er een meisje licht schokkend te liggen op de grond, ik geef direct mijn spons af. Ik vind dat 112 gebeld moet worden, maar er wordt in de groep getwijfeld, EHBO is immers onderweg. Het wordt te druk, EHBO komt er idd aan, ik besluit om door te gaan.

Je merkt dat het alweer wat koeler is, kilometers gaan ook best wel makkelijk. Of zal het een stukje adrenaline zijn? Kilometers gaan best volgens plan, al blijft het wel warm. Ondertussen blijft het beeld van dat meisje in mijn hoofd rondspoken, had ik zelf 112 moeten bellen, had ik moeten blijven?

Als ik weer een ronde afleg, besef ik dat ik pas op de helft ben, vraag me sterk af of ik nog zin heb in twee rondes. Het is misschien ook wel mooi geweest, en spontaan voel ik zware benen. Zou ik er nu echt voor gaan kiezen om te stoppen?

En ja, ik stop, ging op zich prima, maar de zin is weg en de warmte heb ik ook wel gehad. Ik probeer nog langs de speaker, Jan Kooistra, te komen zonder gezien te worden, maar dat lukt niet. Dan maar snel mijn startnummer af, zodat niet iedereen door heeft dat ik ben uitgestapt. Terwijl ik mijn bouillon wegdrink, heb ik alweer een klein beetje spijt.

Nog even bij de EHBO vragen hoe het met het meisje is afgelopen, Uiteindelijk blijkt te zijn opgelapt door personeel van de ambulance. Mooi, nu op naar huis lekker relaxen in de tuin, het is nogsteeds 30 graden, ben nu toch mooi op tijd. :)



zondag 29 juni 2014

Eifelmarathon

Marathon 42

Op vakantie in de Eifel, en wat wordt er verderop georganiseerd? De Eifelmarathon! Ik ben er bij.

Op vaderdag sta ik dan in alle vroegte pannenkoeken te bakken, pannenkoeken vormen altijd een goede basis. Achter mij eet mijn zoon al mijn pannenkoeken braaf op. Hij bewaard er gelukkig nog een paar voor mij. Dan hop de auto in en naar Waxweiler. De rit daarnaar toe is geen straf, eerst ons dal uitkomen, en dan slingerweggetjes naar Waxweiler. Dit moet wel een mooie loop gaan worden.

Het lukt me weer om in mijn perfecte Duits (not) mijn naam te spellen, en een tas vol goodies te bemachtigen. Dan nog even wat heen en weer dribbelen en dan in het alweer 9 uur, de start van de marathon.

Al na drie kilometer komt er iemand teruglopen. Ik denk nog: “die heeft er geen zin meer in”, maar hij wordt gevolgd door andere, ik begin te vermoeden dat we een keerpunt krijgen, en ja hoor, daar is het keerpunt. Was de eerste 2,5km niet zo heel boeiend, nu weet je dat de volgende 2,5km ook niet boeiend zal zijn. We lopen weer door Waxweiler heen, we blijven op de asfaltweg. Ik zie links en rechts kleine gravelroads, dat ziet er stuk leuker uit!

Op zich hebben we nu wel mooi uitzicht, groene dalen, veel bomen, riviertjes. We lopen onder de bomen, en de klimpartijen vallen tot dusver best mee. Ze beloven 1000 hoogtemeters. Maar de weg glooit langzaam omhoog en dwingt niet tot wandelen. Eigenlijk best wel relaxed.

De verzorging is dik op orde, na iedere 3 of 4km staat er een uitgebreide post, waaronder ook cola. De marathon wordt onder prima weersomstandigheden gelopen, waterig zonnetje, koel briesje, lekkere temperatuur.

Na tien kilometer vonden ze het bij de organisatie ook wel welletjes met het asfalt, we duiken de brede bospaden in, gravel voornamelijk als ondergrond. Zo vervolgen we onze weg, van bosweg naar stukje asfalt, naar verzorgingspost en weer het bos in.

Bij 16km moeten we toch opeens gaan wandelen, het is de steil. Links van mij heb ik prachtig uitzicht en zie ik een grote afgrond, nu maar even niet uitglijden. We kunnen weer hardlopen, bocht om, maar het gaat nu steiler naar beneden dan daarnet naar boven. Ik geloof het wel met al dat gruis en gravel, ik doe rustig aan.

Bij de 21km lopen we een oud slot, nog 4km en dan zijn we hier weer, maar eerst nog even een grote ronde om het meer. Ondertussen loop ik helemaal alleen, ik twijfel, ik zal toch niet per ongeluk de route van de ultra mararhon aan het doen zijn? Maar nee, verderop zie ik een bordje dat wij naar links mogen en de ultra lopers naar rechts.

Als we weer door het slot heen zijn gelopen, volgt veel herkenning, de route terug is bij helemaal gelijk, jammer. Maar het is de organisatie vergeven door de mooie route. Het laatste stuk heeft nog een goede klim in zich. De benen zijn moe, maar ik geniet en de conditie is goed. Het gaat allemaal niet snel meer, maar dat is niet erg.




Na 4:33 meld ik mij weer bij de finish. Het bier staat te wachten, ik kom tot de conclusie dat appelbier niet te drinken is en ga over op de cola.

Prima marathon, veel asfalt, afgewisseld met mooie stuk door het bos. De verzorging is prima op orde. Voor een grootste gedeelte het zelfde parcours maar dat is voor deze keer oké. Een mooie aanrader om een keertje mee te pakken.






woensdag 4 juni 2014

Recreatieloop Terwispel

Een wedstrijd in het dorp verderop, daar moet ik dan maar mijn gezicht laten zien. Gelukkig is het niet zo warm als gisteren. Er wordt een 4EM georganiseerd. Ik heb geen last van het vinden van een parkeerplekje, ik ga hardlopend die kant op.

Na 3,5km meld ik mij bij het dorpshuis en schrijf me in voor 6,50. Op zich wel wat aan de hoge kant voor 4em. Ik dribbel wat rond bij het dorpshuis, kom nog even te spreken met een boer uit het dorp en nog iemand waarmee ik eerder heb gelopen.

Dan maar een plekje zoeken voor de start. Ik kijk om mij heen, en besluit dat ik mij wel vooraan kan melden. In ergste geval wordt ik ingehaald door iedereen. Dan is daar de start, ik begin te lopen, en zie meteen dat ik 5e lig, de rest blijft volgen. Al snel lig ik 4e. Ik had niet het idee om super hard te gaan, maar ja, als ik 4e lig, dan is het wel erg verleidelijk om die positie te verdedigen.
Start Recreatieloop Terwispel (groen link ben ik)

We rennen langs het water, is perfect hardloopweer. We hebben mooi uitzicht met hier en daar wat publiek. De eerste is al ver weg uit het zicht verdwenen, nummer 2 en 3 lopen een minuut voor me, achter mij lopen ze op 30 seconden. Ik kan dus niet te veel tijd verliezen.

Een keerpunt, kan ik mooi zien wat er achter me zit, een aantal lopers, maar niet veel. Ik blijf doorlopen, en ik ga best hard gezien mijn trainingen. Drankpost, ik krijg water aangeboden, smaakt goed.

De afstand tussen mij en de achterliggers wordt groter, we gaan door een stukje park cq bos, ik loop alleen, nog een paar bochten en dan zit deze 4EM erop. Ik hoor de speaker zeggen, in het Fries, dat er nog iemand achter mij komt. Het zal me toch niet gebeuren dat ik alsnog word ingehaald? Maar de speaker helpt me, en zegt dat hij me niet meer zal kunnen inhalen. daar is de finish!

De tijd wordt niet genoteerd, maar mijn horloge zegt: 0:27:30, en 4e overall.

Na de finish wacht er water en een appel, al met al, was een prima 4EM, prima rondje. Nu nog even via een omweg weer naar huis lopen, en ik heb weer genoeg kilometer gelopen voor vandaag.


woensdag 21 mei 2014

Loop Leeuwarden 2014


Om 9:45 meld ik mij bij de andere pacers. Ik ga vandaag weer pacen bij de LoopLeeuwarden, de groep van 1:50 ga ik weer doen dit jaar. Wanneer was mijn laatste halve marathon, een jaar geleden?

We krijgen ons startnummer en info. Ik zie dat een foto van mij in het informatieboekje staat, dat is leuk. Als iedereen zijn ballon heeft en startnummer gaan we met de groep naar het startvak.


We zijn ruim op tijd, daar loop ik Mettje, Martin en Niels tegen het lijf. Dan plaats nemen in het startvak, en nog even en we mogen weer. Het wordt vandaag erg warm. Ik ben benieuwd of het allemaal vloeiend zal gaan. Maar gelukkig ben je met twee pacers, dus kan je elkaar helpen.
Na de start gaan we met de flow, er is weinig ruimte om zelf tempo te bepalen, maar de groep loopt in redelijk goed tempo. We halen wat in, ik merk dat de mensen die ons willen volgen een soort interval moeten doen. Dat voelt niet fijn.

Het parcours is dit jaar anders, we zijn redelijk snel Leeuwarden uit, en het is nu ook wat breder. Ik loop samen met mijn medepacer wat te babbelen. Opeens zegt ie: je zal het verder zonder mij moeten doen. Het lukt hem niet om verder te gaan. Ik krijg zijn ballon en vervolg mijn weg.

De groep heeft een mooie grootte, en we hobbelen door het warme Friese land. Om de 2,5km waterposten, prima zo met dit weer. In de dorpjes worden we aangemoedigd door publiek.

Langzaam wordt de groep iets minder groot, de drankposten zijn altijd een goed punt om elkaar kwijt te raken, ik probeer wat in te houden, maar het is lastig als de drankpost niet voorzien is van genoeg man om water aan te geven.

Onderweg zie ik Martin stoppen, ik vraag of ie mee gaat, maar nee het lukt niet. Zo gaat het met een aantal, aantal haken aan, en aantal haken af. Er is een harde kern in de groep, dat maakt het leuk. Ik kan mezelf niet terug laten vallen in de groep, dat is nu wel een nadeel nu ik alleen ben.

Nog maar een paar kilometer en we lopen Leeuwarden alweer in. We gaan dit keer door het centrum, ondanks de bruggetjes en pizza lucht is het leuk om door het centrum te lopen.

En daar...daar is de finish, we maken een mooie sprint aan het einde met de hele groep, met 1:49 zit het er weer op!

Snel douchen, en daarna voor de 10km melden. Gaat prima, ik boemel hem gewoon uit, zonder enige vorm van wedstrijd gevoel. We mochten vooraan starten, dat geeft mooi wat vrijheid op het parcours. Na 54 minuten mag ik mijn medaille in ontvangst nemen, en ga ik weer douchen.

Na deze kilometers gaan we met een aantal pacers wat eten, en deze Loop Leeuwarden zit er weer op. Was weer leuk om te mogen pacen en fijn te kunnen hardlopen.

maandag 12 mei 2014

Beemster erfgoed marathon


Marathon 41

Hij stond al een tijdje met potlood op de agenda, de Beemster erfgoed marathon. Een marathon waarbij je 12x een hapje krijgt voorgeschoteld, een funrun. Helaas zat hij vrij snel vol. Maar twee weken geleden toch even mailen, en ja hoor ik mag nog meedoen.



De meeste doen hem in een koppeltje, ééntje op de fiets, de ander lopend en dat afwisselend. Ongeveer 12 lopers lopen hem individueel, we starten in de laatste marathon groep. Samen met oa Rene start ik om 11 uur. Het gaat vandaag goed rot weer worden, eerste deel hebben we wind mee.

Dan volgen om de 5 of 4 kilometer de drankposten, en dat zijn luxe drankposten. Ze hebben allemaal water, maar daarnaast valt er ook fruit, yoghurt, tortilla, schepijs,chocolade, pannenkoek en luxe toastjes te halen. Iedere keer weer leuk om een boerderij in te lopen om te zien hoe gezellig ze het hebben gemaakt met een bandje en aankleding. Soms een beetje "man bij hond" gevoel. Alle vrijwilligers zijn gezellig en zijn in voor een leuk praatje.

De route gaat voornamelijk over vlakke rechte wegen, waar we nergens fatsoenlijk kunnen schuilen voor de regen en wind, de warme boerderijen of schuren zijn daar een welkome afwisseling bij. De route gaat zelfs dwars door een stal, we worden aangemoedigd door alle koeien die daar ook zijn. De landelijke route die vervolgens ons uit de stal leidt, weer de dijk op, levert wel wat natte schoenen op, maar het is een funrun, dus dat hoort er bij.

Rene is ondertussen zijn eigen weg gegaan, en ik loop alleen tegen de wind in te boksen, in soppende schoenen regen te happen. Maar het deert me niet, alles voelt goed en ik heb plezier, het is een funrun immer. De koppeltjes die ik allemaal zie zien er minder plezierig uit, sommige kunnen niet tegen de wind in fietsen, zijn koud, zijn bezig met vliegeren wanneer ze hun regenpak afwisselen voor hun ren kleding.

Hardlopend een ijsje eten
Als we nog 13 km moeten krijgen we de wind in de rug, het water waar we langs lopen ziet er woest uit, witte kopjes geven aan dat het menens is met de wind. Ondertussen loop ik alleen, en vraag me af waar iedereen gebleven is, was het zo gezellig in die laatste schuur dat iedereen daar is gebleven?!

 Nog even de snelweg over, nog een dijkje op, nog wat modderig grasland doorsteken, en daar is het fort weer.

Net onder de 4:30 finish ik, die hapjes kosten redelijk wat tijd en ook kilometers, want Garmin geeft aan 43.6km.

Conclusie: was een leuke en goed verzorgde marathon, maar in de Beemster hebben ze wel veel wind en regen, en de marathon is daar ook meer kilometer.




zaterdag 19 april 2014

Woldbergtrail

Wat een geluk heb ik. Op een mooie lentedag een trail lopen van 35km, vlak bij huis.

De woldbergtrail start vlakbij Steenwijk. We starten met 36 deelnemers, een kleine groep, het gaat er allemaal relaxed en gemoedelijk aan toe. De route gaat meteen door het bos, en het blijft zo doorgaan. We blijven door mooie stukken bos lopen, alles ruikt naar de lente.

De rouet is uitgezet door middel van lintjes, over het algemeen prima te volgen. De paden varieren van bospaden, single tracks, en soms een pad voorzien van onvervalste modder.

Grootste gedeelte van de route loop ik samen met Herman. Gaat allemaal lekker, we boemelen lekker door. Verzorgingspost is er bij de 14km. Voorzien van water, banaan en ontbijtkoek, ik mis mijn favoriete drankje, cola. Maar heb genoeg spullen in de rugzak, dus dat maakt niet veel uit.

Route gaat nu door een iets meer open gebied, maar niet minder mooi. We hoeven nog maar 12km en belanden dan op parcours van de 15 km. De snelle scheren langs ons heen. Nog 10 km, ik merk dat tempo terugvalt, de meute van de 15km komt langs.

Horloge begint te piepen, we verlaten het parcours, maar iedereen loopt door, ik volg braaf, en daar komt iedereen weer terug, we moeten ergens naar rechts...even zoeken en daar is het. Weer komt de meute langs draven, en valt er 1 languit, maar krabbelt weer snel op. Venijn zit hem in de staart, we moeten nog even een paar hoogtemeters maken.

Nog maar een klein stukje, ik loop alleen. Ik zie lopers naar links gaan, maar horloge geeft resoluut aan dat ik naar rechts moet. Twijfel....ik ga naar rechts, maar daar zijn geen lintjes. Maar ik ga nu niet meer keren, en volg het parcours op horloge in de hoop dat ik weer uitkom om het andere parcours. En ja, daar is parcours weer, nog even naar links en daar is de finish.

3:31 over dir parcours gedaan. Was een mooie ronde hardlopen. De route was over het algemeen goed uitgezet, de twee verzorgingsposten waren op orde. De

zondag 30 maart 2014

Drents Friese Wold Marathon 2014

Marathon 40

Er was ieder jaar wel een reden om niet aan de start te verschijnen van de Drents Friese Wold Marathon, maar dit jaar zou ik hem zeker gaan doen. En dat is gelukt, mijn 40ste marathon is volbracht in Diever.

Het gaat lekker warm worden. Twijfel of ik rugzak met water meeneem, of niet. In Diever weet je het eigenlijk wel zeker, de verzorging is tip top op orde. Ik gok op de verzorging en laat mijn eigen water thuis.

Voor de start nog even met Herman en Niels gesproken. Jan Kooistra lost het startschot, en daar gaan we, rond de 100 man, eerst twee rondjes dorp, en dan het bos in. Al snel komt Cees naast mij lopen. Hij wilt een trage duurloop doen, en ik wil gewoon mijn tempo doen. Dus dat komt mooi uit, de rest van de tijd lopen we samen op.



Al snel is het genieten, het bos ligt er prachtig bij. Parcours volgt de betonpaden, single tracks, schelpenpaden. Uitzicht op vennetjes, de kracht van de storm van oktober, de ontluikende lente, geen straf om hier een marathon te lopen. En de verzorging is weer prima op orde, cola, sportdrank, banaan, allemaal voor het grijpen.

We gaan de heide op, nu wat mooie klimmetjes, en de zon staat mooi strak aan de hemel. Het is even bikkelen, maar we hebben genoeg enthousiaste fans, de schapen met hun lammetjes kijken ons hartelijk aan.



Bij de 33km zien we een uitkijktoren, ik roep naar Cees, speciaal voor jou! En dat doet ie, hij klimt omhoog terwijl ik door dribbel. Vlak voor de verzorgingspost loopt ie weer naast me. Ondertussen halen we redelijk wat mensen in. Mijn tempo zakt ook gestaag.

Nog één verzorgingspost, en dan aftellen. Ik hoop snel de stem van Jan Kooistra te horen. De laatste paar honderd meter worden afgesteld, ik heb het wel gehad, nog ff en daar is de finish!

4:10 geeft de klok aan, en zodra ik stil sta voelt het eigenlijk best weer oké. De auto staat vlakbij de finish, scheelt toch weer een paar extra meter lopen. :-)



Foto's: Janke van der Schaaf en Cees

zondag 9 maart 2014

Sallandtrail


"Marathon" 39

Laat ik maar meteen met de conclusie beginnen: de Sallandtrail staat nu op nummer 1 van de meest mooie marathons/ultra die ik tot nu toe gelopen heb!

Wat onwennig start ik vandaag voor het eerst weer in zomerkleren. Het beloofd voor het eerst dit jaar boven de 12 graden uit te komen. Vandaag staat er 50km op het programma in trailvorm. Gaat zwaar worden, maar daarom er niet minder zin in.

Om 10 uur worden we weggeschoten. Ik start samen met Herman, we gaan meteen het bos in. En ik heb nog geen kilometer gelopen, of ik donder al mijn bek. Dat beloofd niet veel goeds, met een schram op mijn ego en knie vervolg ik het parcours.

De route is en blijft onveranderd mooi. We pakken leuk wat heuveltjes en smalle paadjes. Na een paar kilometer komen de eerste van de 25km al achter ons aan. En vanaf dan is het parcours wel wat druk, maar prima te doen.

De verzorging bij de 13km, is uitzonderlijk goed. Zelfs vlaai met slagroom is er te verkrijgen!

Op kilometer 23 worden we getrakteerd op een grote zandvlakte die redelijk steil omhoog gaat. We besparen onze krachten en gaan lopend naar boven. Ondertussen is ons groepje uitgegroeid tot vier man, waaronder Mart.





Bij de 25km is er weer verzorging. Bertus, de wedstrijdleider, staat iedereen te verwelkomen. Even op orde komen, en weer gaan. Het is weer meteen een stuk rustiger. Ook het gebabbel in de groep verstompt wat. Eén van de vier geeft aan dat ie moet rusten, Herman en Mart lopen de heuvel op, alsof we net begonnen zijn. Ik vind het prima en dribbel in eigen snelheid omhoog.

Het wordt warmer. Ondertussen loop ik weer met Herman, de tweede helft is aanzienlijk zwaarder dan de eerste, meer klimmetjes en meer zandpaadjes. Sommige hellingen worden lopend genomen.

Na de laatste verzorging, bij de 40km, staat ons nog een pittige klim te wachten, en dan aftellen. We lopen grote stukken alleen en genieten van het uitzicht om ons heen. Het gaat allemaal niet snel, eigenlijk is het een slakkegang, maar we komen vooruit en halen zelfs nog andere in ook.

Nog 1.2km, het lijkt eindeloos te duren voor het zwembad inzicht komt. Kramp meldt zich aan, ik hoop dat ie wegblijft. Daar is de finish, met een grote grijns finish ik. Bertus feliciteert iedereen, en de verzorging staat er super goed bij.

De finishklok geeft aan: 5:36. 

Wat een mooie trail, en goed georganiseerd, van A tot B was het helemaal top. Goede bewegwijzering, goede verzorging, veel en aardige vrijwilligers, en een super mooie route met leuke uitdagingen in vorm van boomwortels tot leuke klimmetjes.


zondag 16 februari 2014

Sukerbietenloop

Vandaag staat er een harde wind, maar het is droog. Wel is er veel regen gevallen. Dus de kans is groot dat het parcours van vandaag erg nat is. Er wordt een trailrun georganiseerd vanuit Lemeleveld. Waar de Lemeleberg zeker onderdeel vanuit zal gaan maken.



Met oud en nieuw heb ik hier twee keer getraind. Ik weet dus dat het er mooi is en hoe het parcours er ongeveer uit zal zien, super veel zin in!

Veel SV-Friesland leden aan de start, ook nog andere bekende gezichten van eerdere trailruns. We worden weggeschoten door prins carnaval. De eerste vijf kilometer is het draven over asfalt. Maar daar de bocht om, en we gaan het natuurgebied in.

Dan is het mooi genieten. De single tracks laten we grotendeels rechts liggen, parcours gaat voor het grootste gedeelte over de wat bredere paden, maar de klimmetjes, de boomwortels zijn er niet minder om, de paden zijn droog.

In totaal beklimmen we drie keer de Lemelereberg. Ik moet zeggen, het naar dalen leek steeds langer te duren dan het klimmen. Dat is toch altijd een goed gevoel.

Verzorging bij de 14km, ziet er prima uit. Bij de 16km word ik wat zenuwachtig, vorige week kreeg ik hier de inzinking, gaat het dit keer goed? Lichaam geeft aan dat het nog door wilt, en voelt goed. Prima gevoel, het gaat niet al te hard, maar dat hoeft ook niet.

De trail voert langs mooie vergezichten, en mooie stukken bos. De route is prima uitgezet. Wanneer we bij de 21km zijn, lopen we het bos uit, en wachten er nog vier winderige kilometers.

Bij de laatste kilometer komt Mart opeens naast me lopen, hij heeft er nog zin in, neemt me mee op sleeptouw, we trekken nog een mooie eindsprint, en de klok staat stil op 2:26:06.


Of dit een echte trailrun moet heten vraag ik mij af, van de 25km waren er 9km niet op trailgrond. Daar tegenover staat dan wel weer dat we een mooi sportcomplex en warme douches tot onze beschikking hadden. De organisatie had het allemaal prima voor elkaar.



Nog wat foto's:
https://www.oypo.nl/pixxer.asp?path=vgy400y7&datum=Datum&zoek=sukerbiet
http://www.mijnalbum.nl/Album-NOOUDW4Z-Foto%27s-in-Lemelerveld-Foto%27s-van-Sport-Atletiek.htm
http://www.sukerbiet.nl/nieuws/sport/0005032-loodzware-trailrun-met-het-venijn-in-de-staart
http://photography.visser.it/category/sport/running/trail/ 



maandag 10 februari 2014

Groet uit Schoorl 2014

Dit keer geen sneeuw of een mooi voorjaarszonnetje, maar harde wind en regen. Ik sta 10 minuten kou te happen in het startvak. Maar dan is het eindelijk zover, de 30km van Schoorl. Al sinds 2005 loop ik hier mijn rondje, PR staat hier op de 30km, maar ook een aantal keer goed moeten afzien. Wat zal het deze keer brengen, een week na de marathon?


Voor de start, was er weer een tweetup met enkele bekende en nog niet bekende twitteraars. Na de foto op naar het startvak.




We maken het standaard rondje door het dorp, na de verzorging gaan we de duinen tegemoet. En als ik hier dan weer loop, dan weet ik weer waarom ik ieder jaar hier van de partij ben, het duinengebied is mooi.


De regen en de wind vallen op zich mee. Ik schat dat we pas na een kilometer of 15 de wind te pakken krijgen, en die gaat dan ook recht op ons af. Petje gaat af, en hoofd naar beneden. Je voelt het zand langs je lichaam gaan. Ik probeer even brede schouders te zoeken, maar dat mislukt. Uiteindelijk is dit het enige stukje waar we echt pal wind tegen hadden, dat viel mee!


Je voelt dat de 21km er bijna is, sommige verhogen nog even mooi het tempo. Of zal mijn tempo langzaam inzakken? Bij de splitsing weet ik zeker, gewoon doorgaan!


De rondetijden zakken behoorlijk in, en ik besef me opeens dat ik geen gelletje heb genomen bij de verzorgingspost, dat zal vast de reden zijn dat het nu stroef gaat. :)


Als verassing zit het keerpunt er helaas weer in, dus twee kilometer lang zie je medelopers die voor je of achter je lopen. Jammer, ze kunnen zulk mooie routes uitzetten.


Bij de 26km pik ik een medeloper op, we nemen de laatste kilometers samen. Dat tikt best oke weg. Laatste honderden meters aftellen, en daar is de finish, eindelijk.


2:54:09


Na de finish maar even een patatje halen, en weer op naar huis. Deze 30km zal niet de boeken in gaan als de makkelijkste, maar ze zitten wel weer in de pocket, en de handdoek ook!


Bij wegrijden is er nog een laatste uitdaging, het is een grote modderpoel geworden, ik kan nog net wegkomen, benieuwd hoe de rest weg gaat komen.



dinsdag 4 februari 2014

Midwintermarathon Apeldoorn 2014


Dit keer geen sneeuw of kou. Een zonnetje, en fijne hardlooptemperatuur bij de midwintermarathon.

Na de start gezien te hebben van de 18km ga ik mijn eigen startvak in. Het is al goed druk, maar opeens sta ik helemaal vooraan. Mooie uitgangspositie. Muziek gaat harder, aftellen, en daar is het startschot.

Al snel kom ik naast de pacers van de 4 uur te lopen. Jet is een bekende van Enschede en Leeuwarden. Ze belooft achter mij te blijven. Dus nu moet ik wel onder de 4 uur gaan finishen. Ik hoop er sterk op. Dat zou betekenen dat ik voor het eerst sinds 2 jaar weer onder de 4 uur zou duiken.

Het is druk, maar het gaat super. Soms even een klimmetje, maar dat merk ik nauwelijks. Als het parcours daalt, maak ik gebruik van de zwaartekracht. Er wordt zelfs een kilometer afgelegd in 4:35. Overall gaat alles rond de 5:20 gemiddeld. Super!

Het parcours trekt weer langs mooie gebieden, ik maak even tijd om daar ook van te genieten.

Rond de 26km zie ik het helemaal zitten. Ik zie de finishklok al, 3:40/3:45. Wow, dat zou super zijn!

Bij de 27km splitsen de afstanden. Nog maar even. Maar de rondetijden sluipen naar de 5:35, de rustpauzes bij de verzorgingspost wordt steeds iets langer. Naast de thee, ook spontaan water en sportdrank drinken. De heuvel die ik de eerste keer niet gemerkt heb, is er opeens in volle glorie.

Bikkelend ga ik door, daar is de 35km alweer. Mijn colaflesje staat er, en vrolijk loop ik door. Wat een super spul is dat toch. Nog een verzorgingspost, en dan echt aftellen, de finish is in zicht!

Nog 777 meter zegt het spandoek. Wat lijkt dat een eind! Ik voel kramp aankomen in ieder spier in mijn benen. Maar het gaat goed. De klok geeft aan dat ik ruim onder de 4 uur gefinisht ben.

3:53:46!


Tevreden loop ik naar de verzorging, en zie daar nog even Ruud en Herman. Tas halen en naar het theater. Nog één trappetje en in ben binnen, maar daar zie ik tegenop. Halverwege de trap, schiet de kramp er in. Snel op de andere been, ook daar schiet de kramp er in. Pijnlijk gooi in mijn tas naast me neer en plof neer op de trap met een pijn vertrokken gezicht. Ik onderga gelaten mijn lot en wacht tot mijn benen weer zin hebben om te lopen.

Na omkleden wacht er nog een extra verassing, een hele lange rij mensen die ook met de bus terug willen. Jammer.

Ondanks het wachten op de bus, was het mooie marathon met mooi wat klimmetjes en afdelingen. Verzorging was prima op orde, en soms was het ook nog gezellig met de bands die speelde, en anders was het gewoon een mooi uitzicht.