counter on tumblr
IWannaRun78: mei 2013

maandag 13 mei 2013

Maasmarathon


Marathon 35

Ze zoeken nog een pacer voor de 4:15 bij de Maasmarathon. Dus meteen: leuk ik doe mee!
Een dag van te voren even de boel bekeken:
-het is in Visé, vlak onder Maastricht. 3 uur rijden, start om 9 uur in de ochtend..hm, oke.
-ohw, dat stuk is Wallonië, ach, Nederlands zullen ze vast wel kennen.
-ohw, er is maar 1 pacer per groep
-ohw, marathon is best klein met kleine 600 deelnemers.
We gaan het zien!


Om 4:15 rijden we weg vanuit Friesland, geen kip op de weg, strak om 7:30 parkeren we onze auto in Visé. Even startnummer ophalen, ha...ze spreken dus geen Nederlands, maar het lukt. Even naar de WC, en dan op zoek naar de pacer hoek. We zien de ballonnen  maar geen pacers, even staan we wat te wachten. En daar komt iemand aan die de ballonnen meeneemt. Er snel achteraan. Daar krijgen we onze kleding. We zien nog 1 andere pacer. Toch anders dan Enschede, waar we met zijn allen kopje koffie deden.

Nog even een WC opzoeken, best druk bij de gewone WC's, maar voor het ultieme marathon gevoel gaan we maar naar buiten en zoeken daar een Dixie op.

Op naar de start, die is vlakbij. We worden met onze ballonnen meteen aangesproken, en meteen te merken dat het een Franstalig feestje gaat worden met wat gebrekkig Engels komen we uiteindelijk best ver. De sfeer is in ieder geval gemoedelijk en relaxed.
Jodi gaat de 3:45 pacen, en kruipt een beetje naar voren. Ik blijf staan en merk dat het opeens stil wordt, ik hoor ergens Boston klinken. Blijkbaar 1 minuut stilte voor Boston. En daar klinkt startschot. Parcours begint meteen met wat heuveltjes. Ik twijfel...met 10km/u naar beneden en net zo snel omhoog, of langzaam omhoog en naar beneden de zwaartekracht laten werken. Ben ik allemaal natuurlijk niet gewend als Nederlander.

De Maas komt in zicht, en die blijft de rest van het parcours zich steeds melden. Het landschap varieert van kleine dorpjes met kasseien en asfalt met hier en daar een gat, tot mooie vergezichten op de Maas, ook mag de zware en indrukwekkende industrie niet ontbreken. Publiek staat regelmatig aan te moedigen en best enthousiast. De eerste 20 kilometer is de groep mooi dik 20 man groot. Er wordt redelijk wat gebabbeld, en weer vraag ik mij af, gaan ze het halen (en wat zeggen ze?)? (ja: de meeste babbelaars hebben het babbelend gehaald!)

Met het weer hebben we geluk, voornamelijk bewolkt, soms wat zon, wind mee (terugweg voornamelijk beschut gelopen), en soms een lichte bui.

Ik moet toch even een sanitaire stop maken, en merk dat mijn Frans toch best goed is, ik hoor allemaal opmerkingen achter mij over dat ik aan het plassen ben. Mooi moment om de groep even van achter te bekijken, de groep blijft mooi bij elkaar, ook mooi moment om even te praten met de achterste lopers. Het gaat allemaal goed en redelijk wat marathon debutanten. Leuk!

Maastricht wordt genaderd, ik herken veel plekken van toeristje spelen toen ik hier ging lopen in Meersen.  Als we Maastricht bijna verlaten begint het te regenen. Ook krijgt de wind ons te pakken. ik probeer de groep bij elkaar te brengen zodat de meeste debutanten uit de wind lopen. Al snel lopen we weer beschut en drijft de regen over.

De verzorging is prima op orde, om de 5 km verzorging (de sportdrank was ronduit vies, alsof ik mijn tanden aan het poetsen was, mint smaak) en daarna tussendoor nog waterpost. En een bak water waar je je spons in kan doen (die we kregen bij de start en netjes daar heb gelaten, blijkbaar was het de bedoeling om mee te nemen). Bij de 30km verzorging hoor ik mijn naam, daar staat de Jodi, uitgestapt, onder een deken te wachten op een bezemwagen. Mooi moment om mijn groep te motiveren...die man die daar stond heeft meer dan 130 marathons op zijn naam, en die is uitgestapt, jullie zijn nu al verder gekomen!

Langzaamaan wordt de groep dunner, maar nog steeds een mooie groep. Bij de 35km wordt het te zwaar voor een Nederlandse dame, het lukt me niet meer om haar bij de groep te houden. Ik roep nog dat ik haar straks bij de finish zie, en ren weer terug naar de groep.

De kilometers worden afgeteld. Ondertussen komen we steeds de familie tegen van een loopster uit de groep, vol enthousiasme moedigen ze hun moeder aan. Mooie afleiding voor de rest ook.

We naderen Visé, nog 800 meter, het ziet er niet echt uit alsof we ergens een finish gaan naderen. Wel steeds meer publiek. Ik kijk om en zie de dame (van de persoonlijke fanclub) pijn hebben in haar zij en stoppen. Snel terug, en proberen te laten dribbelen, het lukt echt niet, en ze zegt dat ik moet gaan, en dat ze echt de finish gaat halen. Ondertussen ben ik de rest van de groep kwijt.

Ik kijk om mij heen of ik nog iemand kan motiveren, maar de meeste lopen lekker, en ik kom alleen met mijn twee ballonnen over de finish in 4:13:47.

Daar staat mij groepje. Nog even wachten op de dame die de laatste 800 meter pijn heeft geleden. Ik geef als beloning mijn ballonnen aan haar voor de kids, en smeer hem snel. Even omkleden, en kijken waar de sporthal is. Op de binnenplaats wordt veel bier gedronken en veel eten genuttigd, ziet er gezellig uit, jammer van de regen!

Even rondlopen bij de finish en daar komt de Nederlandse dame binnen rond de 4:30, de laatste kilometers heeft ze mooi volbracht, en ook nog een extra portie regen gehad. Het regent nu behoorlijk, de finish omgeving maakt een verlaten indruk, dus snel naar de sporthal en daar douchen.

Was best een leuke marathon. Niet te groot, maar prima verzorging (jammer van de sportdrank) en begeleiding, ook parcours had zijn charme. Ook het starten in België met een keerpunt in Nederland maakt het wel erg speciaal. Pacertaak was weer dankbaar werk, en deed het weer met gemak, dat voelt ook best fijn.







dinsdag 7 mei 2013

Enschede marathon









Marathon 34

Idee was om even rust te houden na de 60 van Texel. Maar als je dan
 gevraagd wordt om als pacer mee te doen bij de Enschede marathon, dan begint het toch even te kriebelen, en is de keuze snel gemaakt.

Om 9 uur melden we ons in het Saxion, Jan staat ons op te wachten, regelt koffie, ballonnen en een mooi pacer shirt. En dan begint de start met snelle schreden te naderen. We melden ons in het startvak. Het is nog wel koud, maar belooft warm te worden.

Er vormt meteen groepje om ons heen. Later hoor ik dat er een minuut stilte was voor de Boston slachtoffers. Maar dat missen we. Dan volgt het startschot, en gaan we. Meteen al leuk publiek.

Na een aantal kilometer komen we door de wijk die een paar jaar geleden door de vuurwerk explosie verwoest was. Raar gevoel om hier zo te lopen, maar wat zijn de mensen hier enthousiast. en dat gaat maar zo door, er staan bandjes langs het parcours, DJ's, publiek maakt er een feestje van.

De groep is de eerste ronde vrij groot. Er wordt redelijk wat gebabbeld, ik vrees het ergste voor de grootste babbelaars. Zelf gaat het best goed, we lopen iets voor op schema. Mede pacer geeft aan dat het wel goed komt.

Bij de 20km merk ik dat mijn enthousiasme toch wat energie heeft gekost, en besluit iets rustiger aan te gaan doen. Ik verheug me al een beetje op de doorkomst bij de start/finish. Maar we gaan opeens ergens naar rechts, we komen dus helemaal niet over de start, nou ja goed...dan maar doorlopen en over 21km zijn we er weer vanzelf.

Het zijn twee rondjes, dus dit rondje herken ik, althans ik doe mijn best. Bijna loop ik nog verkeerd.

De verzorging is super goed, om de 2.5km is er verzorging in de vorm van waterpost of sportdrank.

Parcours lijkt steeds omlaag te gaan, en steeds weer een paar seconden onder de richttijd. Maar het loopt goed, en de sfeer is ook nog goed, ondanks dat ik ergens mijn ballon heb verloren (of is hij gestolen??).

Bij de 30km wordt het toch al wel wat warmer, en dan merk je dat je op voornamelijk asfalt loopt, de warmte reflecteert. Als we weer in Enschede lopen, is het aftellen. Nog even een lange straat heen en terug, hier staat veel publiek, dus dat geeft wat vleugels.

Als we nog 4 km moeten, hoor ik mijn mede pacer roepen, ga jij maar vooruit met je groepje, dan ga ik met dit groepje. Oke.....we houden de snelheid, maar die gaat stiekem iets omhoog. We dweilen nog wat mensen op die zich aanlsluiten. We denderen de laatste minuten over het parcours. Veel publiek bij de finish...jaaa....we gaan het halen, erg ruim binnen de 4:15, 4:10 om precies te zijn. Tsja, dan zie je dat bij een marathon een paar seconden per kilometer opeens een paar minuten worden.

Veel bedankjes en gefelciteerd bij de finish. Het was een mooie wedstrijd. Breed parcours, niet te veel deelnemers.

Op naar onze privé douches, daarna met alle pacers uit eten en een geslaagde dag Enschede zit weer op.