Enschede marathon

Marathon 34

Idee was om even rust te houden na de 60 van Texel. Maar als je dan
 gevraagd wordt om als pacer mee te doen bij de Enschede marathon, dan begint het toch even te kriebelen, en is de keuze snel gemaakt.

Om 9 uur melden we ons in het Saxion, Jan staat ons op te wachten, regelt koffie, ballonnen en een mooi pacer shirt. En dan begint de start met snelle schreden te naderen. We melden ons in het startvak. Het is nog wel koud, maar belooft warm te worden.

Er vormt meteen groepje om ons heen. Later hoor ik dat er een minuut stilte was voor de Boston slachtoffers. Maar dat missen we. Dan volgt het startschot, en gaan we. Meteen al leuk publiek.

Na een aantal kilometer komen we door de wijk die een paar jaar geleden door de vuurwerk explosie verwoest was. Raar gevoel om hier zo te lopen, maar wat zijn de mensen hier enthousiast. en dat gaat maar zo door, er staan bandjes langs het parcours, DJ's, publiek maakt er een feestje van.

De groep is de eerste ronde vrij groot. Er wordt redelijk wat gebabbeld, ik vrees het ergste voor de grootste babbelaars. Zelf gaat het best goed, we lopen iets voor op schema. Mede pacer geeft aan dat het wel goed komt.

Bij de 20km merk ik dat mijn enthousiasme toch wat energie heeft gekost, en besluit iets rustiger aan te gaan doen. Ik verheug me al een beetje op de doorkomst bij de start/finish. Maar we gaan opeens ergens naar rechts, we komen dus helemaal niet over de start, nou ja goed...dan maar doorlopen en over 21km zijn we er weer vanzelf.

Het zijn twee rondjes, dus dit rondje herken ik, althans ik doe mijn best. Bijna loop ik nog verkeerd.

De verzorging is super goed, om de 2.5km is er verzorging in de vorm van waterpost of sportdrank.

Parcours lijkt steeds omlaag te gaan, en steeds weer een paar seconden onder de richttijd. Maar het loopt goed, en de sfeer is ook nog goed, ondanks dat ik ergens mijn ballon heb verloren (of is hij gestolen??).

Bij de 30km wordt het toch al wel wat warmer, en dan merk je dat je op voornamelijk asfalt loopt, de warmte reflecteert. Als we weer in Enschede lopen, is het aftellen. Nog even een lange straat heen en terug, hier staat veel publiek, dus dat geeft wat vleugels.

Als we nog 4 km moeten, hoor ik mijn mede pacer roepen, ga jij maar vooruit met je groepje, dan ga ik met dit groepje. Oke.....we houden de snelheid, maar die gaat stiekem iets omhoog. We dweilen nog wat mensen op die zich aanlsluiten. We denderen de laatste minuten over het parcours. Veel publiek bij de finish...jaaa....we gaan het halen, erg ruim binnen de 4:15, 4:10 om precies te zijn. Tsja, dan zie je dat bij een marathon een paar seconden per kilometer opeens een paar minuten worden.

Veel bedankjes en gefelciteerd bij de finish. Het was een mooie wedstrijd. Breed parcours, niet te veel deelnemers.

Op naar onze privé douches, daarna met alle pacers uit eten en een geslaagde dag Enschede zit weer op.