counter on tumblr
IWannaRun78: mei 2015

donderdag 28 mei 2015

Zestig van Texel 2015

Wordt het nu koud, of wordt het nu warm? Neem ik eigen verzorging mee, of kan ik teren op de bevoorradingsposten om de vijf kilometer? Twijfels, ik kies voor kou en rugzak, we zullen zien.

Dan is het 10:35, samen Jodi en vele andere start ik. De zestig van Texel, het klinkt al ver, laat staan dat je dat ook nog moet hardlopen. Tussen de luiers verschonen en vermaken van de oudste peuter nog gepoogd trainingskilometers te maken. Het bleek een lastige opgave, maar er zitten wat lange duurlopen tussen waarop het vandaag moet gebeuren.

Er wordt gezellig om ons heen gekeuveld, de groep zit dicht bij elkaar. We naderen het strand, althans..strand? Heel veel zand, maar het licht er goed bij, we lopen zo lekker naar de zee. Ook daar ligt het strand er goed bij. Geen klachten, alleen wat doet die wind toch. Ik vind hem maar koud en hard, geen zonnetje te bekennen, het is niet ideaal strandweer. We proberen in groepjes te lopen. Maar de groepjes vinden het vooral leuk om achter ons te lopen. We vinden geen gelijkgestemde die voor ons de wind uit de zeilen willen houden.

Wachten.....
De verzorging staat er prima bij,,water cola, sportdrank, banaan, ontbijtkoek en sinaasappel. Niet heel speciaal, maar goed genoeg om die 60km door te komen.


Na het strand hobbelen we lekker rustig door, en weer verzorging. Jodi roept dat ik door moet gaan, hij last een pauze in. En daar is het strand weer. Begint met regenen, het is eigenlijk best koud zo. Maar daar verderop, heel ver, zie ik een kinderwagen en een peuter staan, mijn fans staan mij aan te moedigen. Een mooie break, even gedag zeggen en zwaaien.

Dan weer van strand af, wat een verademing, even in de luwte lopen. Daar kom ik Herman tegen, we lopen gezamenlijk op. Het weer wordt beter, zelfs een zonnetje. De kilometers tikken weg, Het 30km punt wordt gepasseerd op 3:20. Er is dus marge van maar liefst 20 minuten, we moeten finishen binnen de zeven uur.

Eigenlijk gaat het allemaal best wel lekker, niet snel, maar we komen vooruit. Mooie vergezichten krijgen we gratis erbij vandaag, mooie wolkenpartijen, vuurtoren, zee. Prachtig afwisselend. Ondertussen is het deelnemersveld uit elkaar geslagen, we lopen achteraan in de wedstrijd, maar zeker niet alleen, ik verbaas me over hoeveel lopers tegen de zeven uur gaan finishen.

Marathonpunt wordt gepasseerd. Hoofdrekenen is nooit mijn sterkste kant geweest, en nu al helemaal niet meer, maar iets zegt me dat we vast nog wel op schema lopen om binnen de 7 uur binnen te komen. Het wordt warm, grote wisseltruuk van het startnummer wordt uitgevoerd, van jasje op shirt, en jasje in de rugzak. Blij dat ik hem mee heb, ook het drinken is op dit moment wel fijn.

Daar is Oosterend, en weer een kinderwagen, zwaaien en knuffelen, en weer verder. Het begint allemaal ondertussen wat meer te kraken en te piepen.

Bij Oudeschild begint het allemaal wat te kraken en te piepen, het lijkt of er kramp op gaat komen, maar het blijft gelukkig ver weg. En daar staan mijn fans weer. Ik verontschuldig mij dat ik niet durf te stoppen ivm opkomende kramp, maar met dit tempo hebben we alle tijd om nog even te praten.

Bij de post van 55km heb ik het wel gehad, het wil allemaal niet meer. Samen met Herman pikken we de laatste 5km, iedere 100 meter tel ik af, iedere kilometer is er weer één, maar daar, daar is de finish! Hoppa! Gehaald! En wie zal later nog om de eindtijd vragen? Ik zal dan zeggen dat ik maar liefst 13 minuten over had, of dat ik gefinisht ben in 5 uur en 107 minuten. Klinkt toch beter dan 6:47.





Wat blijft die 60km toch een eind weg, maar het stuk door de duinen, strand, het uitzicht maken veel goed. Daarbij nog een prima verzorging, over twee jaar weer?