Berenloop 2015

Ik zeg in onze vakantiehuisje iedereen gedag en vertrek voor de Berenloop, Ik kies de route langs het wad, altijd mooi. De Brandaris is in zicht, het water kabbelt gezellig. Dat wordt opeens bruut verstoord door een harde toeter. Blijkbaar is het 12 uur, de halve marathon is gestart, en ik fiets op het parcours. Goed moment om even wat aan te zetten en voorkomen dat ik straks omver gelopen wordt.

De plek voor waardevolle spullen, en mijn trainingspak is waardevol, is dit jaar groots opgezet. Ik lever alles in, en op naar de Brandaris. Daar een ontmoeting met aantal bekenden, de tijd vliegt voorbij, en voor we het weten, klinkt ook voor ons de hoorn.

Mooi moment, veel publiek die ons veel succes wenst. De eerste kilometers gaan lekker soepel. Bij de vier kilometer staan mijn fans.Dit keer een lange duurloop zonder Daan. Al mijn duurlopen is ie mee geweest. Samen, hij in de kinderwagen, hebben we samen Friesland ontdekt. Zelfs de 35km duurloop, ging hij vrolijk mee. Ik geef een knuffel, en ga weer door.

De wind krijgen we vanaf de zijkant, is prima te doen. We laten het gezellige Midsland links liggen en gaan naar rechts. De uitzichten zijn mooi, prachtige vergezichten. In alle dorpen is het gezellig. De snelheid gaat nog steeds mooi gestaag zo rond de 5:30. Ik wordt veel ingehaald, ook hier heel wat bekenden die langs komen. Een babbel, en ieder gaat zijn eigen weg.

We duiken het natuurgebied in bij Oosterend. De komende kilometers is toch eigenlijk iedere keer weer de reden dat ik hier de marathon wil lopen. Het is daar zo mooi. De praatjes om mij heen zijn ook wel verstompt. Je hoort het gestap van al die lopers die hun ding aan het doen zijn. Sommige lopen soepel, andere beginnen het al zwaar te krijgen. Bij mij gaat het ondertussen langzaam richting de 5:50, maar ik geniet, en ben blij dat ik hier kan lopen. Gewoon lopen, omdat het kan!

En daar is de duin die ons naar het strand brengt. Ook dit geeft weer een prachtig beeld.Een lange rij lopers gaan mij voor op het hele brede strand. Ver weg de zee. Strand ligt er goed bij. De snelheid keldert wel dramatisch. Van mij mag het strand wel ophouden, maar dan zie ik ver weg drie kleine bekende stipjes. Dat geeft weer kracht. Daan komt naar me toe rennen, en valt meteen om door het mulle zand, Maar hij zet door, en stopt pas als ie bij mij is. Ik vraag of ie meerent de duin op. Maar nee, er zit zand in zijn laarsje. Toch rent ie weer even mee. Hij is wat teleurgesteld als ik zeg dat ik verder ga, waarom?? Toch maar even uitgelegd dat de finish pas bij de Brandaris is. Oh ja...dat wist ie wel. Even zwaaien, en ik ga door.

Bij de verzorgingspost pak ik alles wat ik kan om te drinken. En dan de Longway op. Snelheid ligt op 6:20. Aan het einde van de Longway even nog een cola pakken, en dan die laatste twee kilometers..... Eigenlijk tikken ze best snel weg, en voor ik het weet, draai ik de weg op naar de Brandaris.

En daar word ik verwelkomd door een massa aan mensen. Prachtig. Iedereen moedigt aan, kippenvel. Ik vergeet dat ik een marathon heb gelopen, en ik sprint naar de finish. Daar klinkt mijn naam door de speakers, en de klok geeft aan dat ik 4:10 heb mogen genieten.

Na het aanvullen van mijn verloren calorieen, pak ik die fiets en fiets langs het wad door het donker naar ons vakantiehuisje. De Brandaris schijnt op mijn rug, en het water kabbelt nog steeds rustig.Was weer een mooie dag op Terschelling.

Teutolauf 2015

Het heeft veel geregend. In de ochtend krijgen we nog een mailtje dat het parcours erg nat is en dat de standaard parkeerplek niet gebruikt kan worden. Ik wordt redelijk zenuwachtig met 30 blubberige kilometers in het vooruitzicht.

Koud en zenuwachtig sta ik te wachten totdat we mogen starten. Het is inmiddels droog, en zo zal het de wedstrijd ook zo blijven.

Parcours is inmiddels bekend. We gaan eerst nog wat landelijke weggetjes langs, daar zie ik al goed hoeveel mensen er voor mij liggen. Laat ze maar lekker hollen, ik doe het rustig aan, Kilometers maken voor de Berenloop. Daar gaan we dan het bos in, en wat is het genieten en wat ruikt het bos lekker.

Op de bekende plekken gaat er gewandeld worden, en ik doe braaf mee. Op een enkele modderplas valt het allemaal nog wel mee met de nattigheid,

Verzorgingspost is weer prima op orde, ik pak de cola en vervolg mij weg. Tot de 10km blijven we allemaal in stoet lopen en wordt er nog vrolijk gebabbel om mij heen.

Aantal klimmetjes later wordt het allemaal wel wat stiller. Als we bovenop de top lopen is het mooi, weliswaar glad, maar het gaat nog prima, ook met dank aan mijn trailschoenen.

Wat is het genieten hier in het bos. De herfst is duidelijk begonnen, prachtige kleurpalet is er te zien. Nevel tussen de bomen, bladeren op de grond, en stilte, enige wat je nu hoort zijn de voetstappen in de sompige grond, gehijg, en de wind

Bij de 21km staat er bier klaar, maar ik kies toch maar voor de cola. Nu is het toch wel stil geworden. Ook is het deelnemersveld goed uit elkaar geslagen. Nog een paar laatste kilometers door het bos, en het is weer klaar met genieten.

Lichaam voelt goed, het is duidelijk dat ik niet voluit ben gegaan, Ik kijk even om mij heen naar de andere deelnemers, duidelijk dat een paar jaar geleden deze mensen niet om mij heen gelopen zouden hebben. Toch nog maar even waat tempo, en de finish is daar op 3:04.

Voor niets zo zenuwachtig geweest. :) Ik krijg bier in mijn handen gedrukt, ik zie al snel wat onze beloning is voor dit jaar. Een mega groot bierglas. Ik besluit mijn vrouw gelukkig te maken en dit glas te laten staan. Tot volgend jaar!


Foto's: Janke van der Schaaf

Kompenijeloop 2015

De Berenloop komt eraan, er dienen dus kilometer gemaakt te worden. Dit weekend zal er rond de 30km gelopen moeten worden. In Jubbega wordt een loopje georganiseerd, Kompenijeloop. De langste afstand is 15km, leuk!

Alle spullen worden gepakt. Mijn nieuwe Fenix is leeg. Snel aan de oplader, kijken hoe ver hij komt in een klein kwartier. Al snel staat ie op de op 20%. Dat ging dus snel. Nog snel het de route op mijn horloge zetten naar de sporthal. Dat gaat makkelijk met WiFi.

Ik ga er hardlopend naar toe, 5,8km op de teller. Ziet er rustig uit, ook de inschrijving loopt gemoedelijk. Tot nu toe 8 mensen ingeschreven voor de 15km.

Nog even 1.5km hardlopen, en dan naar de start. Met een toeter wordt het signaal gegeven. Daar gaan we, horloge gaat aan. WAAAT...update installeren. Ik heb per ongeluk bevestigd, hoe haalt ie het in zijn hoofd. Ik ren mee met de kopgroep, maar dat gaat veel te snel. En ik weet ook niet welke afstanden iedereen loopt.

Er staan begeleiders langs de route, dat gaat prima. Al snel komen we in een mooi stukje van Jubbega, Welgelegen. Dat ken ik, dat pik ik soms even mee. Verder maak ik me klaar voor lange rechte wegen en asfalt, de route zal vast daar over gaan.

Maar niets van dat, we lopen een prachtige route. Het is genieten in het zonnetje. De uitzichten zijn prachtig. Boeren zijn bezig op het land, het mais staat er mooi bij. En mooiste van de loop zijn alle kleine paadjes door de bossen. Ik ben verbaasd hoe mooi het hier is, is gewoon bijna mijn achtertuin.

We komen nog even iemand tegen die het parcours zoekt van de 5km, die heeft wat gratis kilometers afgelegd.

Al snel is de splitsing met de 10km een feit. ik loop alleen, helemaal alleen. Met een mooie snelheid van 5:15.

Drankpost bij de 5km, gelukkig ik ga iemand inhalen. Bij inhalen komt de vraag, ben je van 15km? euh ja...oh ik van de 10km. hmmm...dus niet iemand ingehaald van de 15km.

De route gaat alle kanten op, ik ben mijn gevoel van richting compleet kwijt, en werkelijk geen idee waar ik uithang. De route blijft onveranderlijk mooi, genoeg bordjes die de weg wijzen.

Nog een drankpost bij de 10km,

Nog even wat stukjes bos pakken achter Jubbega, en dan duiken we Jubbega in, en daar is de sporthal. De omroeper roept iedereen op, iedereen krijgt een appel, drinken en een bidon.

Op de 1:16 ben ik gefinished. Horloge kon ik niet van op aan, die was twee minuten bezig geweest met updaten.

Dat was zeker voor herhaling vatbaar. Nu weer terug naar huis, even bellen met mijn reserve nokia. Maar dat beltegoed is overleden. Halverwege mijn terugtocht stopt de Fenix er ook mee. Zonder GPS en mobiel loop ik de laatste 5km. Erg ouderwets, maar misschien ook wel een keertje fijn.

Ruim 30km op de teller vandaag, met als traktatie een mooie route ontdekt tijdens de hardloopwedstrijd.

Damloop 2015

In april al inschrijven. Ik was het compleet vergeten, totdat ik 's avonds Twitter las. Maar mijn werk regelde ook een team. Maandag meteen mailen of ik mee kon doen. En dat kon! Het wordt vandaag mijn 13e keer dat ik start. Gelukkig niet bijgelovig.

Gisteren startbewijs openen, starttijd 13:15 (Daar hebben we nog een 13). Dat is weer is wat later op de dag dan normaal in wedstrijdvak. Ik ga voor parkeren bij Kogerveld. Het is druk met auto's, maar nog een plekje vrij voor mij. Trein in en naar centraal station.

Daar aangekomen meteen even naar startvakken en sfeer proeven. Nu begint het toch wel wel weer echt te kriebelen. Het is en blijft de leukste wedstrijd van het jaar.

Door het Centraal Station naar de IJ-kant, kleding afgeven en even alles bekijken hoe het er nu uitziet nar jaren van verbouwen. Prachtig uitzicht over IJ bij de bus terminal. Mooie plek om snel om te kleden en de laatste voorbereidingen te treffen.

Om 12:30 meld ik mij bij mijn collega's. Daarna foto maken en startvak in. Ik hoor de omroeper roepen dat we over twee minuten starten. Ik denk dat dit voor het vak voor ons is, maar tijd geeft duidelijk aan: 13:13 (weer 13...). Ik zie een vol startvak voor me, even balen. Het gaat me nooit lukken om mezelf naar voren te krijgen. En daar gaan we, ik moet me maar aanpassen aan de lopers om me heen, en dat zijn er veel.

Het lijkt of niemand door wilt lopen. En ik loop niet eens hard. Weinig tijd, pijntjes, en nog wat slechte smoesjes. Doel gaat vandaag 1:20 worden. De IJ tunnel is kippenvel moment. Als we aan de andere kant van het IJ uitkomen merk ik dat het toch best wel warm is.

Hartslag staat al hoog en zo rond de 180. Dat beloofd wat. Bandjes en het publiek maken dit toch altijd een mooi feest.

Ik pak alles aan wat mij maar wat kan koelen, en cross vrolijk door. Het gaat prima, ruim onder de 5 minuut per kilometer. En dat blijft ook zo gaan. Ik kom nog even mijn zwager tegen op het parcours.Even gedag zeggen, en weer door.

Bij de 10km klinken er veel ambulances. Er komt zelfs een ambulance over het fietspad, iedereen vliegt naar rechts om hem erdoor te laten. Een kilometer verder staan mijn ouders aan te moedigen. Nu nog maar 5km. Alles begint wel een beetje te protesteren, hartslag zit tegen de 190 aan.

We draaien het saaistje stukje weg op. Een lange rechte weg tussen Amsterdam noord en Zaandam. Wind, ik merk dat er iemand in mijn schaduw zit. Prima. De kilometers gaan door. Ze zit nog achter me. We vliegen over het parcours, halen stunts uit om iedereen fatsoenlijk in te halen.

Nog 2400meter staat er langs de kant. Damn, hoe ga ik dat met goed fatsoen doen. Maar ja, ik ga mezelf niet laten kennen en blijf doorlopen. Daar is Zaandam, groot feest, veel publiek, veel muziek, heerlijk lopen zo! Nog steeds lopen we met zijn twee.

Parcours heeft een klein aantal hoogtemeters. Voelt alsof ik een berg aan het beklauteren ben. Het is een grote tunnel geworden voor me, Hartslag gaat ruim over de 190, ik zie en hoor de mensen, maar focus me op de finish. Dan eindelijk, 400 meter, 300 meter, 200 meter, kom op we gaan sprinten roep ik. En daar gaan we, vliegen over het parcours. En daar is de finishlijn, voor de 13e keer gepasseerd.

Finishtijd 1:18:13 (wat is er toch met die 13??)

Zestig van Texel 2015

Wordt het nu koud, of wordt het nu warm? Neem ik eigen verzorging mee, of kan ik teren op de bevoorradingsposten om de vijf kilometer? Twijfels, ik kies voor kou en rugzak, we zullen zien.

Dan is het 10:35, samen Jodi en vele andere start ik. De zestig van Texel, het klinkt al ver, laat staan dat je dat ook nog moet hardlopen. Tussen de luiers verschonen en vermaken van de oudste peuter nog gepoogd trainingskilometers te maken. Het bleek een lastige opgave, maar er zitten wat lange duurlopen tussen waarop het vandaag moet gebeuren.

Er wordt gezellig om ons heen gekeuveld, de groep zit dicht bij elkaar. We naderen het strand, althans..strand? Heel veel zand, maar het licht er goed bij, we lopen zo lekker naar de zee. Ook daar ligt het strand er goed bij. Geen klachten, alleen wat doet die wind toch. Ik vind hem maar koud en hard, geen zonnetje te bekennen, het is niet ideaal strandweer. We proberen in groepjes te lopen. Maar de groepjes vinden het vooral leuk om achter ons te lopen. We vinden geen gelijkgestemde die voor ons de wind uit de zeilen willen houden.

Wachten.....

De verzorging staat er prima bij,,water cola, sportdrank, banaan, ontbijtkoek en sinaasappel. Niet heel speciaal, maar goed genoeg om die 60km door te komen.

Na het strand hobbelen we lekker rustig door, en weer verzorging. Jodi roept dat ik door moet gaan, hij last een pauze in. En daar is het strand weer. Begint met regenen, het is eigenlijk best koud zo. Maar daar verderop, heel ver, zie ik een kinderwagen en een peuter staan, mijn fans staan mij aan te moedigen. Een mooie break, even gedag zeggen en zwaaien.

Dan weer van strand af, wat een verademing, even in de luwte lopen. Daar kom ik Herman tegen, we lopen gezamenlijk op. Het weer wordt beter, zelfs een zonnetje. De kilometers tikken weg, Het 30km punt wordt gepasseerd op 3:20. Er is dus marge van maar liefst 20 minuten, we moeten finishen binnen de zeven uur.

Eigenlijk gaat het allemaal best wel lekker, niet snel, maar we komen vooruit. Mooie vergezichten krijgen we gratis erbij vandaag, mooie wolkenpartijen, vuurtoren, zee. Prachtig afwisselend. Ondertussen is het deelnemersveld uit elkaar geslagen, we lopen achteraan in de wedstrijd, maar zeker niet alleen, ik verbaas me over hoeveel lopers tegen de zeven uur gaan finishen.

Marathonpunt wordt gepasseerd. Hoofdrekenen is nooit mijn sterkste kant geweest, en nu al helemaal niet meer, maar iets zegt me dat we vast nog wel op schema lopen om binnen de 7 uur binnen te komen. Het wordt warm, grote wisseltruuk van het startnummer wordt uitgevoerd, van jasje op shirt, en jasje in de rugzak. Blij dat ik hem mee heb, ook het drinken is op dit moment wel fijn.

Daar is Oosterend, en weer een kinderwagen, zwaaien en knuffelen, en weer verder. Het begint allemaal ondertussen wat meer te kraken en te piepen.

Bij Oudeschild begint het allemaal wat te kraken en te piepen, het lijkt of er kramp op gaat komen, maar het blijft gelukkig ver weg. En daar staan mijn fans weer. Ik verontschuldig mij dat ik niet durf te stoppen ivm opkomende kramp, maar met dit tempo hebben we alle tijd om nog even te praten.

Bij de post van 55km heb ik het wel gehad, het wil allemaal niet meer. Samen met Herman pikken we de laatste 5km, iedere 100 meter tel ik af, iedere kilometer is er weer één, maar daar, daar is de finish! Hoppa! Gehaald! En wie zal later nog om de eindtijd vragen? Ik zal dan zeggen dat ik maar liefst 13 minuten over had, of dat ik gefinisht ben in 5 uur en 107 minuten. Klinkt toch beter dan 6:47.

Wat blijft die 60km toch een eind weg, maar het stuk door de duinen, strand, het uitzicht maken veel goed. Daarbij nog een prima verzorging, over twee jaar weer?

Sallandtrail 2015

Marathon 44

Wanneer je een trail wilt lopen in Nederland is de Sallandtrail de aanrader. Van begin tot einde prima verzorgd. Je wordt meteen goed ontvangen, de vrijwilligers maken graag een leuk praatje.  Parcours is top, de verzorging onderweg is helemaal goed geregeld, en na afloop warme douches en zwemmen.

Was het vorig jaar nog goed warm, vandaag beloofd het rond de 6 graden en bewolkt te worden, Ideaal weer dus om 50km af te leggen. De 75km lopers staan als zenuwachtig bij de start als wij binnenkomen. Eerst maar even omkleden, en dan wachten op het moment van de start. Bertus, de wedstrijdleider, geeft in de hal de laatste informatie en maant ons naar het startvak.

Daar gaan we dan, ik start samen Jodi. Eerste ronde maken we al meteen wat hoogtemeters, en leuke tracks. De verzorging staat er goed bij, zelfs vlaai met slagroom is er te krijgen. Werden we vorig jaar door een grote groep 25km lopers ingehaald, blijft het dit jaar bij de drie snelste lopers, dat geeft rust op het parcours.

We lopen langs Duinrel (Hellendoorn dus....), wat tot verbazing leidt van mijn medeloper, "wie zet er nou midden in het bos allemaal glijbanen??" Daarna nog even door een groot stuk zandbak, een stuk afdalen en weer klimmen. Voor we het weten zitten de de eerste 25km erop.

Bertus staat ons op te wachten bij de doorkomst en wenst iedereen succes. Na weer goed gegeten te hebben, gaan we door, de laatste 25km, en de mooiste. Bij de 28 km beginnen de eerste vergezichten, alleen maar natuur voor zover je kan kijken. De paden zijn nu anders dan in de eerste ronde. Meer zand, smaller, en soms ook steiler.

De rondetijden blijven redelijk volgens planning zo rond de 6;10 en 6;30. Jodi begint het wel steeds zwaarder te krijgen. Maar we gaan door. Ondertussen lopen we zo goed als alleen, wat een pracht. Bang zijn om te verdwalen hoeven we niet, de route is prima uitgezet.

Bij de 33km komt er kramp opzetten bij Jodi, ik ga alleen door, Nu alleen lopen door deze natuur, niks mis mee! Ondertussen halen mondjesmaat de 75km lopers mij in, Ze lopen alsof ze net gestart zijn.

Na de verzorging op 35km volgt er nog een pittig klimmetje. Of lijkt dat zo en zou de vermoeidheid toeslaan? Ik merk dat ik iedere kilometer wel een excuus ga verzinnen waarom de rondetijden langzaam naar de 7 minuten toe kruipen. "Wel erg steil, erg zanderig, even rust, even foto's maken, veel boomwortels". Maar ik blijf lopen en genieten in de stilte. Het is super dat ik hier gewoon 50km ga afleggen en dat ik het nog ga halen ook.

Nog een verzorgingspost, en dan begint het daadwerkelijke aftellen. De wind lijkt nu wel erg koud, en ik begin het nu ook wel wat fris te krijgen. Venijn lijkt in de staart te zitten, nog wat pittige stukjes zitten er in voor de vermoeide benen. Maar de omgeving blijft onveranderlijk mooi.


Daar is het treinspoor, en daar, eindelijk dan de sporthal. Met applaus kom ik binnen, en ik kijk terug om een prachtige trail, en weer een ultra uitgelopen! Oh ja, en 5 uur en 53 minuten buiten gespeeld....best weer een beetje trots.

Volgend jaar zeker weer!