counter on tumblr
IWannaRun78: januari 2020

zondag 19 januari 2020

Halve marathon van Egmond


De halve marathon van Egmond stond eigenlijk niet op mijn verlanglijstje, toch kriebelt het weer een klein beetje. Mijn broertjes hebben zich al ingeschreven, via Marktplaats maak ik een mooie deal en ik ga lopen als een echte Duco.



Zondag al vroeg in de auto, in Egmond tref ik al snel Richard en Erik aan en pakken de bus. In Egmond zien we onze zwager Alex. We bespreken even de tactiek, strand op, duinen door en finishen, kan niet misgaan. Richard en Alex hebben een eerder startvak. Erik en ik gaan op onze gemakje naar het startvak. Het is even een tegenvaller hoe ver het nog lopen is. We lopen op een drafje en met wat moeite lukt het ons om in het startvak te belanden. We zitten één startvak verkeerd, we mogen van de organisatie nog een vak opschuiven, dringen door naar voren, tijdens het maken van de selfie klinkt het startschot, daar gaan we!




Al snel hebben we de kop in de wind, het strand is een lang lint van lopers, iedereen vecht tegen de harde wind. Al snel zie ik Erik moeiteloos weg huppelen, ik blijf alleen met alle andere lopers achter. Ik loop van groepje naar groepje, dat kost kracht. Soms lukt het even om met iemand anders samen op te trekken dat we beide kopwerk doen. Daar zie ik Heidi nog, even zwaaien en weer door. Meeste lopen langzamer dan ik wil, dat schiet niet erg op. Hoe lang nog, vraag ik schreeuwend aan mijn  loopmaatje, ergens tussen de 7 en 8 km mogen we van het strand af. Dat blijkt snel te komen. Ik werp nog een laatste blik op de woeste zee en het stuivende zand, totaal ander beeld dan de andere keren dat ik in Castricum was.


Nog even van het strand af te zien te komen, draai maken en de duinen in. Het is meteen windstil, warm en geen lawaai meer van de wind. De benen voelen meteen helemaal blij en ik begin aan een lang inhaal avontuur. Jasje gaat ondertussen uit, startnummer op shirt spelden, en blijven inhalen. De kilomtertijden zoals op het strand zijn niet te vergelijken. De heuveltjes voel ik bijna niet. 

Het is en blijft wel druk, soms kan er even niet ingehaald worden, dan maar genieten van het uitzicht. Uitzicht is en blijft de komende kilometers mooi. Kilometertijden blijven mooi stabiel en valt me niks tegen, volhouden gaat ook goed.

Egmond komt langzaam weer in beeld, steeds meer publiek, iedereen moedigt ons aan. Om mij heen hoor ik overal hoe ze Duco aanmoedigen. In Egmond krijgen we opeens weer de wind tegen, helemaal snappen doe ik dat niet. Daar is de vuurtoren, helling op, nog even afzien, en daar is de finish! 

Met 1:48:28 passeer ik de streep, er zijn betere tijden gelopen in verleden, maar voor nu tevreden. Na de finish zoeken we elkaar weer op, de tijden van 1:33, 1:39 en 1:45 liegen er niet om, toppers zijn het. 



Nog even warm worden in de plaatselijke snackbar en dan zit het Egmond avontuur er weer op.