counter on tumblr
IWannaRun78: 2018

maandag 17 december 2018

Spijkenisse SPARK Marathon

Marathon 59

Daar sta je dan, op een zondag, vlak voor half elf in de ochtend in Spijkenisse. Het leek best een goed plan om na de Berenloop een paar weken later weer eentje te rennen. Alleen nu heeft het gesneeuwd en best koud, is zien wat het gaat worden.

Richard wil graag 3:30 lopen, en liever daaronder. We zullen het zien. We zien een hand omhoog gaan met een pistool. Dat is vast een teken, een paar tellen later een knal en daar gaan we. Rondje atletiekbaan, en dan Spijkenisse in. Het is even wennen met de sneeuw, maar dat blijkt best mee te vallen.

Ergens in mijn hoofd had ik het idee dat we alleen maar industrie zouden zien, maar niks van dat. We lopen de eerste 25km over prachtige dijken met mooie vergezichten, althans, dat denk ik. Want we kunnen niet ver kijken door de mist, maar we kunnen de schapen iets verder op zien. Landschap veranderd niet veel, maar dat is oke. We hebben op zich geluk met het weer, minimaal wind, kou en droog.

We blijven voor de groep van 3:30 uitlopen, rennen netjes rond de 4:55 per kilometer. Bij de 20km heb ik het wel gehad. Energie raakt op. Ik zwaai Richard uit en ga op eigen tempo verder. Ik blijf even bij de pacers van 3:30 hangen. Maar dat houd ik ook niet vol.

Alleen vervolg ik mijn weg, ik zie langzaam mijn eindtijd oplopen van 3:30 naar 3:45 en iets later ik dat ik nog kan finishen onder de 4 uur.

We lopen langs een weg, niet meest fraaie van het parcours. Ik ga op zoek naar de drankpost, die zou toch ergens bij de 30km moeten staan. Een kilometer later heb ik hem toch nog gevonden!

Lopen nog even door een dorpje, her en der een verdwaalde supporter, en nu door Spijkenisse naar de finish. Aftellen geblazen. En dan is daar eindelijk de atletiekbaan, mijn naam wordt omgeroepen en met een tijd van 3:57. Snel aan de bouillon. Richard staat me al op te wachten, die heeft een dikke pr gelopen van 3:29, hoppa.

Was het de moeite waard om in Spijkenisse te lopen? Accommodatie, douches en verzorging was op zich prima op orde (ik miste de cola), aantal vrijwilligers die hielpen op het parcours
 was veel, geen kans om mis te lopen.. Parcours was voor de helft oke, al was het meer van het zelfde. Tweede helft was wat meer woonwijk en niet bijzonder. Het is blijkbaar wel een goed parcours voor een PR. :-)

maandag 5 november 2018

Berenloop 2018

Marathon 58

Het is donker en bijna middernacht, winderig, trainen voor een marathon in november. "Waarom heb ik me nu weer ingeschreven voor een marathon?", spookt door mijn hoofd. Waarom toch al die moeite.

Al snel is het november en sta ik om 12 uur alle lopers aan te moedigen die de halve marathon gaan doen, van geconcentreerde koppies tot grote lach, iedereen heeft er zin in.

Even later sta ik ook in het startvak, ik start in het wedstrijdvak, lekker rustig en vooraan. Ik hoor mensen om mij heen die zonder blikken of blozen tijden van 3:30 of 3:45 roepen, of nog sneller. Mijn gok gaat rond de 4 uur worden. Ik wens ze veel succes.

Daar is het startschot, de scheepshoorn klinkt, we starten. Kippenvel van alle mensen langs het parcours, we zijn begonnen, 42km hardlopen!

Rondje haven, dan richting de vier kilometer. Lichaam heeft er duidelijk zin in, tijden gaan niet boven de 5 minuut per kilometer. Bij de vier kilometer verzorging en staan mijn fans, even highfive en weer door.

Vlak voor de tien kilometer lijk ik wel wat terug te vallen, ik word ingehaald door Tjeerd, oude bekende uit ons dorp. Hij wil 3:30 lopen, we praten rustig wat en ik volg zijn tempo. Gaat eigenlijk best goed. Al snel komen we in een groepje te lopen, die volgen het zelfde tempo, we blijven sneller lopen dan 12 km/u. De sterke verhalen van zware marathons vliegen door de lucht, super warme marathon, veel wind, regen, we komen tot de conclusie dat we vandaag erg blij zijn met het weer. Fris, zonnetje, windje, top weertje voor een marathon.

Daar midden op het eiland staan nog fans me aanmoedigen, dat geeft weer extra vleugels.

Vlak voor de Boschplaat moet ik ze loslaten, ik draaf alleen verder. Even later kom ik spontaan in een groepje terecht waar we om en om kopwerk doen. We hebben wind tegen op de Boschplaat, wat vliegen we over het parcours zo als team. 

Wat is het genieten van het uitzicht, lichaam voelt goed, dit mag nog wel even doorgaan. Tot aan Midsland blijft het mooi. De verzorging blijft ook weer goed geregeld. Het publiek moedigt overal enthousiast aan, zwaaien en lachen naar publiek en weer door.

Dan het strand op, ondertussen loop ik met een loper die beweerd nog 3:30 te kunnen lopen. Even controleer ik of hij gelijk heeft, en ja. Wat super goed, voor we het strand opgaan, zou ik nog 3:30 kunnen lopen. 

Het strand ligt er als een biljartlaken bij, de zee is ver weg. Je voelt je helemaal alleen daar zo op die grote vlakte. Ik word ondertussen wel regelmatig ingehaald, wat iets aangeeft over mijn snelheid die naar beneden keldert. 

Vlak voor strandopgang staan mijn fans weer. Dikke highfive weer, Daan rent nog een stuk mee. Het zand is te mul om fatsoenlijke snelheid te kunnen maken, nog even klimmen en we zijn bijna op de Longway. Voor we de Longway opdraaien nog even een verzorgingspost, als je energie echt op is, krijg je daar weer energie, wat een feestje is het daar! En dan nu echt die laatste zes kilometer lopen.

De Longway gaat niet snel, maar netjes onder controle, aftellen voordat we in West zijn, ook dit is weer een mooi stuk van het parcours.

En daar is de 41km, bekende stem van Jan Kooistra klinkt al. De laatste kilometer weet hij ons nog energie te geven, nu aanzetten. Er komt steeds meer publiek, we draaien het centrum in, nog meer publiek. Iedereen juicht en schreeuwt, wat een super gevoel, grote lach, nu op de rode loper, hordes mensen die aanmoedigen, wat een gevoel, sprinten, en ja, de finish. De speaker roept om "En daar is Thierry uit Groenedijk...euh Gorredijk!" Zelf de finish is leuk.

Nu weet ik weer waarom ik daar midden in de nacht voor aan het trainen was, het was het waard. Volgens jaar weer! 

Eindtijd was 3:37:49, tweede tijd ooit op de Berenloop, en snelste tijd sinds november 2011. Erg blij mee.














zondag 21 oktober 2018

Teutolauf 2018

Voor je het weet is het jaar weer om, en sta ik weer bij de Teutolauf. Het weer is perfect, even genieten in het zonnetje. Bij de start even praatje maken met Herman. En dan is de start daar.

Is kijken hoe het allemaal zal gaan. Het is druk op het parcours, eerste 4km is het zoeken naar een plekje. Snel duiken we daarna het bos in. Ik weet meteen weer waarom ik ieder jaar hier kom, wat is het hier toch vreselijk mooi.

Klimmetjes gaan met gemak, de eerste 15km zitten erop voor ik er erg in heb. De trap hebben ze dit jaar weer achterwege gelaten, daarvoor in de plaats krijgen we een stevige klim recht omhoog. Nu toch echt even wandelen.

Bovenaan komt er toch wel even wat techniek kijken, boomwortels en stenen moeten worden ontweken worden. Duidelijk weer een houterige Nederlander op het parcours, maar het voelt allemaal prima en vrolijk zet ik de volgende stappen.

Bij de 21km krijgen we nog bier aangeboden, ik houd het bij de cola en chocolade. De verzorging staat er weer tiptop bij.

Nog maar een paar kilometer, hier en daar wat klimmetjes en vooral genieten van het parcours en het uitzicht. Duidelijk dat het al lange tijd droog is, op sommige stukken zie je de stofwolken onder de schoenen vandaan komen.

Laatste verzorging, en dan naar knallen naar de finish. Paar kilometer voor de finish komen we het bos uit, asfalt nodigt nu uit om nog even aan te zetten. Gaat super snel, de finish is in zicht, ik hoor mijn naam omgeroepen worden, en de finish is gehaald op een tijd van 2:46.



Even een biertje drinken en dan de douches zoeken, was weer een top wedstrijd.

zondag 23 september 2018

Dam tot damloop 2018

 Dit jaar weer twee keer ingeschreven voor de Dam tot Damloop. Broer Richard laat weten dat hij voor 1:09 gaat, oei, ik moet gaan trainen!

Er wordt hard getraind, en eindelijk is het dan zover, 10:25 in een nat Amsterdam. Achter het wedstrijdvak wordt het startvak warm gemaakt om te starten, bij ons is er concentratie, hier en daar een lach en verder strakke koppies. Het startschot klinkt, daar gaan we.

Even tempo zoeken, kippenvel, de ij-tunnel in, weer kippenvel, even genieten van dit moment. Focus gaat over naar hardlopen. De tijden zijn precies zoals ik ze wil.

Er is weinig publiek, hier en daar wat mensen. Klimmetjes vallen wat zwaar, er begint wat verval op te treden, alles voelt goed. Horloge geeft aan dat er genoeg marge is. Mijn ouders staan bij de 7km, ik zie ze nog net op tijd, zwaaien en vrolijk door!



Driftig de plassen ontwijkend kom ik aan in Zaandam. Zaandam begint wakker te worden, nog paar een paar keer vals plat, bruggetje. 300 meter, sprinten, 1:10 kan gehaald worden! En ja:
1:10:29!
Trots op dit resultaat.



Richard is later gestart, maar staat al snel naast me, die heeft even 1:07 gelopen. We kleden ons om en gaan rustig naar Amsterdam Centraal voor een tweede keer de damloop te doen.

Op Centraal station spreken we af met het jongste broertje Erik. Hij gaat voor de eerste keer de damloop doen. We wachten zo lang mogelijk in het centraal station, het is echt nat en koud buiten.

Daar staan we weer in het startvak, blijkbaar zien we er warm genoeg uit, we krijgen geen warming up. De warming up blijkt te komen als we starten. Het is druk, aantal grote plassen ontwijken en we zijn weer in de ijtunnel. De zijkant van de tunnel ligt nu vol met poncho's.

We hebben het tempo er goed in, rondes tikken we weg met 4:52. We zwaaien naar onze fans bij de 7km, even goede break om de laatste paar kilometers in te gaan. Alles gaat goed, Erik houdt het goed bij, drukte op parkoers valt mee, publiek laat het massaal afweten, de mensen die er staan moedigen ons onvermoeid aan. Bij de 12 km staan Heidi en Joy aan te moedigen.

Als we nog 3,5 kilometer moeten merk ik dat ik ze moet loslaten, het lukt niet meer om het tempo vast te houden. Ik schakel terug, rondetempo gaat langzaam omhoog. Genieten van Zaandam, nog even paar bochten, en dan is daar de finish. Het is mooi geweest vandaag! Nog even een poging doen om 1:20 aan te tikken, en dan lukt:
1:20:41

Snel mijn kleding ophalen, die zit in de tas van Richard. Maar de vrachtwagens mogen niet uit geladen worden. Het is bar koud, maar eindelijk na lang wachten komt daar de tas.

Teruglopend valt het op, ondanks de regen loopt iedereen met een grote lach rond, het is en blijft een feestje en iedereen is trots op zijn prestatie.

maandag 9 juli 2018

Sallandtrail 2018

Het is lente! Duidelijk te merken tijdens het lopen van de Sallandtrail. Dit jaar loop ik hier weer de 50km. Het is super lekker weer. Niet te heet, waterig zonnetje en voor het eerst dit jaar kunnen hardlopen in korte broek en shirt.

Afgelopen weken in de nacht op pad geweest. Kunnen genieten van mooie sterrenhemel, de maan welke veel licht gaf, soms erg koud, soms met veel pijn en moeite, soms op gemak. En dat allemaal voor één doel, vandaag hier te kunnen lopen.

De eerst rond gaat best oké. Het is een prachtige ronde en weer genieten, veel single tracks. De verzorging staat er ook weer goed bij. Als afsluiter van de ronde nog even door een grote bak zand, en dan zit de 25km er alweer bijna op. Klein beetje twijfel, tempo ligt niet hoog, lichaam heeft het zwaar...finishen en spijt krijgen of doorgaan?

Tuurlijk gaan we door, de tweede ronde is veel mooier en wie A zegt moet ook B zeggen. Als een langzame diesel ga ik door. Het uitzicht is fantastisch, ik hoor alleen mijn eigen voetstappen. Het is op sommige plekken goed klimmen. Het is knokken, doorgaan, benen hebben het zo zwaar, maar er wordt bijna niet gewandeld.

De twee verzorgingsposten zijn twee bakens waar ik mij op kan focussen.



Nog twee kilometer, samen met een andere loper zoeken we de finish op. De tijd vergeten we maar, die staat ergens op 6:07.


maandag 5 februari 2018

Lappenvoortmarathon

Marathon 56

Over twee weken de Sallandtrail. Nu al heel wat kilometers in de avond en de nacht gemaakt, de sterren en de maan vergezelde mij. Maar om nu 42km te gaan lopen in mijn eentje, is net even iets te veel gevraagd.

Vorig jaar was rond deze periode de Lappenvoort marathon, een kleine check op dfwrunners.nl leert al snel dat deze weer dit jaar is. Top!



Ik krijg mijn eigen beker voor drinken, nummer 12. Vlak voor de start even een praatje maken, blijkt al snel dat ik hier tussen echte kilometervreters sta. Even een kleine uitleg en daar gaan we.

Al snel zijn we op een open stuk, het is vechten tegen koude wind, ruim 1.5km, daarna is het weer genieten. Het is een mooi rondje, prima om deze 8x te moeten lopen.

De rondes tikken weg, kilometertijden zijn niet snel, tussen de 6:05 en 6:28, maar alles voelt lekker. Vanaf ronde vier zie ik niemand meer voor me of achter me, lekker rustig doorhobbelen.

Bij iedere ronde even wat bijtanken, de verzorging staat er perfect bij, onder andere cola, chocolade, tuc koekjes, banaan, hiermee redden we de marathon zeker!

Laatste twee rondes is het aanpoten, lichaam voelt goed, maar de rondetijden zijn niet echt iets om trots op te zijn.

Dan nog twee kilometer, ik weet alle afstanden nu, tot de bocht, tot museum, parkeerplaats, even doorbijten, en ja...ik ben er!

Uiteindelijk 9e van de 14 die de marathon hebben volbracht in 4:17.