counter on tumblr
IWannaRun78: november 2017

dinsdag 7 november 2017

Berenloop 2017

Marathon 55

De ochtend begint al vroeg met een warming up bij de jeugdloop. Oudste zoon gaat zijn eerste hardloop wedstrijd doen. De vraag is even wie er zenuwachtiger is, hij of ik. Toevallig hebben we beide het zelfde startnummer, dat is even toevallig!

Startschot, aanmoedigen, snel naar het begin van de staart. Alle kids komen voorbij....maar waar is die van mij? Al snel krijg ik een berichtje dat ie halverwege is omgekeerd. Zijn eerste DNF is een feit. Maar super stoer dat ie gestart is.

Om 12 uur sta ik alle lopers van de halve marathon aan te moedigen. Een lange rij van enthousiaste lopers passeert me. Na dikke 20 minuten is het tijd om even de laatste handelingen te doen, en plekje in het startvak te vinden.



We hebben geluk met het weer, droog, bewolkt en zonnetje. De hoorn klinkt, we mogen! Genieten dat ik hier mag lopen, publiek is enthousiast. Rondje om het centrum, langs de haven en we gaan West uit, nu begint het echt!





Op de vier kilometer staan zoon en dochter enthousiast aan te moedigen, even een knuffel en weer door. We lopen langs het wad, het genieten, prachtige wolkenpartijen, perfect weer. Genieten.

De route gaat langs alle dorpjes, overal staan ze aan te moedigen en dat geeft vleugels, het gaat super goed. Ik besef me nog niet helemaal dat de we wind mee hebben.

Er komt iemand naast me lopen die klaagt dat de bordjes niet goed staan. Ik geef aan dat ze prima staan, waarop ik vraag wat zijn gps aangeeft, die heeft hij niet, alleen de tijd. Conclusie wordt dus uiteindelijk dat ie zijn dag niet heeft.....

We zijn op het Oosterend, we draaien de Boschplaat op. De plaatjes zijn super, uitzichten zijn genieten. De wind die ik de eerste helft compleet gemist heb, waait ongenadig in mijn gezicht. Rondetijden lopen langzaam op. Het wordt zwaarder.

Alle verzorgingsposten staan er weer picobello uit, vrijwilligers zijn gezellig en geven alles goed aan. Het wordt verleidelijk om  te gaan wandelen, ik zet door, Midsland aan zee komt in zicht. Nu gaat het aftellen beginnen. Nog maar 12km........dat wordt lang tellen besef ik. Er komt nog even een pittige bui over, geeft bijna een heroïsch gevoel.

De strandopgang is hoog, als we bovenop staan is het een plaatje. De zee is ver weg, ze zon en wolken vechten om een plekje. Het strand ligt er goed bij, de tegenwind is koud, het is bikkelen. Geen brede ruggen om achter te schuilen. Rondetijden liggen nu op de dik op de zeven minuten.

Aan het einde van het strand staan zoon en dochter. Oudste rent meteen op mij af, heeft een mooie tekening gemaakt op het strand in het zand. Dochter rent achter me aan met haar Berenloopvlag. Ze roept me na dat het niet lukt, ze heeft korte benen! Zwaaien en weer door.

Nog een verzorgingspost bij de 35km. Als er een prijs uitgereikt kan worden voor leukste verzorgingspost, dan zouden ze zeker winnen.

Tempo is er compleet uit, maar geniet nog steeds. Er komt een loper naast me lopen die aangeeft dat ie nog onder de 4 uur wilt, ik wens hem succes met deze onmogeijke taak. Hij vraagt of ik aansluit, oke...laten we het proberen. Wonderwel gaan de benen sneller, tempo gaat naar de 5:15, we tikken de kilomters weg.

Jan Kooistra geeft ons een laatste energie boost, noemt alle namen. Publiek moedigt ons aan, we vliegen met zijn twee. Het wordt drukker met publiek, iedereen is enthousiast, ik ga hard, zo hard. Zonder pijn vlieg ik over de loper, ik geniet van het publiek. De tijd gaat makkelijk onder de 4 uur.

Ik finish op 3:58:49. Top, zeker niet meer verwacht, snelste tijd weer sinds 2011.

Dat was een mooi einde van een goed georganiseerd feestje, ze mogen trots zijn daar op Terschelling!