counter on tumblr
IWannaRun78: 2017

dinsdag 7 november 2017

Berenloop 2017

Marathon 55

De ochtend begint al vroeg met een warming up bij de jeugdloop. Oudste zoon gaat zijn eerste hardloop wedstrijd doen. De vraag is even wie er zenuwachtiger is, hij of ik. Toevallig hebben we beide het zelfde startnummer, dat is even toevallig!

Startschot, aanmoedigen, snel naar het begin van de staart. Alle kids komen voorbij....maar waar is die van mij? Al snel krijg ik een berichtje dat ie halverwege is omgekeerd. Zijn eerste DNF is een feit. Maar super stoer dat ie gestart is.

Om 12 uur sta ik alle lopers van de halve marathon aan te moedigen. Een lange rij van enthousiaste lopers passeert me. Na dikke 20 minuten is het tijd om even de laatste handelingen te doen, en plekje in het startvak te vinden.



We hebben geluk met het weer, droog, bewolkt en zonnetje. De hoorn klinkt, we mogen! Genieten dat ik hier mag lopen, publiek is enthousiast. Rondje om het centrum, langs de haven en we gaan West uit, nu begint het echt!





Op de vier kilometer staan zoon en dochter enthousiast aan te moedigen, even een knuffel en weer door. We lopen langs het wad, het genieten, prachtige wolkenpartijen, perfect weer. Genieten.

De route gaat langs alle dorpjes, overal staan ze aan te moedigen en dat geeft vleugels, het gaat super goed. Ik besef me nog niet helemaal dat de we wind mee hebben.

Er komt iemand naast me lopen die klaagt dat de bordjes niet goed staan. Ik geef aan dat ze prima staan, waarop ik vraag wat zijn gps aangeeft, die heeft hij niet, alleen de tijd. Conclusie wordt dus uiteindelijk dat ie zijn dag niet heeft.....

We zijn op het Oosterend, we draaien de Boschplaat op. De plaatjes zijn super, uitzichten zijn genieten. De wind die ik de eerste helft compleet gemist heb, waait ongenadig in mijn gezicht. Rondetijden lopen langzaam op. Het wordt zwaarder.

Alle verzorgingsposten staan er weer picobello uit, vrijwilligers zijn gezellig en geven alles goed aan. Het wordt verleidelijk om  te gaan wandelen, ik zet door, Midsland aan zee komt in zicht. Nu gaat het aftellen beginnen. Nog maar 12km........dat wordt lang tellen besef ik. Er komt nog even een pittige bui over, geeft bijna een heroïsch gevoel.

De strandopgang is hoog, als we bovenop staan is het een plaatje. De zee is ver weg, ze zon en wolken vechten om een plekje. Het strand ligt er goed bij, de tegenwind is koud, het is bikkelen. Geen brede ruggen om achter te schuilen. Rondetijden liggen nu op de dik op de zeven minuten.

Aan het einde van het strand staan zoon en dochter. Oudste rent meteen op mij af, heeft een mooie tekening gemaakt op het strand in het zand. Dochter rent achter me aan met haar Berenloopvlag. Ze roept me na dat het niet lukt, ze heeft korte benen! Zwaaien en weer door.

Nog een verzorgingspost bij de 35km. Als er een prijs uitgereikt kan worden voor leukste verzorgingspost, dan zouden ze zeker winnen.

Tempo is er compleet uit, maar geniet nog steeds. Er komt een loper naast me lopen die aangeeft dat ie nog onder de 4 uur wilt, ik wens hem succes met deze onmogeijke taak. Hij vraagt of ik aansluit, oke...laten we het proberen. Wonderwel gaan de benen sneller, tempo gaat naar de 5:15, we tikken de kilomters weg.

Jan Kooistra geeft ons een laatste energie boost, noemt alle namen. Publiek moedigt ons aan, we vliegen met zijn twee. Het wordt drukker met publiek, iedereen is enthousiast, ik ga hard, zo hard. Zonder pijn vlieg ik over de loper, ik geniet van het publiek. De tijd gaat makkelijk onder de 4 uur.

Ik finish op 3:58:49. Top, zeker niet meer verwacht, snelste tijd weer sinds 2011.

Dat was een mooi einde van een goed georganiseerd feestje, ze mogen trots zijn daar op Terschelling!








maandag 30 oktober 2017

Teutolauf 2017

Auto op mijn vaste plek zetten, en op draf naar de inschrijving om daar mijn startnummer op te halen. Nog een 40 minuten voor de start. De mevrouw achter de inschrijftafel spreekt blijkbaar niet zo goed Duits, maar het lukt, ik heb mijn startnummer!

Nog even omkleden aan de andere kant van de weg, warmlopen, en startvak induiken. Ik sta mooi aan het begin van het startvak, niet dat ik zo'n toptijd ga lopen, we zullen zien, ik voel me prima na de Amsterdam en Eindhoven.

Route is ondertussen bekend, eerste stuk buitenom. Paar kilometer later duiken we het bos in. Door de bomen zie je de regenwolken hangen, met een waterig zonnetje. Blijft altijd een magisch moment zo door het bos, het is inmiddels stil en iedereen is bezig met zijn wedstrijd.

Verzorging staat er weer goed bij, de cola blijft mijn favoriet. Kilometers vliegen voorbij. Inmiddels moet ik plassen en besluit dat te gaan doen als ik toch moet wandelen. Dat is een slechte afspraak blijkt later.

Parcours is op sommige stukken glad, de boomwortels worden netjes ontweken. Zonder al te grote kunsten zal ik de wedstrijd uitlopen.

Op de 21km nog een verzorgingspost, pak wat cola, het bier pak ik ook maar aan, even wat eten, en weer verder. Dan eindelijk een wat steilere helling, weet niet zeker of hij steil is, maar steil genoeg om het te gebruiken als excuus om even te plassen.

Alles voelt nog goed, de heuveltjes gaan wat langzamer, naar beneden rennen gaat relaxed, krijg aantal keer mooie boost energie. Laatste verzorgingspost pak ik genoeg eten om nog een week te kunnen overleven in het bos. In de verte is de zon te zien, laag boven het land, de lucht kleurt oranje, prachtig schouwspel.

Laatste paar kilometer, even aanzetten, finish in 2:46:08!









dinsdag 17 oktober 2017

Amsterdam marathon

marathon 54


Dinsdag besluit ik om mee te doen met de marathon van Amsterdam. Ik mag meedoen onder de naam Viola. Omzetten is zo gedaan, vrijdag startnummer ophalen en t-shirt. Ik krijg een dames t-shirt aangeboden, en vraag of ik een mannenshirt kan krijgt. De beste mevrouw geeft aan dat ik het bij haar collega moet regelen die naast haar staat. Dus in die rij staan, en meteen krijg ik een mannen t-shirt, ik denk dat ze van de gemeente waren. :)




Zondag kan ik zonder veel wandelen het stadion bereiken, spullen afgeven en stadion inlopen. Dat geeft toch wel even een kippenvel momentje om hier te lopen. Startvak opzoeken, daar aantal bekenden gesproken. De tijd vliegt, daar is het startschot! Groot applaus door het stadion, mooi! Gaat nog ruim 10 minuten duren voor we we mogen starten. Er klinkt nog 1 minuut applaus voor de overleden burgemeester. Het komt niet helemaal over.

Dan passeren we eindelijk de startstreep, dit is mooi, tribune vol, in het stadion, genieten! Stadion uit, straat uitlopen, en we zijn in het Vondelpark. De stad leeft gewoon door, de Ansterdammers doen allemaal hun ding, we krijgen her en der wat aanmoedigen. Het is druk op het parcours, ik kom niet in de flow en ben voornamelijk bezig met een weg te zoeken tussen alle voeten van andere.

We duiken onder het rijksmuseum door, dat is wel even uniek. We worden ingehaald door een schreeuwende vrouw op een fiets, we zouden haar leven compleet verruïneren, de stad was helemaal afgezet, precies waar zij wilde fietsen. Ondertussen staan we bijna stil op het parcours, te veel mensen voor de krappe bochten.

De drankposten zijn een ramp, iedereen duikt op de kraampjes, die aan één kan van de weg staan. Het is onmogelijk om water te krijgen zonder te wandelen.



De drukte en het zoeken naar de weg blijft zo doorgaan tot 26km. Ondertussen geniet ik wel van het tempo als ik even vrij kan lopen. Alles voelt goed, het gaat soepel, om mij heen veel Frans en Spaans toch een beetje buitenland gevoel. Het begint warmer te worden, maar niet te warm, prima!

Na de 26km verlaten we de Amstel. De wegen worden breder, iedereen kan zijn eigen weg lopen. Publiek begint ook enthousiast te worden, nu begint het echte genieten. Tempo houd ik vast, vele lopers gaan wandelen, ook groot aantal die de hekken proberen om te duwen. Of zullen ze last hebben van kramp?

Aftellen is begonnen, verzorgingsposten blijven drama, maar zijn wel prima voorzien van isostar en sportgel, water en sponzen. Ik passeer grote groepen mensen langs de kant, leuk dat er zoveel zijn. Opvallend is dat ze allemaal met hun fiets er staan, en stoïcijns voor zich uitkijken. Ik besef me dat ze allemaal wachten om het parcours over te mogen steken....

We naderen het Vondelpark, krijg nog even een aanmoediging, doorbijten nu. Vondelpark uit...vanochtend stond hier toch het stadion.......het is blijkbaar opeens een dikke kilometer verplaatst. Genieten van de laatste kilometer. Daar is het stadion, nu echt aftellen! Met een grote lach kom ik over de finish, 3:53:02. Erg tevreden, zo een week na Eindhoven.

Volgend jaar weer? Ik denk het niet, te druk waardoor je niet je eigen tempo kan bepalen, verzorgingsposten waren een drama, publiek deed redelijk zijn best, starten en finishen in stadion is wel uniek.






dinsdag 10 oktober 2017

Marathon Eindhoven 2017



Marathon 53

Wanneer ik Eindhoven inrijd, speelt Spotify Eye Of The Tiger af. Even een parkeerplek zoeken, startnummer regelen, drinken afgeven, en dan maar wachten op de start.

Waterig zonnetje schijnt door de wolken. Weersvoorspelling geeft aan dat het gaat miezeren, we zullen zien.

Zenuwachtig sta ik voor het startvak te wachten tot het zover is. Mooi moment om even naar het startvak te kijken, veel gespannen koppies. Iedereen heeft hier ongetwijfeld hard naar toe gewerkt, de muziek schalt luid. Nog paar minuten en dan 10 uur, spontaan komt Eye Of The Tiger langs. Mooi toeval, zal het een teken zijn dat het vandaag goed zal gaan?

Doel gaat rond de 4 uur/4:15 te finishen, de start gaat soepel. Al snel ren ik langs de pacers van 4 uur, wanneer zullen die mij weer gaan inhalen? Om mij heen weinig gepraat, je hoort alleen maar het gedraaf van al die lopers.

Mensen staan overal te juichen. Het is genieten hoe de mensen iedereen aanmoedigen. Op veel plekken staan bandjes, tempo gaat dan toch weer even ongemerkt omhoog.

De verzorging is prima weer geregeld, iedere 2,5 km een waterpost of met sportdrank, de mensen bij de posten moedigen ook nog even extra aan. Het weer blijft ons goed gezind, we krijgen één echte bui over ons heen. Publiek laat zich niet afschrikken.

We komen weer langzaam richting centrum, het gaat super vloeiend. Publiek is weer super leuk. Ik vlieg zelfs een stuk en komt ruim onder de 5 minuten uit. Het blijft goed voelen, ik krijg het besef dat ruim onder de 4 uur een optie gaat worden.

We verlaten het centrum weer, komen aan bij de 21km, gaat nog steeds goed. Ik geniet van het publiek, de borden tellen af, nog 15km, nu even doorbijten. Nog 10km, adrenaline neemt het weer over, het gaat super.

Ik pik wat lopers op die even er doorheen zitten. We naderen het centrum, nog drie kilometer. Het wordt drukker langs het parcours. Nog twee kilometer, mensen staan enthousiast aan te moedigen. Ik geef high five aan de kinderen langs het parcours, speel met het publiek. Nog 1 kilometer, straat staat vol, kippenvel, ik hoor overal mijn naam, dat is kicken.

Horloge geeft 1:44 aan, nog paar honderd meter. Doorbijten, vliegen, genieten, ik ga de 1:45 halen!

Eindtijd 3:45:24! Snelste tijd sinds februari 2012, komt vast door het publiek! :-)











maandag 18 september 2017

Damloop 2017

's Ochtends vroeg stap ik het centraal station op. Het station wordt nog bevolkt door allemaal toeristen, en een verdwaalde hardloper. Het is niet te merken dat vandaag de Dam tot damloop zal zijn. Even wat heen en weer dribbelen, kleding inleveren en wachten op het startschot. Ik start tussen de wedstrijdlopers in het eerste vak.

In het startvak nog even met Rene gesproken, we vergelijken nog even wie de grootste heeft, en komen tot de conclusie dat ze even groot zijn. Op zich maakt het ook niet uit, gaat er immers om wat je meedoet. We zetten hem beide aan, en wachten op GPS signaal.

Dan complete stilte, startschot, daar gaan we. Is kijken hoe het zal gaan, idee is om te finishen op 1:15. Vlak na de start besef ik mij dat ik niet weet hoe hard ik moet lopen. Gewoon dan maar lopen totdat ik erbij neerval, kom ik vast wel goed uit.

We duiken de IJ-tunnel in. Toch altijd even een kippenvel momentje. Afgelopen edities schieten door me hoofd, veel mooie herinneringen.

Wanneer we uit de tunnel komen, besef ik dat het wel erg hard gaat. Ik ben niet de enige, ik bevind mij tussen allemaal snelle en goed getrainde hardlopers, ongemerkt nemen ze me mee in hun snelheid.

Het weer is super, de hele dag blijft het een top temperatuur om te hardlopen. De voorspellingen waren anders, hebben ze goed geregeld bij de organisatie.

Ik geniet van het parcours, het enthousiaste publiek, mijn snelheid, de vrijwilligers, de kilometers vliegen voorbij. Ik probeer uit te rekenen op welke tijd ik ga uitkomen. Ik besef dat ik ergens een rekenfout maak, rond de 1:10.

Hoe dichterbij de finish, hoe meer het er op gaat lijken dat het geen rekenfout gaat worden. Nog even genieten van de laatste straten van Zaandam. De finish is in zicht, 300 meter, 200 meter. Horloge staat op 1:09, aanzetten, 100 meter, finish op 1:09:55. Wat een toptijd!





Bij de kleding krijg ik meteen mijn tas toegeworpen, op naar het station om nog een keer te starten.

Wanneer ik nu op het centraal station kom is het een grote massa aan hardlopers en nu hier en daar een verbaasde toerist, om 12:40 loop ik het startvak in, daar staat Richard al te wachten. Hij besluit om ook alles te geven en voor 1:09 te gaan. Ik zal kijken hoe lang ik hem kan bijhouden.

Daar is de start voor de tweede keer vandaag. Richard vliegt er vandoor, twee honderd meter houd ik hem bij en hij is weg.

De tweede keer is het aanzienlijk meer aanpoten, moet blijven letten op tempo, die zakt snel weg, kost veel meer energie. Hoeveelheid publiek is aanzienlijk toegenomen. We worden van alle kanten toegejuicht. De lopers om mij heen zijn nu duidelijk van een ander kaliber. Veel lopers die besluiten dat het ook wel gewandeld kan worden. Iedereen sprint op de isostar af en de fruitpost af, vanochtend werden die compleet genegeerd.

Doel is 1:30, ik merk al snel dat er een snellere tijd in gaat zitten. Laatste stukje door Zaandam geeft vleugels. We rennen langs drommen mensen die ons staan aan te moedigen, dan de laatste paar honderd meter, gaat het 1:20 worden of 1:21.....ik sprint, eindtijd wordt 1:21:12! Richard staat mij al op te wachten en heeft een toptijd gelopen, 1:10:01.

Was twee keer dik genieten. Zeker een topdag vandaag, nog even nagenieten en dan naar huis.

zondag 10 september 2017

De Wiken Adventure Trail

Leuk, een trailrun in Jubbega, een dorp verderop. Wellicht dat Mettje meewilt, en ja, ze schrijft zich eerder dan mij in.

Gisteren krijgen we de laatste informatie van de organisatie. Er zit een bijlage bij welke "info over obstakels." Nadat gelezen te hebben, even mijzelf herpakken, en snel Mettje appen, of zij hiervan wist. We besluiten om ervoor te gaan.

Zondag tref ik al snel Mettje aan, we krijgen een t-shirt en een startnummer. De opkomst is een kleine 30 man. Nog even tips uitwisselen over het startnummer, dat moet blijkbaar niet op buik maar op borst, als je gaat kruipen enzo. Klinkt logisch, snel nummer verplaatsen, en daar is de start.

Voor we het weten duiken we een maisveld in. Handen voor gezicht en rennen, ik poog mijn voorganger bij te houden zodat ik niet ergens verdwaal in het veld. Opeens is voorganger weg, maar er is wel een rood wit lint, weiland in. We liggen nu al meteen laatste, ik kijk in de verte waarom sommige wat gek rondlopen. Even later zie ik allemaal water opspatten. Ik voel aankomen dat we het niet droog gaan houden.

En inderdaad, even later moeten we de eerste sloot door. Ging eigenlijk best goed. Even later stuiten we op een volgende sloot, nu met een touw. En die hebben we ook nodig, sloot is diep en modderig. Lopen gaat niet, dus zo snel mogelijk maar aan het touw trekken en gaan.

We lopen door mooie gebieden, stukken bos. Onderweg nog enkele hindernissen doen die niet al te veel voorstellen. Dan worden we het zwembad van Jubbega ingeleid. We moeten over een soort vlotten naar de overkant. Met moeite, en niet de meest charmante manier, red ik het einde, om dan tot de conclusie te komen dat de vlotten niet tot het einde van het zwembad gaan, en alsnog het zwembad in moet. Mettje zwemt al een tijdje in het bad. Snel uit het bad klimmen, en weer door.

Het parcours is werkelijk erg mooi, mooie stukken bos, en is prima uitgezet. Het blijkt dat een groot gedeelte verkeerd is gelopen, maar daar hadden wij geen last van. We hadden alle tijd om de route te bestuderen onderweg. ;-)

Opeens mogen we niet verder en moeten we een stukje langs een grote en modderige sloot. Nog ietsje later krijgen we te horen dat we er ook door moeten. Het moet maar, plons...voeten vinden geen bodem, touw vastgrijpen en gaan. Aan de overkant proberen het kroos en andere spullen uit de sloot van de kleding af te kloppen, onbegonnen werk. Doorgaan! Ik besef dat ik erg naar sloot ruik....


We hobbelen gezellig nog de laatste kilometers met hier en daar een hindernis, en we ruiken de stal al. Bij de finish nog even klauteren over twee hekken, en het zit er weer op.

Het was een mooie trailrun van 21km, sloten waren een leuke uitdaging. De andere gebouwde obstakels hadden van mij niet zo gehoeven. Parcours was genieten, vrijwilligers waren vrolijk en gezellig, parcours was voor ons prima aangegeven.





dinsdag 11 april 2017

Rotterdam Marathon 2017

Marathon 52

De volle maan staat laag, muziek hard aan, op naar Rotterdam, waar ooit, in 2007 mijn eerste marathon was. De hoogtepunten en wat dieptepunten van de afgelopen 51 marathons schieten door me hoofd. Even later sta ik in het startvak.

Het startvak binnenkomen was nog een kunst op zich, ik loop samen met Richard welke in wave 3 is ingedeeld, ik zat in wave 2. De beste meneer wilde me niet in het vak inlaten, uiteindelijk had hij door dat Richard toch echt niet alleen de marathon zou kunnen uitlopen. Over alleen gesproken, Lee Towers begint met zingen en zingt You Never Walk Alone. Een blik om mij heen bevestigd dat Lee best wel is gelijk gaat hebben. Het vak is tot de nok toe gevuld.

Het lukt ons om helemaal vooraan te kruipen. De medewerkers doen opeens hun vingers in de oren en kijken naar een klok. Goed voorbeeld doet volgen, en blij dat ik dat voorbeeld heb gevolgd. Daarna snel de vingers uit de oren, en daar gaan we. Planning is om de eerste 20km met Richard samen te lopen rond de 5:10 en dan maar te kijken waar het schip strand.

We rennen de Erasmusbrug op, de skyline van Rotterdam ligt voor onze voeten. Wat een plaatje, publiek staat rijen dik ons aan te moedigen. Even een kippenvel momentje. De kilometers gaan goed, en we lopen ruim onder de 5:10, zo'n 5:05 houden we vol tot de 20km. De verzorgingspost is het moment dat ik naar Richard roep dat hij alleen door kan gaan.

Even later zie ik Heidi nog even, die mij cola aangeeft, dat had ik even nodig.



Ik boemel lekker door met rondetijden tijd heel langzaam naar 6:00 gaan. Parcours is verder niet heel boeiend, druk, soms wat te smal voor alle lopers, niet perse mooi uitzicht. Maar ondanks dat, wat een feest is het om hier nu vandaag te lopen. Publiek maakt deze wedstrijd, overal staan rijen dik mensen, hoe verder we komen hoe enthousiaster iedereen is.

Ook alle emoties van de marathon komen langs, hardlopers die enthousiast door hun familie worden aangemoedigd, even stoppen en knuffel geven. Hardlopers die bijna snikkend in de armen vallen van hun fan dat het niet meer gaat, aantal hardlopers die op de grond liggen ivm kramp, ambulances die je voorbij hoort racen, en zelfs iemand die in de stabiele zijligging naast het parcours ligt.

Kralingse bos zit er bijna op, verderop grote televisie schermen waarop filmpjes getoond worden voor de deelnemers. Hopelijk heb ik geluk en komt er een filmpje voor mij, en ja, op het derde scherm, Daan en Saar staan hard te juichen, hup papa, hup papa. Deze zes seconden lijken oneindig te duren, trots als een pauw ren ik de laatste zeven kilometer.



Het is even nog bikkelen, verderop een geluidinstallatie die knoeterhard I Will Survive afspeelt, dat hebben we nodig. Een paar passen en ik draai de Coolsingel op. Marathon 52 is een feit, en ruim onder de 4 uur, 3:54:37.

zondag 12 maart 2017

SallandTrail 2017

Marathon 51

Vandaag wordt voor de derde keer de SallandTrail gelopen. Ik ga weer voor de 50km, 10 weken geleden las ik een berichtje van de organisatie dat het nog maar 10 weken was.....Toen maar begonnen met opbouwen en kilometers maken, groot aantal 30km-ers gelopen en zelf een marathon als voorbereiding. Ik ben er klaar voor!

Meteen al tekenend voor deze wedstrijd, je wordt netje opgevangen door vrijwilligers, alles s meteen goed geregeld. Omkleden en dan maar wachten tot de start. Het is lente, dus korte broek en t-shirt. Waterig zonnetje, 13 graden, gaat dus helemaal goed komen.

Bij de start nog enkele bekende gesproken, en dan mogen we! In het begin is het even opletten voor de boomwortels, maar dat loopt allemaal goed af. En dan is het genieten, iedere stap wordt mooier. Na een paar kilometer zijn de praatjes wat verstomd en hoor je nog alleen maar de voetstappen, het parcours is pittig, maar prima te doen. De paden zijn niet heel nat, Nog even door een grote zandbak heen, en dan hebben we alweer de eerste 25km gelopen, in een redelijk tempo en alles voelt nog goed. Bertus staat iedereen op te wachten, even nog wat inslaan voor de volgende 25km.



De verzorgingsposten zijn allemaal zeer goed, vlaai, suikerbrood, chips, cola, thee, sportdrank, en nog meer, wat een verwennerij. De tweede ronde heeft een paar stevige klimmetjes in zich, de benen hebben het ook wel gehad, toch blijven ze gestaag doorlopen. Het uitzicht is en blijkt prachtig. Op een gegeven moment loop ik alleen, mooi moment om even wat te eten, het is zo stil, gewoon bizar. Even later klinken mijn stappen weer door de stilte, op naar de volgende berg,

Bij de laatste hoge berg krijg ik gezelschap, samen rennen we de laatste 6 km, dat is wel even prettig.

In totaal heb ik drie keer een bijna salto gemaakt, de boomwortels komen soms zomaar uit de grond en pakken mijn voeten, maar heb ze allemaal weten te corrigeren. Nog twee kilometer, de boomwortels lijken hier opeens wel heel erg hoog. Nog een heel smal pad, ik zie het al gebeuren dat ik naar beneden kukel, en inderdaad, ik glij weg. Snel een boomwortel pakken, optrekken, en weer verder!




Daar is de finish, onder luid applaus en felicitaties van Bertus finish ik, het zit er weer op! Was was het parcours zwaar, maar zo mooi.





Finishtijd is 5:35:22, 116e van de 190, prima prestatie, en snelste tijd voor mij in Salland.

En dan een afsluiting die helemaal bij de dag hoort, naar het zwembad. We mogen gratis naar binnen, krijgen zelfs een muntje voor de kluisjes, en dan even ontspannen van deze trail. Het was 50km zwoegen op een parcours met mooie uitzichten, goede sfeer, goede verzorging, was gewoon weer als vanouds top!


zaterdag 25 februari 2017

Lappenvoort Marathon

Marathon 50

Er moet getraind worden voor de SallandTrail. De kilometeromvang groeit, om nou meer dan 40 kilometer alleen af te leggen is ook wel erg saai. Dus maar is zoeken of er nog ergens een marathon wordt georganiseerd. En natuurlijk, bij dfw runners. Even mailen met de organisatie en ik mag meedoen.

De SallandTrail zou mijn 50e marathon worden, maar die eer gaat nu naar de Lappenvoort Marathon. Het is lekker kleinschalig, 17 man doen er mee. Bij het aanmelden krijg ik ipv een startnummer een plastic beker toegewezen. En dan is het even wachten op de start, Sjoerd Slaaf loopt vandaag zijn 900e, RTV noord is hiervoor aanwezig om verslag hiervan te doen. Uitzending staat hier...

Bij de start krijg ik nog even applaus ivm 50e marathon, en daarna Sjoerd ook voor zijn 900e. En dan gaan we, het zijn rondjes van dik vijf kilometer. De eerste twee ronden ligt ik redelijk aan kop, dat motiveert wel. Bij de verzorging wordt ik ingehaald, en lig nu meteen achtse. De snelheid gaat meteen terug, de rondjes worden verder netjes weggetikt. Iedere ronde is er een perfecte verzorging, chocolade, koek en zelfs soesjes, cola (in de beker met startnummer), geen excuus om te stoppen.

Het weer is niet echt perfect, wind en wat spetter regen. Er zullen maar weinig mensen zijn die voor hun lol hun hardloopschoenen vandaag aan zullen doen.

Bij de laatste ronde klikt de bel, dat is een fijn geluid, nog 5 kilometer. Alles voelt nog helemaal goed en lekker, zowel voor als achter mij is geen deelnemer te bekennen, Nog even een stukje bos, brug, wind, wind, wind, asfalt, stuk natuur, en dan zijn we weer terug. Prima ronde om die acht keer te mogen afleggen. En daar is het einde, marathon 50 zit er op!

De stopwatch van de organisatie, Ronald Kwint, geeft een mooie 4:11:47 aan.







donderdag 16 februari 2017

Groet uit Schoorl 2017

Met de welkomstwoorden "He krullenkop" begint vandaag mijn 30km wedstrijdje in Schoorl. Rene stapt uit, en samen lopen we naar de sporthal waar we gezellig met veel andere ons omkleden en wachten tot we mogen starten. Broertje Richard komt om zijn gemak aanlopen, die moest nog even ergens een grote boodschap doen (of achterlaten). Rustig omkleden, hij heeft ondertussen alle ruimte, de sporthal is nagenoeg leeg.





We spurten naar het startvak, het lukt ons redelijk om nog vooraan te komen, startschot klinkt. Dat is nu wel een voordeel, we staan niet te lang te wachten in het startvak. Bij hoog en laag heb ik geroepen dat ik vandaag niet snel ga, en dat we zeker niet gaan voor een PR van zijn 30km. We zullen zien, we starten en voelen wel hoe het tempo ligt. En dat ligt best goed, meteen op de 5 minuten per kilometer.

Parcours is nog steeds het zelfde, we beginnen weer met rondje dorp, en dan snel de duinen in. De beelden zijn prachtig, mooie laag sneeuw, bomen en duinen, het is genieten. Op sommige stukken wat koude wind, maar dat is het voordeel van deze wedstrijd, genoeg mensen op het parcours om achter te schuilen. Het lukt ons vrij makkelijk om het tempo vast te houden, en soms zelfs even te versnellen wanneer we gebruik maken van de zwaartekracht. Lopers gaan makkelijk aan de kant, drukte op het parcours is niet direct heel lastig.

Heel zachtjes schijnt er een zonnetje, wat alles nog mooier maakt, ondanks het tempo is het nog steeds genieten. We worden ingehaald door de eerste twee lopers van de 30, daarna zwaaien de halve marathonners af. Dan weer het keerpunt, mooi even kijken wie er voor me lopen en daarna wat er nog allemaal achter mij loopt. Richard ben ik ondertussen kwijtgeraakt en blijkt 500 meter voor mij te lopen, en nog steeds te lachen.

Ondertussen vergaat het lachen mij nu wat bij de 25km, de klad komt er in en de rondetijden worden rommelig, bij de 27km lukt het weer om te herpakken, die laatste drie km worden netjes afgerond, een finish op 2:35. Snelste tijd bij Groet uit Schoorl sinds 2011.

Even Richard feliciteren met zijn mooie tijd en dikke PR, en ga dan weer even nog wat kilometers pakken, er moeten nog 5km's extra getraind worden. Over een maand is de Salland trail, mijn 50e marathon. Zo kan het dus opeens gebeuren dat ik midden tussen de weilanden aan het lopen ben, overal witte vlaktes, alleen. Eigenlijk was dit het mooiste stukje vandaag. Ik heb nog steeds mijn startnummer opgespeld, zal vast een raar gezicht zijn, zo'n verdwaalde loper, weg van de drukte tussen de witte weilanden.




Foto's: Heidi