counter on tumblr
IWannaRun78: 2019

maandag 4 november 2019

Berenloop 2019

Marathon 61

Vorige week liep ik mijn laatste training, 35km door het Drents Friese Wold. Het ging niet hard, maar was prachtig. Zou de Berenloop wel sneller gaan en de route van vorige week kunnen evenaren?

We komen zondagochtend vroeg aan op Terschelling, fietsen halen en naar ons huisje trappen. Daar aangekomen snel wat boterhammen naar binnen werken en langzaam toch wat zenuwachtiger worden voor de marathon van vandaag.

Al snel sta ik weer in West. De halve start en die moedig ik even aan. Ik geef een high five aan mijn neefje Sam en moedig wat bekenden aan. En dan nu snel omkleden en startvak in. De wind voelt koud aan, maar blijkbaar ben ik één van de weinige die dat vind, de rest loopt in shirtjes rond. We zullen zien.



Daar is de toeter, het startschot, weer een kippenvel moment, we starten, iedereen moedigt ons enthousiast aan, dit voelt goed!

Al snel word ik bijgehaald door Tjeerd, die sjoeft me verder voorbij en ik wens hem een fijne race. Al snel nader ik het vier kilometerpunt, hier moeten mijn fans staan. Ik scan de kanten, maar zie niet degene die ik zoek. In mijn ooghoek zie ik Daan met zijn fiets aankomen crossen, ik ren snel naar hem toe, high five! Saar rent achter hem aan. Ik pak haar op en zeg dat we samen naar het strand gaan lopen, we krijgen een spons van de vrijwilliger en rennen door. Saar besluit dat ze liever op de fiets naar het strand gaat dan rennend met mij, high five en ik ga weer verder.



Het is eigenlijk best warm, licht zonnetje, de wind hebben we denk ik mee. Het is weer volop genieten. De rest rent aanzienlijk harder en ik word eigenlijk alleen maar ingehaald. De verzorgingsposten staan er weer prima bij.


Tot de 25km loop ik lekker mijn eigen race, gemiddeld rond de 5:25 tikken de rondes weg. Ondertussen heeft iedereen wel het zelfde tempo, praatjes maken wordt wat makkelijker. En zo gaan de kilometers wat sneller voorbij.Ondertussen gaat jas uit, het is echt te warm.



De verzorgingsposten worden steeds gezelliger, dat en het publiek geven weer vleugels, dit is mooi!

Al pratend naderen we het strand, daar loopt Tjeerd met zijn ziel onder zijn arm. Blijkt dat ie verkeerd is gelopen, en zit er helemaal doorheen. Hij kan niet opbrengen om mee te komen. Bovenop de duinen hoor ik opeens Daan roepen, hij staat me al op te wachten, hij sjoeft de duin af en we geven een knuffel. Saar staat verderop te spelen, high five en dan het strand op. Daan rent nog een stukje mee.



Het strand ligt er prachtig bij, de zon tovert de mooiste kleuren in de lucht, wat een plaatje. Tempo gaat ondertussen naar de 5:45, dat is minder. Met een nieuw loopmaatje bedwing ik het strand, na het strand weer een verzorgingspost, cola en een sinaasappel, en op naar de laatste paar kilometers.



Het lijkt of de longway alleen maar omhoog gaat. Het is nu echt even bikkelen, tempo is niet vooruit te branden. Er komen twee ambulance broeders op de fiets naast me rijden. Ik vraag of de sirene even aan mag, maar dat ging even niet. Nog even wat praten over het verloop van de wedstrijd, naast een paar onwelwordingen geen grote problemen.

Nog twee kilometer, ik pik een wandelaar op, die wil wel mee. Samen pakken we de laatste twee kilometer. Wanneer we nog één kilometer te gaan hebben, staat Jan Kooistra ons aan te moedigen, nu gaat het feest beginnen. Nog even langs de haven, en daar staat het publiek. Ze moedigen ons aan, schreeuwen ons naar de finish dit is geweldig, daar is de rode loper. Allemaal mensen die ons aanmoedigen, dit gaat nu echt vanzelf.

Daar is de eindstreep, 3:52, prima tijd, erg tevreden! Tot volgend jaar.

zondag 27 oktober 2019

Teutenlauf 2019

Het regent veel de laatste dagen, voorspelling is ook niet heel goed. Maar we laten ons niet kennen. Auto wordt op dezelfde plek geparkeerd als voorgaande jaren, geen kans om vast te komen zitten op een weiland. Het miezert wat, even omkleden, en dan even opwarmen in de sporthal. Daar nog wat bekenden gezien. Toch maar even warmlopen, daar loop ik Herman tegen het lijf, nog even een praatje maken. En dan op het startvak.

Het is inmiddels droog, met zelfs een zonnetje. Loper naast me kijkt naar me schoenen en vraagt zich af waarom ik trailschoenen draag op dit parcours, meest is toch verhard. Ik haal mijn schouders op en zeg dat ik dat wel zo prettig vind.

Het is bijna warm zo in het zonnetje, we vliegen over bekend terrein. En opeens raak ik in de war, dit ziet er toch anders uit dan andere jaren. De route is aangepast, ook leuk! Het blijft een mooi stukje draven zo.





Alles gaat lekker en de kilometers tikken weg. Klimmetjes op zijn lastig, maar naar beneden is het lekker gaan. De verzorgingsposten staan er weer prachtig bij. Cola is mijn favoriet, samen met de pretzels ga ik weer op naar de volgende verzorgingspost.

Ik ben nooit zo goed van het voorbereiden van de wedstrijden, dus hoe parcours loopt, en waar de klimmetjes zitten, dat is  voor mij altijd een verassing. Maar daar hebben ze wat op gevonden. Op het startnummer staat het hoogteparcours aangegeven, met daaronder de kilometeraanduidingen. Ik weet dus precies wanneer we gaan klimmen en wanneer er een einde komt aan die tocht. Dat maakt het toch wel weer makkelijker.

Halverwege worden we getrakteerd op een kadootje, we mogen een uitzichttoren beklimmen. Dik aantal traptreden klimmen. Daarna gaan we over een pad over het bos heen verder. Einde van het pad dalen we weer af naar beneden, tempo gaat er even uit, maar snel ben ik weer op dreef. Was een leuke afwisseling. Het is mooi genieten van de natuur, al is het wel lastig met de boomwortels en stenen te combineren met genieten, voor je het weet geniet je van een hap modder.

De route gaat lekker door, tot de 24km, dan begint het even goed te regenen. In korte tijd kletsnat, de plassen vallen nog mee, en lekker doorrennen. Niet alle lopers kijken goed uit, verscheidene zitten onder de modder of hebben zelfs bloed op de knieën.

Op kilometer 25, de laatste verzorgingspost. De bemanning van de post proberen alles droog te houden, dat lukt goed. Nog even en het zit er op.

Bij kilometer 26 duiken we een donker bos in, recht naar beneden. Nu lijkt het een soort glijbaan geworden, voeten glijden mooi weg, maar ik kan stand houden en nog een beetje tempo houden. Al snel zie ik het einde van het bos, nu de asfaltweg op, en gaan, nog 2.5 km.

Daar is de finish, met 2:52 finish ik. Ondertussen is het droog, en kan het vocht worden bijgevuld met bier. Snel naar de warme kleedkamers, was weer een mooie loop!

maandag 23 september 2019

Dam tot Damloop 2019

Het jaarlijkse feestje van Damloop is weer aangebroken. Deze staat toch wel weer ieder jaar bovenaan het lijstje om te lopen. Waarom? Het is 16 km een mooi feest, lopers en publiek maken er steeds een onvergetelijk feest van.

De tel ben ik kwijt geraakt hoe vaak ik hier heb gelopen, aantal keer twee keer gelopen, en dat gaat vandaag ook weer gebeuren.

Vlak achter de prominenten mag ik weer starten, gaat een 1:12 mij lukken? De warmte is al goed voelbaar, hopelijk gaat het geen parten spelen.

Daar is het startschot, de afgelopen weken schieten door mijn hoofd, de duurlopen, de intervallen, uren die ik buiten aan het trainen ben geweest. Kijken of dat zich gaat uitbetalen.

Na de IJ-tunnel merk ik al dat het lichaam niet zoveel zin heeft, de omgeving voelt aan als een oven. Tijden blijven steken op de 4:30. Hoe hard ik mijn best ook doe, tempo gaat alleen maar omlaag.

Bij de zeven kilometer staan mijn ouders, dat geeft even weer een boost.  Blijft warm, ik zie de 1:12 voor mijn ogen wegsmelten. De tijden gaan nu langzaam richting de 4:55.

Langs het parcours veel muziek en gezelligheid, hier doe ik het voor.

Ik ben niet de enige die het warm heeft, onderweg iemand die onwel is geworden, politie en rode kruis staan er al bij. Ik werp mijn spons toe, komt vast van pas.




Aangekomen in Zaandam is het super gezellig. Iedereen heeft er zin in, wat een feestje hier. Even nog wat aanzetten, en daar is de finish! Ik poog om onder de 1:18 te blijven, en dat lukt 1:17:32.

Tas heb ik weer snel teruggevonden. Erik en Richard zijn er ook al snel. Richard heeft ook gelopen met een mooie 1:10. Gezamenlijk op naar Amsterdam Centraal, voor een tweede ronde.



We starten weer om 13:30. Erik wil wel rustig aan doen, zo rond de 5:30. Bij de start heeft ie er zin in, en vliegt er vandoor. Richard en ik denken dat we hem later nog wel tegenkomen.

We maken ons niet druk en lopen rustig door de IJ-tunnel. Eigenlijk is rustig de enige manier om nu te lopen, lichamelijk kan ik niet veel harder, en is ook echt warm. Parcours is aanzienlijk drukker, er is meer publiek, wat een feest!



We dribbelen lekker over het parcours, kijken naar alle lopers die gaan wandelen, het voelt alsof we best hard gaan. De klokjes zijn onverbiddelijk, ruim boven de 5:30.

Op de 12 km staan onze ouders, even zwaaien voor de foto. We krijgen de tussentijd van Erik door, die ligt 10 minuten voor ons....oei, hij gaat voor onder de 1:20, onze tijd lijkt ruim over de 1:30 te gaan.

Er ligt op ongeveer de zelfde plek als eerste keer een loper in het gras, met EHBO erbij. Weer geef ik mijn spons af, heeft ie vast wat aan.



Zaandam is het weer genieten, veel water overal, douches en muziek, de laatste twee kilometer gaat vanzelf. De finish is weer in zicht, de tweede keer vandaag. Op 1:32 gaan de horloges uit. Hoppa!



Erik loopt al een paar minuten fanatiek te appen en te bellen, waar we blijven...die was er al 13 minuten.

Even later druppelen de eerste berichten door dat de laatste twee groepen, door de warmte, niet konden starten.

dinsdag 11 juni 2019

Solo-Duo-Team-Marathon Oosterwolde

Marathon 60

In Oosterwolde wordt een marathon georganiseerd. Dat is zo dichtbij die kan ik niet laten lopen. Trainingen gaan wat makkelijker af zo in de zomer, maar toch lukt het niet om veel kilometers te maken.




We hebben geluk met het weer, bewolkt en windje.

Voor de start nog even praten met Jan Kooistra en Cees. We zoeken de start op, een handje vol die de hele marathon doet. Al snel komen we met ze te praten, gesprek gaat over een onderwerp wat ik verder niet zal toelichten.

Daar is de start. Het is lekker draven en de kilometers tikken weg. Tempo ligt mooi op 5:40. Beetje praten hier en daar. De meeste doen de marathon in groepsvorm, dat geeft de marathon een leuk karakter. De fietsers kunnen we ook meteen gebruiken wanneer we tegen de wind in moeten lopen.

Parcours gaat langs mooie stukken, langs water, weilanden en nog een mooi bos. Rond het stuk van het bos is het helemaal genieten. Ik ben alleen komen te lopen, achter me geen teken van leven en voor me, in de verte zie ik Cees verder weg lopen. De snelheid begint wat te zakken, maar gaat nog steeds lekker.

De verzorgingsposten hebben alleen water en ranja en soms een banaan. Daar mis ik wel even wat krachtvoer of sportdrank.

Bij de laatste verzorgingspost mogen we nog even over het boerenerf en dan rennen we weer op Oosterwolde af. Daar slingeren we nog wat door het dorp heen. Ik loop erbij of ik net 41km hardgelopen heb, we komen op bekend terrein.

Nog even een paar bochtjes en daar hoor ik Jan Kooistra. Applaus, en de finishtijd is 4:15:27. We krijgen een mooie medaille, en weer water. Snel naar de auto waar ik cola heb liggen....nou ja, eigenlijk was het...schuifelen naar de auto waar ik dus cola heb liggen.


zaterdag 9 maart 2019

PiterRun


Eigenlijk staat de Sallandtrail altijd hoog op mijn lijstje. Ik kon de motivatie niet vinden om te gaan trainen. In de weilanden zie ik reclame voor de PiterRun, waarom ook niet? Ik schrijf me in op de laatste dag dat het kan, en dan nog even een paar trainen er uit persen en ik ben er klaar voor!

Zaterdagochtend op mijn fiets naar Lippenhuizen, het dorp verderop. Het waait hard en ik heb wind mee. Leuk voor nu, maar de route is vanaf Wijnjewoude naar Lippenhuizen, dus wind tegen!

De aanmelding gaat gemoedelijk, er zijn geen startnummers, sportcomplex ziet er netjes uit met mooie kleedkamers. Even kort de tijd doden met wat praten en dan is het tijd om in de bus te stappen. Met de bus is het al een leuke route, zie ik al die bekende plekken ook is op die manier.

Nadat de wandelaars zijn uitgestapt, moeten wij nog een stukje verder. Ergens achter Wijnjewoude mogen we uitstappen. Het kerkje, de omgeving, vormen een mooi punt voor de start. We krijgen kort uitleg. Wanneer de klokken gaan luiden kunnen we gaan lopen, super relaxed allemaal.

We belanden meteen tussen de heide, stukken bos, het is werkelijk genieten. De bomen houden de meeste wind tegen. Het groepje waarin in loop is gezellig en er wordt lekker gepraat. We tikken de kilometers weg. De rondetijden zijn netjes tussen de 5:20 en 5:30. De route blijft voornamelijk onverhard.

Verzorging is prima op orde, genoeg vrijwilligers langs het parcours en ook een prima weertje. We halen hier en daar wat wandelaars in. Langzaamaan komen we op voor mij bekend terrein. Het groepje valt langzaam uit elkaar.

We naderen Jubbega, pakken nog een paar stukjes bos en naderen dan de vaart. Klein stukje wind mee, het water golft hard we zien aan de overkant al mensen bikkelen tegen de wind in. Nog iets van dikke drie kilometer. Het begint te regenen, het is nu even echt bikkelen. De meters gaan door, we zien de watertoren, de kerk, het sportveld.

Nog één bocht en we zijn er, mooi gedaan. Mooie route en zo dichtbij huis en lekker even 2:07 gelopen op een dikke 23km. Nu nog even douchen, een prima afsluiter, warm en ziet er netjes uit.

Al met al een leuke, ontspannen en vooral mooie loop, prima organisatie!