Marathon 61
Vorige week liep ik mijn laatste training, 35km door het Drents Friese Wold. Het ging niet hard, maar was prachtig. Zou de Berenloop wel sneller gaan en de route van vorige week kunnen evenaren?
We komen zondagochtend vroeg aan op Terschelling, fietsen halen en naar ons huisje trappen. Daar aangekomen snel wat boterhammen naar binnen werken en langzaam toch wat zenuwachtiger worden voor de marathon van vandaag.
Al snel sta ik weer in West. De halve start en die moedig ik even aan. Ik geef een high five aan mijn neefje Sam en moedig wat bekenden aan. En dan nu snel omkleden en startvak in. De wind voelt koud aan, maar blijkbaar ben ik één van de weinige die dat vind, de rest loopt in shirtjes rond. We zullen zien.
Daar is de toeter, het startschot, weer een kippenvel moment, we starten, iedereen moedigt ons enthousiast aan, dit voelt goed!
Al snel word ik bijgehaald door Tjeerd, die sjoeft me verder voorbij en ik wens hem een fijne race. Al snel nader ik het vier kilometerpunt, hier moeten mijn fans staan. Ik scan de kanten, maar zie niet degene die ik zoek. In mijn ooghoek zie ik Daan met zijn fiets aankomen crossen, ik ren snel naar hem toe, high five! Saar rent achter hem aan. Ik pak haar op en zeg dat we samen naar het strand gaan lopen, we krijgen een spons van de vrijwilliger en rennen door. Saar besluit dat ze liever op de fiets naar het strand gaat dan rennend met mij, high five en ik ga weer verder.
Het is eigenlijk best warm, licht zonnetje, de wind hebben we denk ik mee. Het is weer volop genieten. De rest rent aanzienlijk harder en ik word eigenlijk alleen maar ingehaald. De verzorgingsposten staan er weer prima bij.
Tot de 25km loop ik lekker mijn eigen race, gemiddeld rond de 5:25 tikken de rondes weg. Ondertussen heeft iedereen wel het zelfde tempo, praatjes maken wordt wat makkelijker. En zo gaan de kilometers wat sneller voorbij.Ondertussen gaat jas uit, het is echt te warm.
De verzorgingsposten worden steeds gezelliger, dat en het publiek geven weer vleugels, dit is mooi!
Al pratend naderen we het strand, daar loopt Tjeerd met zijn ziel onder zijn arm. Blijkt dat ie verkeerd is gelopen, en zit er helemaal doorheen. Hij kan niet opbrengen om mee te komen. Bovenop de duinen hoor ik opeens Daan roepen, hij staat me al op te wachten, hij sjoeft de duin af en we geven een knuffel. Saar staat verderop te spelen, high five en dan het strand op. Daan rent nog een stukje mee.
Het strand ligt er prachtig bij, de zon tovert de mooiste kleuren in de lucht, wat een plaatje. Tempo gaat ondertussen naar de 5:45, dat is minder. Met een nieuw loopmaatje bedwing ik het strand, na het strand weer een verzorgingspost, cola en een sinaasappel, en op naar de laatste paar kilometers.
Het lijkt of de longway alleen maar omhoog gaat. Het is nu echt even bikkelen, tempo is niet vooruit te branden. Er komen twee ambulance broeders op de fiets naast me rijden. Ik vraag of de sirene even aan mag, maar dat ging even niet. Nog even wat praten over het verloop van de wedstrijd, naast een paar onwelwordingen geen grote problemen.
Nog twee kilometer, ik pik een wandelaar op, die wil wel mee. Samen pakken we de laatste twee kilometer. Wanneer we nog één kilometer te gaan hebben, staat Jan Kooistra ons aan te moedigen, nu gaat het feest beginnen. Nog even langs de haven, en daar staat het publiek. Ze moedigen ons aan, schreeuwen ons naar de finish dit is geweldig, daar is de rode loper. Allemaal mensen die ons aanmoedigen, dit gaat nu echt vanzelf.
Daar is de eindstreep, 3:52, prima tijd, erg tevreden! Tot volgend jaar.