counter on tumblr
IWannaRun78: november 2018

maandag 5 november 2018

Berenloop 2018

Marathon 58

Het is donker en bijna middernacht, winderig, trainen voor een marathon in november. "Waarom heb ik me nu weer ingeschreven voor een marathon?", spookt door mijn hoofd. Waarom toch al die moeite.

Al snel is het november en sta ik om 12 uur alle lopers aan te moedigen die de halve marathon gaan doen, van geconcentreerde koppies tot grote lach, iedereen heeft er zin in.

Even later sta ik ook in het startvak, ik start in het wedstrijdvak, lekker rustig en vooraan. Ik hoor mensen om mij heen die zonder blikken of blozen tijden van 3:30 of 3:45 roepen, of nog sneller. Mijn gok gaat rond de 4 uur worden. Ik wens ze veel succes.

Daar is het startschot, de scheepshoorn klinkt, we starten. Kippenvel van alle mensen langs het parcours, we zijn begonnen, 42km hardlopen!

Rondje haven, dan richting de vier kilometer. Lichaam heeft er duidelijk zin in, tijden gaan niet boven de 5 minuut per kilometer. Bij de vier kilometer verzorging en staan mijn fans, even highfive en weer door.

Vlak voor de tien kilometer lijk ik wel wat terug te vallen, ik word ingehaald door Tjeerd, oude bekende uit ons dorp. Hij wil 3:30 lopen, we praten rustig wat en ik volg zijn tempo. Gaat eigenlijk best goed. Al snel komen we in een groepje te lopen, die volgen het zelfde tempo, we blijven sneller lopen dan 12 km/u. De sterke verhalen van zware marathons vliegen door de lucht, super warme marathon, veel wind, regen, we komen tot de conclusie dat we vandaag erg blij zijn met het weer. Fris, zonnetje, windje, top weertje voor een marathon.

Daar midden op het eiland staan nog fans me aanmoedigen, dat geeft weer extra vleugels.

Vlak voor de Boschplaat moet ik ze loslaten, ik draaf alleen verder. Even later kom ik spontaan in een groepje terecht waar we om en om kopwerk doen. We hebben wind tegen op de Boschplaat, wat vliegen we over het parcours zo als team. 

Wat is het genieten van het uitzicht, lichaam voelt goed, dit mag nog wel even doorgaan. Tot aan Midsland blijft het mooi. De verzorging blijft ook weer goed geregeld. Het publiek moedigt overal enthousiast aan, zwaaien en lachen naar publiek en weer door.

Dan het strand op, ondertussen loop ik met een loper die beweerd nog 3:30 te kunnen lopen. Even controleer ik of hij gelijk heeft, en ja. Wat super goed, voor we het strand opgaan, zou ik nog 3:30 kunnen lopen. 

Het strand ligt er als een biljartlaken bij, de zee is ver weg. Je voelt je helemaal alleen daar zo op die grote vlakte. Ik word ondertussen wel regelmatig ingehaald, wat iets aangeeft over mijn snelheid die naar beneden keldert. 

Vlak voor strandopgang staan mijn fans weer. Dikke highfive weer, Daan rent nog een stuk mee. Het zand is te mul om fatsoenlijke snelheid te kunnen maken, nog even klimmen en we zijn bijna op de Longway. Voor we de Longway opdraaien nog even een verzorgingspost, als je energie echt op is, krijg je daar weer energie, wat een feestje is het daar! En dan nu echt die laatste zes kilometer lopen.

De Longway gaat niet snel, maar netjes onder controle, aftellen voordat we in West zijn, ook dit is weer een mooi stuk van het parcours.

En daar is de 41km, bekende stem van Jan Kooistra klinkt al. De laatste kilometer weet hij ons nog energie te geven, nu aanzetten. Er komt steeds meer publiek, we draaien het centrum in, nog meer publiek. Iedereen juicht en schreeuwt, wat een super gevoel, grote lach, nu op de rode loper, hordes mensen die aanmoedigen, wat een gevoel, sprinten, en ja, de finish. De speaker roept om "En daar is Thierry uit Groenedijk...euh Gorredijk!" Zelf de finish is leuk.

Nu weet ik weer waarom ik daar midden in de nacht voor aan het trainen was, het was het waard. Volgens jaar weer! 

Eindtijd was 3:37:49, tweede tijd ooit op de Berenloop, en snelste tijd sinds november 2011. Erg blij mee.