Marathon 37
Pas de dag voor de boscross marathon in Diever besluit ik om ook mee te doen, geen speciale training achter de rug, is kijken wat het het gaat brengen. Ik hoor het 's nachts goed regenen, dus dat wordt lopen op trailschoenen.
Het weer is perfect, groot deelnemersveld. Aan de start nog even met Leo, Mart, Niels en Cees gesproken. Iedereen heeft zin in de mooie rondes die ons te wachten staan.
Om 11 uur mogen we dan van start. Snel zie ik Cees al uit weglopen. Mart en Niels halen mij ook snel heel sterk in. Rondetijden liggen zo tussen de 5:30 en 5:50, gaat prima. Eerste ronde nog wat druk, maar parcours ligt er prima bij.
Bij de tweede ronde breekt de laagstaande zon door en verlicht het bos. Wat een prachtig gezicht! Het is mooi om hier te kunnen lopen, de gehele route gaat door het bos en nauwelijks asfalt. Kleine klimmetjes, smalle paadjes, oppassen voor takken, mooie uitzichten, helemaal prima! Ondertussen valt er iemand languit voorover in de modder, maar staat weer snel op.
Derde ronde voelt alles nog steeds goed aan, de heuveltjes worden nog met gemak genomen. De verzorging is 3x per ronde, oa cola en thee, dus genoeg reden om op de been te kunnen blijven. Ondertussen steekt vlak voor mij een ree over, dat is even een mooi extraatje. Aan het einde van ronde drie zie ik dat de rondetijden langzaam naar de 6:10 gaan. Alles voelt nog gewoon goed, dus geen reden om te stoppen en de laatste ronde in te gaan.
Nog steeds pik ik alle heuveltjes met een goed gevoel. Wordt wel nog even ingehaald, 100 meter verder glijdt hij onderuit. Ik moet toch maar blijven opletten.
Daar kom ik Mart tegen, even samen lopen en dan moet ik hem achter laten. Verderop zie ik Niels wandelen. Met een opbeurende opmerking probeer ik hem mee te krijgen ("het is geen avondvierdaagse!"). Maar ook al snel moet ik ook Niels lossen.
Dan nog een tweetal kilometers, aftellen is beginnen. Ik probeer nog snel onder de 4:19 te duiken, dat lukt niet, na 4 uur en 19 minuten en 42km hardlopen door het Drents Friese Wold zit mijn 37e marathon er weer op!
Het blijft een mooi pareltje deze marathon, en dan voor maar 12 euro.
zondag 15 december 2013
Boscross-marathon 2013
maandag 4 november 2013
Berenloop 2013
Die kant op! |
Dat is toch wel een beetje jammer, al een jaar naar uitgekeken, extra gegeten en gedronken en onrustig geslapen. Om 9 uur toch even naar buiten kijken, het waait hard, maar de lucht ziet er goed uit. Ik ga zelf lopen, als wilde loper, en volg de pijlen die op de weg staan, dan staan ze er iig niet voor niks. Eerste doel is Oosterend en de Boschplaat, dan maar zien hoe hard de wind waait om eventueel terug te keren.
De eerste 10 km gaan super voorspoedig, wind in de rug, genieten van het uitzicht op het wad en de stilte. Je voelt wat gelatenheid op het eiland. Wat andere verdwaalde lopers reageren allemaal het zelfde: "je moet toch wat". De kilometeraanduiding bordjes staan er verlaten bij. De verzorgingsposten worden opgeruimd. De versieringen die staan er verlaten bij. Ik ben alleen, samen met mijn flesje cola en de drie gelletjes.
Volg de pijlen |
Aangekomen bij Midsland-Noord nemen we afscheid en ik vervolg mijn tocht richting strand. De benen worden al wat zwaarder, merk dat mij eigen verzorging het niet aflegt tegen de verzorging die ik normaal hier krijg.
Op het strand heeft de wind vrij spel. Pal wind tegen, je wordt gezandstraald. Er is geen puf meer om tegen de wind te vechten, en loop en jog wat over het strand. Het aantal lopers is trouwens best hoog, het is net of de Berenloop gewoon is doorgegaan. Strand af, schoenen legen en weer door, de Longway op. Ook hier weer gezellig druk. Iedereen negeert blijkbaar het bordje van Staatsbosbeheer dat het er niet veilig is in het bos ivm vallende takken.
Regenboog |
Daar is de Brandaris, ik wordt aangemoedigd door de mensen op terasjes. De dames achter de uitgifte voor shirts hebben geleerd dat ze alleen maar een shirt mogen uitdelen als ze een vinkje mogen zetten op je startnummer. Misschien hebben ze wel gelijk, maar geeft mij een niet voldaan gevoel.
Nog terug naar mijn huisje, 4 km met de wind mee. En dat gaat flitsend, mijn Berenloop 2013, als een wilde loper, zit er op! Complete 42,2 km gelopen als training.
Na het lezen van de FAQ hebben de dames van t-shirt uitgave gelijk, ik had de site moeten lezen:
Hoe kom ik aan het t-shirt?
Dat is vandaag tussen 11.00 en 13.30 uur en 16:00 en 17:00 uur op vertoon van startnummer af te halen(..)
Maar ook:
Worden de medailles wel uitgereikt?
Een medaille verdien je door de halve of hele marathon te lopen. Niet lopen betekent dus ook geen medaille.
Ik ben benieuwd wanneer ik hem krijg. :-)
dinsdag 29 oktober 2013
Devilstrail
Vorige week de Teutolauf gelopen, volgende week de marathon op Terschelling. Is het nu wijs om 36.66 km te lopen bij de Devilstrail? Hij klinkt te mooi, te mooie omgeving, te mooie trail, te mooie uitdaging, en 800 hoogte meters dat is ook stoer. Ik ben erbij!
Naast de 36.66km, zijn er ook andere afstanden, maar die zullen na ons starten en ook finishen voor ons. Ik gok dat ik er rond de 4 uur over zal gaan doen.
Als ik samen met Herman aankom in Berg en Dal, kunnen we net de ons startnummer ophalen, en dan komt de hemel naar beneden. De wind blaast alle bladeren van de bomen over het terrein. Gelukkig staan we droog onder een tent. Langzaamaan maar omkleden en klaar maken voor de race.
De start wordt opgeleukt met onder andere een mistmachine, ze hebben hun best gedaan.
Als het startschot klinkt is het droog, en het blijft de rest van de race ook droog. Het is perfect weer, zonnetje schijnt zelfs soms een beetje.
Er zijn rond de 80 man die starten, we worden meteen de natte paden opgestuurd. Al snel gaan we over de eerste paden met boomwortels. Wat is het glad met al die modder. Ik maak fraai ogende manoeuvres al glijdend over boomstronken, of springend over plassen heen, wegzakkend in de modder, of bijna nekbrekend over een takje dat verscholen ligt onder de net gevallen bladeren. De organisatie heeft zijn best gedaan om iedere single track, en ieder klimmetje te pakken. Super leuk, maar zwaar.
Bij de 10km gaat er iets mis, ik hoor wat geroep achter ons, maar geen idee naar wie ze roepen. Dan dondert er iemand lang uit in de modder. Er komt een grote groep lopers ons tegemoet. We zijn verkeerd gelopen, we slaan af naar rechts en komen weer op het parcours uit. De snelle lopers zitten nu achter mij, en die halen me nu in als grote groep. Ik waggel wat voorzichtig van de ene boomstronk naar de volgende tak bij de afdaling, de groep sjoeft naar beneden, ik glij verder naar beneden.
Eerste drankpost, cookie hill, prima verzorgd, en we gaan door, naar rechts, en niet zoals de rest rechtdoor. Ze hebben een bordje gemist. Veel gemopper in de groep op de vrijwilligers, niet echt sportief. En weer knallen ze allemaal langs. Als ik beneden aankom, even zoeken waar ik naar toe. moet, heb werkelijk geen idee. De pijl is voor meerdere richtingen interpreteerbaar. Maar daar zie ik net nog een loper wegfloepen, snel er achteraan!
Ik loop alleen, en blijf alleen lopen. Denk dat ik ondertussen als laatste loop, de snelheid is ondertussen wel weg. Ik neem mij maar voor dat als iemand mij alsnog inhaalt, ik zeg dat ik aan het genieten ben van de natuur, en alle modder. En dat is dan ook maar half gelogen, de natuur is prachtig, we komen langs prachtige stukken natuur, beekjes, heuveltjes, bos, graslanden, en vergezichten. De zon maakt er helemaal een mooi schouwspel van. Het lopen over de Mookerheide is een pracht.
Aangekomen bij verzorgingspost 2, banana hill, verheug ik mij op sportdrank, maar helaas, de jongen achter de post weet mij te vertellen dat alles al op was toen de korte afstand langs kwam. Gelukkig staat er nog een beetje cola, dat is 10x beter.
Ik slenter door, het venijn zit het in de staart. De ene trap na de andere trap. En dan ook zo'n trap met hoge treden, of ongelijke treden. Weer voorzichtig omlaag, en met slakkengang omhoog, en weer verder dribbelen door het bos waar het volop herfst is. Het bos staat er prachtig bij.
Op naar Chocolate Hill, verzorgingspost 3. Een andere loper komt mij gezelschap houden, stelt zich voor als Ed, en samen leggen we de laatste zware kilometers af op weg naar de finish. Maar uiteraard niet voor dat de Duivelsberg bedwongen is, en de verzorgingspost hebben geplunderd.
En daar, ver weg, zien we de camping liggen, nog even aanzetten, en we hebben 38,5km afgelegd in 4:34:09. 42e van de 61 gefinishde mannen, ik was dus niet de laatste! :)
Was een mooie trail door een mooi gebied, veel single tracks, veel steile klimmetjes, erg zwaar door de vele heuvels en trappen, speciaal door de modder. Organisatie heeft redelijk goed gepoogd om de route uit te pijlen, verzorging was ook goed (jammer van verzorgingspost 2). Al met al: een echte trail in Nederland.
dinsdag 22 oktober 2013
Computer ziet Garmin 310XT niet
Zie voor meer Garmin artikelen: http://www.iwannarun78.nl/search/label/Garmin
Opeens wilde mijn Garmin 310XT niet meer synchroniseren/uploaden met mijn account op connect.garmin.com. Ik had niet lopen klooien, het was opeens zo. :-)
Probleem was eigenlijk dat de computer mijn Garmin niet meer kon vinden.
Ik vond onderstaande link:
http://connect.garmin.com/help/faq
De oplossing werd daar beschreven: (andere modellen moet je even artikel zelf opzoeken)
Forerunner 310XT/910XT: To enable pairing, follow these steps:
1) Druk op mode (knop linksonder), totdat je in het menu komt.
2) ga met met de pijltjes naar het menu Instellingen en bevestig met enter (knop rechtsonder)
3) met de pijltjes naar Systeem en bevestig weer met enter
4) met de pijltjes naar Gegevens verzenden en weer bevestigen met enter
5) controleer of koppelen op Aan staat. Zo niet, ga met de pijltjes naar koppelen, druk op enter en kies Aan en bevestig met Enter.
6) optie ingeschakeld moet ook op Ja staan.
7) dmv van drukken op de knop mode ga je weer terug. Blijf er op drukken totdat je weer in je hoofdscherm zit.
Toen deed ie het nog niet, toch maar even op de computer nakijken.
Dus:
Zorg dat je Garmin aanstaat:
Rechtermuisknop op Garmin Agent, selecteer koppelen met nieuwe apparaten en vink Ingeschakeld aan.
Volgende schermpje popt op. Bevestig. Op je Garmin staat nu ook een vraag, bevestig de vraag en hij uploadt weer.
Opeens wilde mijn Garmin 310XT niet meer synchroniseren/uploaden met mijn account op connect.garmin.com. Ik had niet lopen klooien, het was opeens zo. :-)
Probleem was eigenlijk dat de computer mijn Garmin niet meer kon vinden.
Ik vond onderstaande link:
http://connect.garmin.com/help/faq
De oplossing werd daar beschreven: (andere modellen moet je even artikel zelf opzoeken)
Forerunner 310XT/910XT: To enable pairing, follow these steps:
1) Druk op mode (knop linksonder), totdat je in het menu komt.
2) ga met met de pijltjes naar het menu Instellingen en bevestig met enter (knop rechtsonder)
3) met de pijltjes naar Systeem en bevestig weer met enter
4) met de pijltjes naar Gegevens verzenden en weer bevestigen met enter
5) controleer of koppelen op Aan staat. Zo niet, ga met de pijltjes naar koppelen, druk op enter en kies Aan en bevestig met Enter.
6) optie ingeschakeld moet ook op Ja staan.
7) dmv van drukken op de knop mode ga je weer terug. Blijf er op drukken totdat je weer in je hoofdscherm zit.
Toen deed ie het nog niet, toch maar even op de computer nakijken.
If you have problems pairing your Garmin device, try the following:
Verify that pairing is enabled on your Garmin device:
Controleer of uw USB ANT Stick goed is aangesloten.
Als u een Forerunner 405, 405CX, 410 of 610 gebruikt, dient u ervoor te zorgen dat de spaarstand uitgeschakeld is. Zie de gebruiksaanwijzing voor meer info.
Controleer of koppelen is ingeschakeld voor uw Garmin ANT Agent:
Windows: Right-click the Garmin ANT Agent icon in the Windows system tray and select Pair with New Devices.
Mac: open de toepassing Garmin ANT Agent, klik op het menu Toestellen en selecteer Pair with New Devices.
Dus:
Zorg dat je Garmin aanstaat:
Rechtermuisknop op Garmin Agent, selecteer koppelen met nieuwe apparaten en vink Ingeschakeld aan.
Volgende schermpje popt op. Bevestig. Op je Garmin staat nu ook een vraag, bevestig de vraag en hij uploadt weer.
zondag 20 oktober 2013
Teutolauf 2013
Dit jaar weer van de partij bij de Teutolauf.
Ruim op tijd de auto parkeren, startnummer ophalen en wat heen en weer lopen. Daar loop ik nog Mettje tegen het lijf. Dan naar startvak en wachten op startschot. Dit keer niet nerveus, genoeg kilometers gemaakt de laatste paar weken.
Na een paar kilometer duiken we het bos in, en meteen een heuvel. Maar ik weiger te gaan lopen zoals de rest. Helaas de berg is sterker dan ik ben, en ik ga wandelen.
Het weer is perfect, het bos staat er net als de andere jaren weer mooi bij. De verzorgingsposten doen hun werk goed en de cola vindt gretig aftrek. Meeste van de route kan ik blijven hardlopen. De trap en de steile klimmetjes moet ik wandelen net al de rest.
Het heeft goed gestormd afgelopen week, en er liggen een paar grote bomen om. De organisatie heeft een unieke brug aangelegd met pallets.
Voor ik het doorheb ben ik alweer bij de laatste verzorgingspost. Het bier laat ik staan en ik ga voor de stukken koek en de cola. Nu in mooie draf terug naar Lengerich.
Laatste twee kilometers is even bikkelen, gewoon op asfalt, maar daar is de finish, 2:41 netto geeft de Garmin aan. Mooi, ben tevreden, niet de snelste tijd ooit, maar prima gezien de trainingen.
Dan in de rij voor een glas bier. Daarna het aandenken ophalen, en hoe kan het ook anders, een groot glas van de Teutolauf, mooi voor de verzameling.
Blijft een leuke loop, het rennen door de bossen in combinatie met de heuvels, de goede verzorging, is allemaal zeker de moeite waard om volgend jaar weer terug te komen.
Ruim op tijd de auto parkeren, startnummer ophalen en wat heen en weer lopen. Daar loop ik nog Mettje tegen het lijf. Dan naar startvak en wachten op startschot. Dit keer niet nerveus, genoeg kilometers gemaakt de laatste paar weken.
Na een paar kilometer duiken we het bos in, en meteen een heuvel. Maar ik weiger te gaan lopen zoals de rest. Helaas de berg is sterker dan ik ben, en ik ga wandelen.
Het weer is perfect, het bos staat er net als de andere jaren weer mooi bij. De verzorgingsposten doen hun werk goed en de cola vindt gretig aftrek. Meeste van de route kan ik blijven hardlopen. De trap en de steile klimmetjes moet ik wandelen net al de rest.
Het heeft goed gestormd afgelopen week, en er liggen een paar grote bomen om. De organisatie heeft een unieke brug aangelegd met pallets.
Voor ik het doorheb ben ik alweer bij de laatste verzorgingspost. Het bier laat ik staan en ik ga voor de stukken koek en de cola. Nu in mooie draf terug naar Lengerich.
Laatste twee kilometers is even bikkelen, gewoon op asfalt, maar daar is de finish, 2:41 netto geeft de Garmin aan. Mooi, ben tevreden, niet de snelste tijd ooit, maar prima gezien de trainingen.
Dan in de rij voor een glas bier. Daarna het aandenken ophalen, en hoe kan het ook anders, een groot glas van de Teutolauf, mooi voor de verzameling.
Blijft een leuke loop, het rennen door de bossen in combinatie met de heuvels, de goede verzorging, is allemaal zeker de moeite waard om volgend jaar weer terug te komen.
dinsdag 15 oktober 2013
Een eerder gelopen route in je Garmin zetten
Zie voor meer Garmin artikelen: http://www.iwannarun78.nl/search/label/Garmin
Vaak begin ik eerst met de oude trainingen eerst te uploaden, zodat ik daar in ieder geval straks geen last van heb en alles wat sneller gaat.
Allereerst moeten we de oude wedstrijd zien te vinden in Garmin Connect
Ik kies eerst voor analyseren en dan activiteiten, onderstaand scherm start dan op:
Ik kies vervolgens de ronde die ik wil lopen, in mijn geval: Maasmarathon pacer 4:15.
Ik klik op de link en alle details van de loop worden zichtbaar.
Je ziet rechtsboven de tweede belangrijkste knopjes in dit geval:
-Verzenden naar toestel
-Sla op als koers
Als je geen bewerkingen wilt doen aan het parcours dan kan je direct kiezen voor Verzenden naar toestel. (andere optie: scroll naar beneden)
Je krijgt dan dit scherm te zien:
Druk op de knop Koers verzenden.
Sluit hierna de Ant stick aan, zet je horloge aan, en wacht geduldig, je zal weldra zien dat ie zegt:
Druk op de knop mode [linksonder aan de zijkant]
Kies voor Training
Kies dan voor Koersen
Dan zie je de route er tussen staan, in dit geval dus maasmarathon.
Selecteer hem met de pijltjes en de enter toets(rechtsonder aan de zijkant)
En kies voor Doe koers, je kan beginnen met hardlopen. Je loopt tegen je virtuele partner, die de snelheid loopt zoals jij hem de vorige keer hebt gelopen.
Als de op mode drukt zie je het lijntje zoals je moet lopen. De Garmin geeft een piepje af als je van parcours af bent.
Ik heb ondervonden als je teveel inzoomt (dmv de pijltjes aan de rechterzijkant) op het kaartje, dat het tekenen niet goed gaat. Je zal even moeten spelen, maar het gaat vaak prima als je niet helemaal inzoomt.
Ps: mocht na meerdere keren geen kaartje zien, ga naar hoofdmemnu, instellingen, Systeem, Kaart, En verander dan Weergeven: nee in Ja.
Sla op als koers
Soms heb je een ronde gelopen, die leuk was maar net niet perfect. Garmin geeft je de mogelijkheid om de ronde aan te passen naar een perfecte ronde.
Als je ipv verzenden naar toestel kiest voor sla op als koers, dan opent het volgende scherm:
Je kan dan op het rode lijntje klikken en en die verslepen zodat je een andere, net iets leukere route krijgt.
Let vooral op de groene lijntjes, dat zijn fietspaden of wandelpaden, vaak verrassend mooi die je vaak te snel links laat liggen.
Ik heb de route wat willekeurig aangepast:
Ik kies voor de optie sla op.
De balk verandert in de volgende balk:
En daar, rechtsboven staat de knop verzenden naar toestel.Als je daarop drukt, krijg je het zelfde scherm als bij de eerste optie als we meteen hadden gekozen voor Verzenden naar toestel vanuit de activiteit.
maandag 7 oktober 2013
De Hoge Veluwe Loop
Vandaag weer een trail op het programma. Dit keer op de veluwe, bij Hoenderloo is er een trail uitgezet van 37.5km.
Samen Jodi ga ik die kant op. We melden ons ruim op tijd, even wat hangen en rondkijken naar de activiteiten die allemaal georganiseerd worden, het is perfect weer, even later staan we in shirt en korte broek staan klaar aan de start.
Het startschot klinkt en met een 500 tal lopers komen we in beweging. Opeens houdt de beweging op, we moeten met 500 lopers over een single track, en dat al na 400 meter. Zodra we het pad weer verlaten ontlokken mooie landschappen zich, grote grasvelden met zandplaten. Beetje jammer dat het pad waar we op lopen ook uit zand bestaat, en het is zo mul als het maar kon zijn. Iedereen zoekt naar een stukje verhard zand, het is zwaar lopen. Jodi komt me in volle vaart voorbij. Hij gaat de trail doen zonder extra water, en is aangewezen op de twee drinkposten, bij de 16 en eu...euh...waar was de tweede ook al weer? Vast de 27km, dat is een logisch getal.
Bij de 15,5km een mooie verzorgingspost met van alles en nog (behalve de gewenste cola).
De loop blijft onveranderd mooi, en zwaar. Bos en grote velden trekken voorbij. Nog even een paar trappen, het snelle voetenwerk laat ik voor wat het is, en loop op mijn dooie gemak de trap af. En weer een stuk door het bos, nog 10km, en ik vind het wel weer zwaar genoeg geweest te zijn. Het is genieten, maar mijn ploegwerk door het zand maakt het er niet makkelijker op. De ronde tijden gaan terug van 5:50 naar 6:30, nog even en er is een waterpost, denk ik. Dat is dan een mooie onderbreking om dan weer kracht op te doen.
Nog een bocht, nog een bocht, nog een bocht, geen waterpost. Nog maar 3km en dan zijn we er, er zal dus geen waterpost meer zijn, maar hej...bij de camping is er opeens een waterpost. En er wordt verteld dat het 39km is ipv 37.5km. Oh...dat is even nog een een kleine domper, en ach...wat is nou 1.5km? Maar wie staat daar bij de waterpost? Jodi, en die heeft het ook zwaar. dus we gaan weer samen op. Het lukt redelijk om het tempo op te schroeven naar 10km/u. Mooi, dat schiet dan lekker op.
Nog een stuk bos, en dan beginnen drie heeeele langzame seconden...zo van eeeeeeeeeeeeennnnnn, TOK (wat was dat?), tweeeeeeeeeeeeeeeeeeeee (hej, mijn voet blijft hangen), drieeeeeeeeeee....BOEM. Daar lig ik op de grond. Met wat schrammetjes en een gekrenkt ego ga ik verder. En daar verderop zien we de tenten staan, nog een grote ronde lopen, en de finish is daar, nog even aanzetten!
Na 3:57:20, 160e van de 297 mannen, kom ik de finishlijn over, het zit er weer op, prachtige maar loodzware trail.
Samen Jodi ga ik die kant op. We melden ons ruim op tijd, even wat hangen en rondkijken naar de activiteiten die allemaal georganiseerd worden, het is perfect weer, even later staan we in shirt en korte broek staan klaar aan de start.
Het startschot klinkt en met een 500 tal lopers komen we in beweging. Opeens houdt de beweging op, we moeten met 500 lopers over een single track, en dat al na 400 meter. Zodra we het pad weer verlaten ontlokken mooie landschappen zich, grote grasvelden met zandplaten. Beetje jammer dat het pad waar we op lopen ook uit zand bestaat, en het is zo mul als het maar kon zijn. Iedereen zoekt naar een stukje verhard zand, het is zwaar lopen. Jodi komt me in volle vaart voorbij. Hij gaat de trail doen zonder extra water, en is aangewezen op de twee drinkposten, bij de 16 en eu...euh...waar was de tweede ook al weer? Vast de 27km, dat is een logisch getal.
Bij de 15,5km een mooie verzorgingspost met van alles en nog (behalve de gewenste cola).
De loop blijft onveranderd mooi, en zwaar. Bos en grote velden trekken voorbij. Nog even een paar trappen, het snelle voetenwerk laat ik voor wat het is, en loop op mijn dooie gemak de trap af. En weer een stuk door het bos, nog 10km, en ik vind het wel weer zwaar genoeg geweest te zijn. Het is genieten, maar mijn ploegwerk door het zand maakt het er niet makkelijker op. De ronde tijden gaan terug van 5:50 naar 6:30, nog even en er is een waterpost, denk ik. Dat is dan een mooie onderbreking om dan weer kracht op te doen.
Nog een bocht, nog een bocht, nog een bocht, geen waterpost. Nog maar 3km en dan zijn we er, er zal dus geen waterpost meer zijn, maar hej...bij de camping is er opeens een waterpost. En er wordt verteld dat het 39km is ipv 37.5km. Oh...dat is even nog een een kleine domper, en ach...wat is nou 1.5km? Maar wie staat daar bij de waterpost? Jodi, en die heeft het ook zwaar. dus we gaan weer samen op. Het lukt redelijk om het tempo op te schroeven naar 10km/u. Mooi, dat schiet dan lekker op.
Nog een stuk bos, en dan beginnen drie heeeele langzame seconden...zo van eeeeeeeeeeeeennnnnn, TOK (wat was dat?), tweeeeeeeeeeeeeeeeeeeee (hej, mijn voet blijft hangen), drieeeeeeeeeee....BOEM. Daar lig ik op de grond. Met wat schrammetjes en een gekrenkt ego ga ik verder. En daar verderop zien we de tenten staan, nog een grote ronde lopen, en de finish is daar, nog even aanzetten!
Na 3:57:20, 160e van de 297 mannen, kom ik de finishlijn over, het zit er weer op, prachtige maar loodzware trail.
zaterdag 28 september 2013
Rin de Rûnwei
Sinds kort is er een nieuwe rondweg in Gorredijk. De weg waar ik nu elke dag gebruik van maakt werd feestelijk geopend met een 4EM over de rondweg en door het dorp, Rin de Rûnwei. Normaal niet een afstand waar ik van de bank afkom, maar nu ik er lopend naar toe kan...ik ben er bij!
Startnummer ophalen in de sportzaal gaat soepel, beetje heen en weer hobbelen bij de start, en dan is het alweer bijna 19:30. En daar kom ik Gerrit tegen die ik ken van het pacingteam Leeuwarden. We praten en wat en hebben het over het feit dat de 4EM verraderlijk is, het is bijna een sprint afstand. Maar dat gaan ons dit keer niet gebeuren, niet forceren.
De start, daar gaan we. Er loopt wat jeugd voor mij, die maar eerst even inhalen zodat ik vrij baan heb. Dat voelt best goed, even tempo maar vast houden. En de eerste kilometer zit er alweer op, in 4:16. Gerrit komt even gedag zeggen en blijft achter mij lopen. De temperatuur is perfect om deze snelheid vol te kunnen gaan houden.
We naderen het einde van de rondweg, we gaan richting centrum. Gorredijk is uitgelopen en moedigt ons aan, dat is leuk! Er is zelfs nog een waterpost. Ondertussen begint de schemer toe te slaan, op het schelpenpad staan grote felle lampen om de boel te verlichten. Ondertussen alweer op de 4km, en ik ga nog steeds hard, sterker.. ik versnel nog steeds. Gerrit zit nog in mijn nek te ademen, dat motiveert toch even om niet in te gaan zakken.
We zijn weer op de rondweg, het is donker, maar daar is de finish. 6.66 km in 27.51, oftewel 14.3km/u. Wellicht door vorige week de Dam tot damloop, maar het voelde best wel weer is fijn om knoeterhard te knallen.
De loop was leuk, voornamelijk om dat het in Gorredijk was, we door het centrum gingen en de rondweg liep ook wel erg lekker.
foto's: Janke van der Schaaf en Dick de Jong
Startnummer ophalen in de sportzaal gaat soepel, beetje heen en weer hobbelen bij de start, en dan is het alweer bijna 19:30. En daar kom ik Gerrit tegen die ik ken van het pacingteam Leeuwarden. We praten en wat en hebben het over het feit dat de 4EM verraderlijk is, het is bijna een sprint afstand. Maar dat gaan ons dit keer niet gebeuren, niet forceren.
De start, daar gaan we. Er loopt wat jeugd voor mij, die maar eerst even inhalen zodat ik vrij baan heb. Dat voelt best goed, even tempo maar vast houden. En de eerste kilometer zit er alweer op, in 4:16. Gerrit komt even gedag zeggen en blijft achter mij lopen. De temperatuur is perfect om deze snelheid vol te kunnen gaan houden.
We naderen het einde van de rondweg, we gaan richting centrum. Gorredijk is uitgelopen en moedigt ons aan, dat is leuk! Er is zelfs nog een waterpost. Ondertussen begint de schemer toe te slaan, op het schelpenpad staan grote felle lampen om de boel te verlichten. Ondertussen alweer op de 4km, en ik ga nog steeds hard, sterker.. ik versnel nog steeds. Gerrit zit nog in mijn nek te ademen, dat motiveert toch even om niet in te gaan zakken.
We zijn weer op de rondweg, het is donker, maar daar is de finish. 6.66 km in 27.51, oftewel 14.3km/u. Wellicht door vorige week de Dam tot damloop, maar het voelde best wel weer is fijn om knoeterhard te knallen.
De loop was leuk, voornamelijk om dat het in Gorredijk was, we door het centrum gingen en de rondweg liep ook wel erg lekker.
foto's: Janke van der Schaaf en Dick de Jong
maandag 23 september 2013
Damloop 2013
Samen met mijn broertje ga ik de Dam tot damloop dit jaar doen. Streven is onder de 1:30. Dat moet lukken. Samen gaan we op weg naar het startvak. Het is al gezellig druk, nog even babbelen met Froukje en Donald, en dan aanschuiven bij de grote massa. De startklok geeft een tijd aan van 3:15. Of te wel: de eerste lopers zijn ruim 3 uur geleden gestart. En daar was ik één van. Dit wordt dus de tweede keer dat ik vandaag ga starten.
Twee jaar geleden deed ik al een keer hetzelfde, toen miezerde het 's ochtends en was er minder publiek ten opzichte de loop in de middag. Hoe zal het dit jaar zijn?
In de ochtend is het windstil, goede temperatuur. Ik sta in het wedstrijdvak vlak achter de grote jongens. Concentratie is hoog als we starten. Ik ga weg voor een tijd van 1:18, meer kan ik niet vragen van mijn lichaam, niet getraind op snelheid. We duiken de IJ-tunnel, een mooi moment, trommels en een horde lopers voor me, mooi!
Snelheid gaat goed, beter dan ik verwacht had. Parcours ligt er goed bij, veel bandjes en DJ's, publiek, bewolkt met soms zon, windstil. Tot en met Amsterdam gaat het goed. Dan wordt het toch wel bikkelen. Maar ik houd vol, snelheid blijf stabiel, en Zaandam komt in het vizier. Nog twee kilometer, dus nog 9 minuten doortrekken, en de de eerste keer vandaag zit er op. Met een mooie sprint op mijn wedstrijdschoentjes trek ik er een 1:12 uit.
Ik krijg meteen mijn kledingzak in mijn handen gedrukt, en sta in no-time weer op het station om weer naar Amsterdam Centraal te gaan, en daar af te spreken met mijn broertje.
Hij laat me mooi een half uur wachten en komt twintig minuten voor de start zich melden. Spullen in de kledingwagen en op naar startvak. Het is zijn eerste wedstrijd ooit, een maximum van 12 km/u wilt hij gaat lopen, dus 1:18 tot een verval van 1:30. Dat moet lukken!
De ij tunnel is goed warm, zweet gutst alle kanten op. We lopen iets langzamer dan het schema van 5:00 m/km. Langzaamaan lopen we bijna een minuut achter op schema. Ik roep het, en hij begint meteen aan te zetten, We lopen een aantal kilometer op 4:45/4:50. Jemig, dat ga ik niet volhouden na vanochtend. Bij de 8.5km roep ik dat ie maar moet gaan, en ik zie hem langzaam verdwijnen in de menigte.
Bij de 10 km nog aanmoediging van mijn ouders en zusje, en dan naar de finish. Ik weet de weg! Dit keer veel slalommen om veel langzamere of wandelende lopers heen. Publiek is net als vanochtend enthousiast, dit keer wel meer publiek. Gemiddelde houd ik vast op 12 km/u, op 1:20 kom ik de finish over. Broertje finishte een dikke minuut voor me.
We moeten ver lopen voor onze kledingtas, en onze door een grote mensen menigte heen wurmen. Dat is toch wel even anders dan vanochtend. Ik vis redelijk snel mijn tas eruit door mijn mooie blauwe lintje wat ik er aan had vastgemaakt.
Is er een groot verschil tussen wedstrijdvak en eerste vak recreanten? Qua gezelligheid was het dit keer net zo leuk. Parcours is aanzienlijk drukker als je later start, maar dat heeft natuurlijk ook weer zijn charme om mensen te kunnen inhalen ipv alleen maar ingehaald te worden. :)
Al met al: was weer twee keer een mooi feestje.
Twee jaar geleden deed ik al een keer hetzelfde, toen miezerde het 's ochtends en was er minder publiek ten opzichte de loop in de middag. Hoe zal het dit jaar zijn?
In de ochtend is het windstil, goede temperatuur. Ik sta in het wedstrijdvak vlak achter de grote jongens. Concentratie is hoog als we starten. Ik ga weg voor een tijd van 1:18, meer kan ik niet vragen van mijn lichaam, niet getraind op snelheid. We duiken de IJ-tunnel, een mooi moment, trommels en een horde lopers voor me, mooi!
Snelheid gaat goed, beter dan ik verwacht had. Parcours ligt er goed bij, veel bandjes en DJ's, publiek, bewolkt met soms zon, windstil. Tot en met Amsterdam gaat het goed. Dan wordt het toch wel bikkelen. Maar ik houd vol, snelheid blijf stabiel, en Zaandam komt in het vizier. Nog twee kilometer, dus nog 9 minuten doortrekken, en de de eerste keer vandaag zit er op. Met een mooie sprint op mijn wedstrijdschoentjes trek ik er een 1:12 uit.
Ik krijg meteen mijn kledingzak in mijn handen gedrukt, en sta in no-time weer op het station om weer naar Amsterdam Centraal te gaan, en daar af te spreken met mijn broertje.
Hij laat me mooi een half uur wachten en komt twintig minuten voor de start zich melden. Spullen in de kledingwagen en op naar startvak. Het is zijn eerste wedstrijd ooit, een maximum van 12 km/u wilt hij gaat lopen, dus 1:18 tot een verval van 1:30. Dat moet lukken!
De ij tunnel is goed warm, zweet gutst alle kanten op. We lopen iets langzamer dan het schema van 5:00 m/km. Langzaamaan lopen we bijna een minuut achter op schema. Ik roep het, en hij begint meteen aan te zetten, We lopen een aantal kilometer op 4:45/4:50. Jemig, dat ga ik niet volhouden na vanochtend. Bij de 8.5km roep ik dat ie maar moet gaan, en ik zie hem langzaam verdwijnen in de menigte.
Bij de 10 km nog aanmoediging van mijn ouders en zusje, en dan naar de finish. Ik weet de weg! Dit keer veel slalommen om veel langzamere of wandelende lopers heen. Publiek is net als vanochtend enthousiast, dit keer wel meer publiek. Gemiddelde houd ik vast op 12 km/u, op 1:20 kom ik de finish over. Broertje finishte een dikke minuut voor me.
We moeten ver lopen voor onze kledingtas, en onze door een grote mensen menigte heen wurmen. Dat is toch wel even anders dan vanochtend. Ik vis redelijk snel mijn tas eruit door mijn mooie blauwe lintje wat ik er aan had vastgemaakt.
Is er een groot verschil tussen wedstrijdvak en eerste vak recreanten? Qua gezelligheid was het dit keer net zo leuk. Parcours is aanzienlijk drukker als je later start, maar dat heeft natuurlijk ook weer zijn charme om mensen te kunnen inhalen ipv alleen maar ingehaald te worden. :)
Al met al: was weer twee keer een mooi feestje.
maandag 16 september 2013
Lochem trail
Zondag, paar minuten voor tien, ongeveer 150 man, met trailschoenen en een rugzak met water. En dat gewoon in Nederland, vandaag wordt de Lochem trail gehouden, 31 km door de bossen met 250 hoogtemeters.
Samen met Herman naar Lochem gereden, en rustig aan een kopje koffie gedaan, dus we zijn we er helemaal klaar voor. Begin is meteen redelijk pittig, voornamelijk door de drukte, maar de natuur is meteen al mooi.
Langzaam wordt het rustiger op het parcours. Het parcours bevat voornamelijk single tracks, maar ook wat bredere wegen, we zien voornamelijk bos, maar ook lopen we langs maisvelden. Het zonnetje komt twijfelend door, en de temperatuur is perfect.
Samen met Herman tikken de kilometers weg, doordat we moeten lopen op techniek en moeten oppassen voor boomstronkjes. Voor we het weten zitten we op de 10 km. We lopen een mooi tempo, tussen de 5:10 en 5:25, mijn benen voelen sterk, dat is fijn.
Bij de 14 km draaien we een boerderijerf op. Alle koeien staan op stal en kijken ons aan, dat is een mooi gezicht. Je vergeet spontaan dat we nog 17 km moeten. Bij de stal de bocht om en daar staat de bevoorrading. Er is van alles verkrijgbaar, zelfs brood. Onder toeziend oog van de koeien neem ik het eea, en ga er weer vandoor. Ondertussen ben ik Herman ergens kwijtgeraakt, dus vervolg ik het parcours alleen, er is niemand voor me of achter me. Dat is een mooi moment! De heide strekt zich uit langs het parcours, de bossen nodigen uit om over de paden heen te rennen, prachtig.
De kilometers blijven voorbij vliegen, zonder enige moeite kom ik aan bij de verzorgingspost van de 25 km. Nog maar zes km, dus dat gaat onder de 3:00 uur worden! Mooi!
Het venijn zit hem in de staart, we moeten nog even een goede heuvel beklimmen, maar voor die proef slaag ik glansrijk. Nog een paar bochtjes, en de finish is in zicht, 2:51.
Bij de finish is er sap en water verkrijgbaar, snoep en broodjes. Het parcours was perfect uitgezet, lekkere douches op de camping. Al met al, voor herhaling vatbaar.
Samen met Herman naar Lochem gereden, en rustig aan een kopje koffie gedaan, dus we zijn we er helemaal klaar voor. Begin is meteen redelijk pittig, voornamelijk door de drukte, maar de natuur is meteen al mooi.
Langzaam wordt het rustiger op het parcours. Het parcours bevat voornamelijk single tracks, maar ook wat bredere wegen, we zien voornamelijk bos, maar ook lopen we langs maisvelden. Het zonnetje komt twijfelend door, en de temperatuur is perfect.
Samen met Herman tikken de kilometers weg, doordat we moeten lopen op techniek en moeten oppassen voor boomstronkjes. Voor we het weten zitten we op de 10 km. We lopen een mooi tempo, tussen de 5:10 en 5:25, mijn benen voelen sterk, dat is fijn.
Bij de 14 km draaien we een boerderijerf op. Alle koeien staan op stal en kijken ons aan, dat is een mooi gezicht. Je vergeet spontaan dat we nog 17 km moeten. Bij de stal de bocht om en daar staat de bevoorrading. Er is van alles verkrijgbaar, zelfs brood. Onder toeziend oog van de koeien neem ik het eea, en ga er weer vandoor. Ondertussen ben ik Herman ergens kwijtgeraakt, dus vervolg ik het parcours alleen, er is niemand voor me of achter me. Dat is een mooi moment! De heide strekt zich uit langs het parcours, de bossen nodigen uit om over de paden heen te rennen, prachtig.
De kilometers blijven voorbij vliegen, zonder enige moeite kom ik aan bij de verzorgingspost van de 25 km. Nog maar zes km, dus dat gaat onder de 3:00 uur worden! Mooi!
Het venijn zit hem in de staart, we moeten nog even een goede heuvel beklimmen, maar voor die proef slaag ik glansrijk. Nog een paar bochtjes, en de finish is in zicht, 2:51.
Bij de finish is er sap en water verkrijgbaar, snoep en broodjes. Het parcours was perfect uitgezet, lekkere douches op de camping. Al met al, voor herhaling vatbaar.
zondag 1 september 2013
Monnikentocht 2013
"Marathon 36"
Twee jaar geleden liep ik al de Monnikentocht, hij stond meteen als mooiste loop bovenaan mijn lijstje. Dit jaar ga ik weer, helaas geen extreme afstanden in de benen. Er moet dus niet te te veel verwacht worden van de tijd.
Samen met Cees ga ik die kant op, rond 8 uur melden we ons. Het wordt gezellig drukker, veel wandelaars en ook mooi aantal lopers. Nog een paar bekenden gesproken, en dan is het 9:30, we gaan van start.
De bocht om, en meteen begint het meest tekenende van de loop, we duiken een mooi landschap in, en dat blijft zo 50km doorgaan. Het parcours voert over bosweggetjes, landbouwweggetjes, zanderige weggetjes, mooie weggetjes, lange weggetjes, weggetjes met mooi uitzicht, smalle weggetjes, en steeds blijft het super mooi om te lopen.
Tot de 30km gaat het gezellig, we praten veel af, de verzorgingsposten om de vijf kilometer volgen elkaar snel op. We lopen netjes 5:35, maar langzaamaan wordt het steeds stiller. Bij de 32km nog even een stukje verkeerd lopen, en dan aftellen naar de finish. Ik kijk uit naar iedere verzorgingspost, die prima zijn ingericht met cola, sportdrank water en eten. Toch te veel gepraat, te weinig kilometers in de benen? Uiteindelijk niet gewandeld, en braaf doorgerend.
De rondetijden gaan langzaam naar de 6:18 op de laatste paar kilometer, maar daar is Bourtange. Gezellig pleintje, en dan de finish: 5:00:05, met als beloning een handdoek.
Vlak na het douchen, horen we iemand van de organisatie: nog plek voor vier man in de bus! Dat is even een mooie service! Het lukt ons om op draf naar de bus te gaan, best soepel zag dat eruit.
Is het de Monnikentocht een aanrader? Ja, zeker! De route door de natuur en het landschap, de organisatie, de vrijwilligers, alles dik op orde!
Twee jaar geleden liep ik al de Monnikentocht, hij stond meteen als mooiste loop bovenaan mijn lijstje. Dit jaar ga ik weer, helaas geen extreme afstanden in de benen. Er moet dus niet te te veel verwacht worden van de tijd.
Samen met Cees ga ik die kant op, rond 8 uur melden we ons. Het wordt gezellig drukker, veel wandelaars en ook mooi aantal lopers. Nog een paar bekenden gesproken, en dan is het 9:30, we gaan van start.
De bocht om, en meteen begint het meest tekenende van de loop, we duiken een mooi landschap in, en dat blijft zo 50km doorgaan. Het parcours voert over bosweggetjes, landbouwweggetjes, zanderige weggetjes, mooie weggetjes, lange weggetjes, weggetjes met mooi uitzicht, smalle weggetjes, en steeds blijft het super mooi om te lopen.
Tot de 30km gaat het gezellig, we praten veel af, de verzorgingsposten om de vijf kilometer volgen elkaar snel op. We lopen netjes 5:35, maar langzaamaan wordt het steeds stiller. Bij de 32km nog even een stukje verkeerd lopen, en dan aftellen naar de finish. Ik kijk uit naar iedere verzorgingspost, die prima zijn ingericht met cola, sportdrank water en eten. Toch te veel gepraat, te weinig kilometers in de benen? Uiteindelijk niet gewandeld, en braaf doorgerend.
De rondetijden gaan langzaam naar de 6:18 op de laatste paar kilometer, maar daar is Bourtange. Gezellig pleintje, en dan de finish: 5:00:05, met als beloning een handdoek.
Vlak na het douchen, horen we iemand van de organisatie: nog plek voor vier man in de bus! Dat is even een mooie service! Het lukt ons om op draf naar de bus te gaan, best soepel zag dat eruit.
Is het de Monnikentocht een aanrader? Ja, zeker! De route door de natuur en het landschap, de organisatie, de vrijwilligers, alles dik op orde!
Finish |
zaterdag 3 augustus 2013
Trail des Croix
Start |
De keus is 17 of 35 km. Ik weet op voorhand al dat klimmen niet mijn
ding is, maar ja, als ik 35km kan kiezen dan doe ik dat ook. Ze geven
aan dat het 1000 hoogtemeters zijn, het zal wel meevallen denk ik, in
de Ardennen hebben ze toch geen steile bergen?
Vlak voor de start krijgen we een briefing in zowel in het Frans als
Nederlands. Daar gaan we, iets van 100 man, al snel duiken we het bos
in en gaan we met een noodtempo over een single track met allemaal
boomwortels. Links van ons een riviertje. Ik hoop met alle macht dat
ik geen smakker ga maken en daarin beland. Ben ondertussen blij met
alle trainingsuren in het bos van Beetsterzwaag. Na een paar
kilometer gaan we klimmen, mooi moment om de snellere lopers te laten
passeren. Maar ik merk al snel dat blijkbaar bijna iedereen snel is,
en loop dus al vrij snel achteraan.
Eerste doorkomst |
Drankpost
bij de 8km, de volgende is bij 19km. De route blijft mooi, ik loop
soms alleen, soms in een groepje. Hardlopend klimmen zit er niet in
voor mij, lekker rustig aan. De streeftijd van 4 uur gaat toch niet
meer lukken. En dan veel lawaai achter mij, een horde hardlopers
achter mij of grote groep zwijnen? Geschrokken kijk ik, het zijn twee
grote reeën
die vliegen achter mij
langs, wow.
De drankpost bij de 19km is een feestje, cola, chips, koekjes,
sultana, alles is er. En weer door, genieten van de trail. Grootste
gedeelte loop ik nu alleen, verdwalen zit er niet in, de route is erg
goed bewegwijzerd.
Meeste gedeelte van de route gaat door plekken die ikzelf nooit zou
doen, de paden zijn ver te zoeken, of liggen verscholen onder een
laag hoog gras, het is toch nog best warm, maar een windje zorgt voor
verkoeling.
De drankpost bij de 28km is ook weer goed voorzien, zonder cola dit
keer maar verder prima. Ik loop nog steeds helemaal alleen door het
bos met zijn al zijn hellingen, aftellen, ik merk opeens dat ik toch
wel een stukje herken, en de Garmin geeft idd aan dat dit stuk al
eerder gelopen is, het is het stuk waar we over de boomwortels heen
vlogen, nu heb ik alle tijd met dit tempo om ieder
e boomwortel uitvoerig te bestuderen, en de finish komt in zicht.
e boomwortel uitvoerig te bestuderen, en de finish komt in zicht.
Na vier en half uur, 55ste van de 72 deelnemers, meld ik mij op een
gezellig pleintje, waar de bbq goed heet is, en het bier goed aftrek
vindt.
Was een mooie ervaring, heb genoten van de omgeving en dingen gedaan
die ik niet eerder heb gedaan met hardlopen. Trail was top
georganiseerd, goede bewegwijzering en behulpzame vrijwilligers.
Zeker de moeite waard om een keertje Trail des Croix te doen!
maandag 3 juni 2013
Loop Leeuwarden 2013
Dit jaar mocht ik weer pacen bij Loop Leeuwarden.
We spreken af bij fitnessclub. Snel druppelen alle pacers binnen, vele bekende gezichten van eerdere jaren of andere loopjes. We krijgen mooie hesjes met onze tijd erop, een ballon en we zijn er klaar voor! Gezamenlijk gaan we naar de start toe. Tussendoor nog even een foto maken.
Ruim op tijd melden we ons bij de start, het zonnetje schijnt. Dit is lekker, na vele koude weekenden, een mooi zonnetje.
Dan het startvak in, er verzamelen zich al meteen een mooi aantal mensen om ons heen. Wendelien komt even gedag zeggen, dan is het aftellen en gaan we!
Eerste paar kilometers is het moeilijk tempo maken, parcours is redelijk smal, en veel lopers. We kunnen het natuurlijk niet maken om overal knoeterhard langs te gaan, er is nog een grote groep achter ons die ons probeert bij te houden. Uiteindelijk is de achterstand 20 seconden na 4 kilometer, dat is prima te verkopen.
De groep die ons volgt is redelijk groot. Kees, de medepacer, gaat even een boom zoeken. Hij moet nog goed zijn best doen om weer voor aan te komen.
Er wordt heel wat gebabbeld in de groep. Als we langs de Bonkevaart lopen, wordt het steeds stiller. Maar tempo ligt nog steeds goed. Publiek staat netjes langs de kant, en aantal zijn ook lekker enthousiast. Temperatuur neemt langzaam toe, maar door de wind is het prima te doen.
De verzorging staat er, maar sommige kramen zijn tekort, waar door het wat lastig is water te krijgen, en sommige kramen hebben al bijna tekort, de laatste kraam heeft pas sportdrank. Jammer, er zijn veel lopers die eerder behoefte hebben aan wat energie.
De laatste 4 kilometer gaan in, de groep is behapbaar geworden. Enkele zijn vooruit gegaan bij de drankposten, andere zijn we verloren. Ik laat mij zakken en probeer de groep bij elkaar te houden. Kees loopt mooi voorop, hij laat zich meeslepen door zijn medelopers, en we maken ons tijdsverschil weer goed. Mij lukt het om de een groepje te vormen en die bij elkaar te houden.
De laatste kilometer, ik geef aan dat er nu aantal zouden kunnen gaan versnellen om ruim onder de 1:50 te gaan, daar gaan ze, mooi gezicht!
Nog 400 meter, gaan we sprinten? Er wordt vrolijk gelachen en geknikt, oké dan, daar gaan we, in een mooie sprint op 1:49:44 als eindtijd. Mooie bedankjes en blije gezichten, hier doen we het voor.
Even opfrissen, andere kleren aan, en ons klaarmaken voor de 10km. De meeste pacers doen ook hier aan mee, dus weer samen naar de start, en ons, dit keer zonder ballon, in het startvak wurmen. Wat is het druk, het past niet in de startvakken.
De eerste 5km hobbel ik in de groep. Heb geen zin om te stressen en in te halen, als er een gat komt, pak ik die op, en anders gewoon mee in de flow. Dan ontstaat er ruimte, ik kan aanzetten. Het is 2 jaar geleden dat ik voor het laatst op 10km liep op snelheid. Ik zet aan, gaat niet heel hard, maar ben tevreden, met 54:09 over de finish.
1:49 en 0:54 lopen op 1 dag, na een jaar nauwelijks aan snelheid gedaan te hebben, ik ben best trots op mijn lichaam. :)
Dan nog even eten met alle pacers, en daar vliegen allemaal mooie (ultra)loopjes over tafel, de agenda vult op die manier snel.
Abonneren op:
Posts (Atom)