counter on tumblr
IWannaRun78: september 2017

maandag 18 september 2017

Damloop 2017

's Ochtends vroeg stap ik het centraal station op. Het station wordt nog bevolkt door allemaal toeristen, en een verdwaalde hardloper. Het is niet te merken dat vandaag de Dam tot damloop zal zijn. Even wat heen en weer dribbelen, kleding inleveren en wachten op het startschot. Ik start tussen de wedstrijdlopers in het eerste vak.

In het startvak nog even met Rene gesproken, we vergelijken nog even wie de grootste heeft, en komen tot de conclusie dat ze even groot zijn. Op zich maakt het ook niet uit, gaat er immers om wat je meedoet. We zetten hem beide aan, en wachten op GPS signaal.

Dan complete stilte, startschot, daar gaan we. Is kijken hoe het zal gaan, idee is om te finishen op 1:15. Vlak na de start besef ik mij dat ik niet weet hoe hard ik moet lopen. Gewoon dan maar lopen totdat ik erbij neerval, kom ik vast wel goed uit.

We duiken de IJ-tunnel in. Toch altijd even een kippenvel momentje. Afgelopen edities schieten door me hoofd, veel mooie herinneringen.

Wanneer we uit de tunnel komen, besef ik dat het wel erg hard gaat. Ik ben niet de enige, ik bevind mij tussen allemaal snelle en goed getrainde hardlopers, ongemerkt nemen ze me mee in hun snelheid.

Het weer is super, de hele dag blijft het een top temperatuur om te hardlopen. De voorspellingen waren anders, hebben ze goed geregeld bij de organisatie.

Ik geniet van het parcours, het enthousiaste publiek, mijn snelheid, de vrijwilligers, de kilometers vliegen voorbij. Ik probeer uit te rekenen op welke tijd ik ga uitkomen. Ik besef dat ik ergens een rekenfout maak, rond de 1:10.

Hoe dichterbij de finish, hoe meer het er op gaat lijken dat het geen rekenfout gaat worden. Nog even genieten van de laatste straten van Zaandam. De finish is in zicht, 300 meter, 200 meter. Horloge staat op 1:09, aanzetten, 100 meter, finish op 1:09:55. Wat een toptijd!





Bij de kleding krijg ik meteen mijn tas toegeworpen, op naar het station om nog een keer te starten.

Wanneer ik nu op het centraal station kom is het een grote massa aan hardlopers en nu hier en daar een verbaasde toerist, om 12:40 loop ik het startvak in, daar staat Richard al te wachten. Hij besluit om ook alles te geven en voor 1:09 te gaan. Ik zal kijken hoe lang ik hem kan bijhouden.

Daar is de start voor de tweede keer vandaag. Richard vliegt er vandoor, twee honderd meter houd ik hem bij en hij is weg.

De tweede keer is het aanzienlijk meer aanpoten, moet blijven letten op tempo, die zakt snel weg, kost veel meer energie. Hoeveelheid publiek is aanzienlijk toegenomen. We worden van alle kanten toegejuicht. De lopers om mij heen zijn nu duidelijk van een ander kaliber. Veel lopers die besluiten dat het ook wel gewandeld kan worden. Iedereen sprint op de isostar af en de fruitpost af, vanochtend werden die compleet genegeerd.

Doel is 1:30, ik merk al snel dat er een snellere tijd in gaat zitten. Laatste stukje door Zaandam geeft vleugels. We rennen langs drommen mensen die ons staan aan te moedigen, dan de laatste paar honderd meter, gaat het 1:20 worden of 1:21.....ik sprint, eindtijd wordt 1:21:12! Richard staat mij al op te wachten en heeft een toptijd gelopen, 1:10:01.

Was twee keer dik genieten. Zeker een topdag vandaag, nog even nagenieten en dan naar huis.

zondag 10 september 2017

De Wiken Adventure Trail

Leuk, een trailrun in Jubbega, een dorp verderop. Wellicht dat Mettje meewilt, en ja, ze schrijft zich eerder dan mij in.

Gisteren krijgen we de laatste informatie van de organisatie. Er zit een bijlage bij welke "info over obstakels." Nadat gelezen te hebben, even mijzelf herpakken, en snel Mettje appen, of zij hiervan wist. We besluiten om ervoor te gaan.

Zondag tref ik al snel Mettje aan, we krijgen een t-shirt en een startnummer. De opkomst is een kleine 30 man. Nog even tips uitwisselen over het startnummer, dat moet blijkbaar niet op buik maar op borst, als je gaat kruipen enzo. Klinkt logisch, snel nummer verplaatsen, en daar is de start.

Voor we het weten duiken we een maisveld in. Handen voor gezicht en rennen, ik poog mijn voorganger bij te houden zodat ik niet ergens verdwaal in het veld. Opeens is voorganger weg, maar er is wel een rood wit lint, weiland in. We liggen nu al meteen laatste, ik kijk in de verte waarom sommige wat gek rondlopen. Even later zie ik allemaal water opspatten. Ik voel aankomen dat we het niet droog gaan houden.

En inderdaad, even later moeten we de eerste sloot door. Ging eigenlijk best goed. Even later stuiten we op een volgende sloot, nu met een touw. En die hebben we ook nodig, sloot is diep en modderig. Lopen gaat niet, dus zo snel mogelijk maar aan het touw trekken en gaan.

We lopen door mooie gebieden, stukken bos. Onderweg nog enkele hindernissen doen die niet al te veel voorstellen. Dan worden we het zwembad van Jubbega ingeleid. We moeten over een soort vlotten naar de overkant. Met moeite, en niet de meest charmante manier, red ik het einde, om dan tot de conclusie te komen dat de vlotten niet tot het einde van het zwembad gaan, en alsnog het zwembad in moet. Mettje zwemt al een tijdje in het bad. Snel uit het bad klimmen, en weer door.

Het parcours is werkelijk erg mooi, mooie stukken bos, en is prima uitgezet. Het blijkt dat een groot gedeelte verkeerd is gelopen, maar daar hadden wij geen last van. We hadden alle tijd om de route te bestuderen onderweg. ;-)

Opeens mogen we niet verder en moeten we een stukje langs een grote en modderige sloot. Nog ietsje later krijgen we te horen dat we er ook door moeten. Het moet maar, plons...voeten vinden geen bodem, touw vastgrijpen en gaan. Aan de overkant proberen het kroos en andere spullen uit de sloot van de kleding af te kloppen, onbegonnen werk. Doorgaan! Ik besef dat ik erg naar sloot ruik....


We hobbelen gezellig nog de laatste kilometers met hier en daar een hindernis, en we ruiken de stal al. Bij de finish nog even klauteren over twee hekken, en het zit er weer op.

Het was een mooie trailrun van 21km, sloten waren een leuke uitdaging. De andere gebouwde obstakels hadden van mij niet zo gehoeven. Parcours was genieten, vrijwilligers waren vrolijk en gezellig, parcours was voor ons prima aangegeven.