8 van Langezwaag

Twee weekje en dan is de zes uur van Stein. Toch wel een doel van dit jaar. Maar dan moet het lichaam wel wat meewerken. Apeldoorn ging goed, Schoorl zware benen. Vandaag laatste kans om te kijken of ik me in ga inschrijven. De 8 van Langezwaag is vandaag, kleine 7 km vanaf waar ik woon. Dus hardlopend daar naar toe, halve marathon, en weer terug.



Gisteravond heb ik even een klein stukje gelopen, voelde allemaal niet vanzelf en heb het maar bij een klein rondje gehouden. Vandaag voelt het beter, op naar Langezwaag. Als ik in de buurt van Langezwaag ben, zie ik al de kalkpijlen, en verheug me al op de loop. De pijlen gaan de goede kant op.

Inschrijven, voor 2.50 mag ik meedoen, dat blijven toch mooie bedragen om mee te doen bij een halve marathon. Het is druk, maar de rij vordert snel.



Voor de start kom ik Karel nog even tegen, en daarna Herman. Er staan maar liefst 350 lopers aan de start, Kooistra roept om dat alleen de 10, 16 en 21 nu starten, en daar gaan we. Kooistra blijft herhalen, en sommige lopers schrikken opeens, ze zitten in de verkeerde groep.

Alles voelt redelijk goed, ik zit net onder de 12 km/u, we gaan door het dorp, richting Bontebok, daar gaan we het bos, Oranjewoud in. Prachtige omgeving. Terloops mag ik nog reclame voor wat loopjes waaronder de langste straat van nderland loop.

Via een slinger door het bos gaan we weer naar Langezwaag, daar gaan we de route lopen van de 5 km wedstrijd. Ik loop nog redelijk, tempo ligt niet hoog maar dat ik ook niet de bedoeling. 1:50 later kom ik de finish over. Toch geeft het een beetje een naar gevoel, het was niet de bedoeling om snel te gaan, maar 1.50....Herman heeft een mooie 1:39 erop zitten, en vlak na mijn komt Karel binnen.

Was een mooie halve marathon, leuk parcours. Voor een deel het parcours van de Oliebollenloop en de Ronde van Oranjewoud, het is er mooi lopen, er was veel verzorging in de vorm van warm water. Ook bij de finish was er weer het nodige om uit te kiezen.

En op naar huis, ik ben wat stijf, ik loop het er wel uit. Maar dat valt tegen. Heup/lies begint nu echt op te spelen. Het hardlopen gaat over in lopen, aanzetten, lopen, pijn, wandelen, strompelen, wat een ellende.
Die zes van Stein: dat wordt het niet....nu maar eerst is kijken wat ik nu heb, voelt niet goed.


















Foto's van Janke. hier te vinden...

Groet uit Schoorl

Groet uit Schoorl is één van de terugkerende jaarlijkse tradities, sinds 2005 sta ik daar ieder jaar aan de start. Eerste paar jaar altijd de halve marathon, en daarna uitgebouwd naar de 30km. Wat is het altijd genieten om daar over het parcours te mogen rennen. Als je de 30km doet, is het helemaal mooi, het wordt rustiger en nog meer en mooie natuur. Is kijken hoe het dit jaar zal gaan.

Door de sneeuw lijkt het erop dat er dit jaar geen 30km zal komen, maar een 28km. Op het laatste moment krijgen we te horen dat de organisatie het voor elkaar heeft gekregen om toch de 30km te kunnen organiseren, weliswaar met een ander stuk parcours, maar hulde aan de organisatie om toch dit voor elkaar te krijgen.

Om 10:30 is er een tweet-up, georganiseerd door RunningRonald, leuk om een groot aantal twitteraars is een keer in het echt te ontmoeten.

Op naar de start, het is er, zoals ieder jaar, weer wringen om naar het goede vak te komen. Nog 1 minuut voor de start horen we de omroeper zeggen, en dan valt het geluid uit. En daar gaan we. Het voelt allemaal redelijk goed. Ik voel wel wat spieren die ik niet wist dat ik die had. ik heb deze week in totaal 315km geschaatst, waarvan gisteren 90km. Dus dat voel ik wel, maar energie en fitheid lijken goed te gaan.

We komen terecht bij de 13km, het is een mooie editie. We lopen door een mooi winters landschap, overal sneeuw. De kou valt mee, en de paden zijn redelijk goed sneeuwvrij gemaakt, het is weer puur genieten.

Al hoe wel, genieten? Gaan we alleen omhoog?  Mijn  rondetijden gaan opeens van 4:55 naar 5:30. Zal straks wel goed komen.....


Bij de 17km zie een boom die hoognodig water nodig heeft, ik besluit dat het mijn taak is, om hem te helpen. En achter mij zie ik Martin en Marek langskomen. Ik wil zwaaien, maar bedenk me dat ik wat vast houdt. Hun doel is 2:30. Dat houdt dus in, dat ze voor lopen, of dat ik toch echt tijd aan het verliezen ben.



Daar is de afscheiding naar de 21, nog maar 9 km. Zal ik kappen? Nee, ergste geval nog maar een uurtje, we gaan gewoon door! Normaal wordt het wat rustiger nu, maar nu blijf ik in de meute, heel wat mensen die de 30 aandurven te gaan.

Bij de 24km blijkt hoe ze de 30km hebben volgemaakt, een keerpunt. Altijd leuk om te zien wie er nog achter je ligt. Maar vandaag kan ik mooi zien wie er voor me liggen. En dat zijn heel wat mensen. Martin en Marek komen geconcentreerd tegemoet. Bij keerpunt zie ik ik John de Boer achter me.

Mijn horloge vraagt of ik niet in slaap ben gevallen, mijn hartslag is zo laag.


Het gaat sneeuwen, het wordt een mooi decors. John haalt me in, maar ik heb geen puf om aan te klampen. Lijkt wel of ie vliegt, of dat ik stil sta, wat ik ook doe. :-) Ondertussen wordt het rustiger om me heen, ik zit in de staart van de race. Maar ik loop nog! Bij de 25km kies ik voor een gelletje, voornamelijk psychologisch. Het nemen van sportdrank zit er niet in bij Groet uit Schoorl. Ondanks dat ze gesponsord worden door AA, is er geen sportdrank te verkijgen bij de verzorgingsposten. Ik blijf het raar vinden.

En dat was de laatste heuvel, op naar beneden,  ik pruttel helemaal alleen naar de finish, krijg zelfs aanmoedigen van de speaker. Maar ik ben er! En dat in een tijd van 2:47. Laten we maar zeggen dat ik mooi de tijd heb genomen om van de natuur en het parcours te kunnen genieten. :-) Volgende keer maar niet zoveel schaatsen, of weer genoegen nemen met een wat mindere race. Ik denk dat ik wel weet als het volgend jaar net zo gaat: ik sta op de schaats voor zolang het kan, rest van het jaar kunnen we hardlopen.

Na omkleden, smeer ik hem snel, ik loop nog John en Marco tegen het lijf. En daarna op naar de traditionele patat. En weer op huis aan, lekker warm in de auto.

Foto's via Nesrine.

Grote Baarderadeeltocht & 8 fan Jorwert

De voorspelde horrorwinter is dan echt begonnen, we kunnen schaatsen!

Vrijdag doe ik de  Grote Baarderadeeltocht, dit is 1 grote ronde van ongeveer 65 kilometer. Het ijs is prachtig, het is niet massaal druk, goed geveegd, alleen met de wind is het goed vechten.

De zaterdag doe ik de 8 fan Jorwert. Het zijn twee rondes, 1 bovenlangs, en 1 onderlangs, samen goed voor 70km. Op zaterdag is het zo mooi weer, dat ik besluit om de tocht 1.5 keer te rijden.

Beide tochten gaan voor een deel over het elfstedenparcours.

Het was dus een mooi wintersportweekje in Nederland, iedere dag heb ik geschaatst, een tocht of op de lokale ijsbaan midden in het bos van Beesterzwaag, het aantal schaatskilometers komt dan deze winter bijna op 315km.

Fotoverslag van de  Grote Baarderadeeltocht:

GPS-Data:

Fotoverslag van de 8 fan Jorwert:

Bartlehiemtocht

DE brug bij Bartlehiem (dus DE brug)

Heel Nederland heeft elfstedenkoorst, gaat ie door?? Mijn profiel geeft het al aan, net iets meer dan een marathonloper, en vandaag dus een schaatser.

De Bartlehiemtocht wordt vandaag gereden, 50km wordt ons beloofd. En nog een groot gedeelte over het parcours van de elfsteden, dat is leuk. Samen met collega Richard gaan we richting Burdaard, start zal zijn om 10 uur, wij starten om 9:30. De stempelposten zijn al open. Van Budaard naar Dokkum, het ijs is prachtig. Een brede vaart, diep zwart ijs. Alleen jammer dat we de wind direct tegen hebben. Tot Dokkum is het goed bikkelen.

Op weg van Budaard naar Bartlehiem

Budaard

In Dokkum krijgen we onze eerste stempel, en dan gaan we met de wind in de rug richting Ferwert, we vliegen over het ijs met de wind in onze rug. Er moet een heel laag bruggetje gepasseerd worden, dat gaat op de minst charmante manier.

In Ferwert aangekomen hebben we trek in iets te eten, enige wat er is, is de mevrouw die onze kaart wilt afstempelen. Helaas, op naar Bartlehiem. En weer gaan we als een gek over het ijs.

En in Bartlehiem nemen we choco en gevulde koek, weer helemaal klaar om naar Hallum te gaan. Na in totaal 46km komen we aan in Hallum. Al hoe wel? Ze stempelen Alde Leien af, we vragen even voor de zekerheid of ze wel de goede stempels hebben, we zitten niet in Hallum! Dan maar een broodje worst eten.

Stempelen

En dan begint het echte bikkelen, bijna 10km tegen de wind in. Ik besluit om het ijs even van dicht bij te bekijken. Het is vechten tegen de wind. Weer bij Bartlehiem aangekomen, is het genoeg geweest, we zitten ruim over de 50km. We drinken cola, en besluiten dat ons doel gehaald is, terug naar Budaard.

Dat gaat allemaal nog redelijk soepel, we zien de scheuren in het ijs komen als we met een groepje schaatsen. Dat ziet er best wel bizar uit, overal kraakt het. En daar is de molen, na een kleine 60km zit deze tocht er weer op.

GPS-data

Midwintermarathon Apeldoorn

Marathon 31

IJzige koud, sneeuw, gure wind, gladde wegen, alleen de grootste helden van de marathon zullen deze editie gaan volbrengen in deze horrorwinter, de winter waar we serieus spreken over een Elfstedentocht. Zelfs de maximale tijd dat je over de gehele marathon mag doen is verkort naar 4,5 uur. Bij een groot aantal verzorgingsposten zal een verwarmde tent staan. Dit gaat een marathon worden vol ontberingen!

En helemaal gefocused op de kou zit ik dan in mijn auto op weg naar Apeldoorn. Auto wordt bij het transferium gezet, waar ik nog een goed stuk moet lopen naar de bus. Op mijn sportschoentjes voelt de besneeuwde weg glad aan, hopelijk is het parcours sneeuwvrij...

Aangekomen bij de start, snel het congrescentrum in om daar, tussen vele andere hardlopers, een plekje te zoeken. Ik geef mijn twee flesjes cola af, die ga ik pas weer terug zien bij de 25 en 35km. Als ik natuurlijk ooit zover ga komen. Blijkbaar dit jaar geen gratis shirt, zal wel iets met recessie te maken hebben...

Al snel kom ik Cees tegen, die ik van loopjes van SV Friesland ken, en ook van het pacen in Leeuwarden, we gaan samen vertrekken. Eerst nog wat koffie en daar komen we Jeroen tegen, oa bekend van de boscross in Diever.

Op naar de start. Ik moet in vak B, en Cees in vak A, maar Cees krijgt het voor elkaar om de controlerende militair de A te lezen voor een B, en dus staan we samen in het vak. En opeens horen we de speaker zeggen dat we zijn begonnen. Het startschot heb ik even gemist. Gezellig keuvelend leggen we de eerste kilometers af, genietend van het mooie parcours, zonnetje, besneeuwde landschappen. De kou valt alleszins mee, de paden zijn perfect sneeuwvrij. Het is gewoon genieten!


We praten wat over Eindhoven, en opeens loopt de racedirector van Eindhoven bij ons, Peer Pulles(@peerpulles). We praten nog over eea, we besluiten afscheid te nemen van Peer, en we zoeken even een boompje op.

Ondertussen naderen we de 25km, zal mijn cola er staan? En ja, even zoeken en daar staat ie! Voor we het weten zitten we alweer bij de 30km. Ondertussen nog een gesprek gevoerd met een andere loper over de economie, dat alles oplosbaar is door meer geld te drukken. Niet geheel mijn mening, maar die deed er geloof ik niet toe. En vanaf daar begint het klimmen naar de 35km, tempo zakt ook wat in, maar maakt niet uit, het is de eerste marathon dit jaar, zonder veel trainingskilometers.

En bij de 35 staat mijn cola weer klaar. En daar gaan we naar beneden. Dat is relaxed. We sporen iedereen aan die aan het wandelen is, aantal volgen en gaan mee. Nog maar 2.5 km, en wie loopt er opeens naast ons? Het is de beste man uit Hellevoetsluis, die in Diever met het groepje meeliep (Paul van der Logt). Hij geeft aan dat we wat stilletjes worden, ik besluit om het wat te fucken. Hij werkt bij Unilever, en ik roep dat je beter olijfolie kan gebruiken dat de becelboter. Ongemerkt gaat het tempo wat omhoog als hij aangeeft dat ik er echt totaal naast zit. :)

En daar is de finish in zicht, we komen tegelijk aan met de 8km. In een andere baan, al het publiek is gefocused op de 8km, we roepen dat er aan komen, en er komt applaus, zo gaan we de laatste 300 meter tegemoet. En we zijn er:

3:42:50


Al met al, een pracht marathon, mooi parcours, stevige klimmetjes, sneeuwvrij. Ook de vele vrijwilligers waren hartelijk, en de verzorging was prima geregeld. De kou viel gelukkig erg mee, en ik ben klaar voor de rest van het jaar.

Cees bedankt voor het samen lopen, ik vond het erg gezellig.