Marathon 23
Ik ga op vakantie en neem mee mijn tandenborstel en loopschoenen. En als ik die loopschoenen toch mee hebt, dan kan ik ook meteen wel ergens een marathon lopen. We gaan op vakantie in Zweden, dus ergens in een Scandinavisch land moet het plaats gaan vinden. Het blijkt dat op 6 augustus er een natuurloop wordt gehouden in het Noorden van Denemarken, de Hjerl Hede Naturløb.
Ik ga op vakantie en neem mee mijn tandenborstel en loopschoenen. En als ik die loopschoenen toch mee hebt, dan kan ik ook meteen wel ergens een marathon lopen. We gaan op vakantie in Zweden, dus ergens in een Scandinavisch land moet het plaats gaan vinden. Het blijkt dat op 6 augustus er een natuurloop wordt gehouden in het Noorden van Denemarken, de Hjerl Hede Naturløb.
Na ruim 4000km reizen, verschillende trails gewandeld te hebben, breekt de zaterdag van 6 augustus aan. Het is bewolkt, ideaal loopweer, 18 graden. We gaan naar Hjer herards museum, 5 km vanaf onze stuga.
Ik krijg een persoonlijke begeleiding naar de plek waar het straks allemaal plaats moet gaan vinden. Omkleden, wc bezoeken, en naar de start. Er wordt een instructie gegeven. Er wordt van alles op de kaart aangewezen, en iedereen kijkt zeer ernstig. Het zal allemaal wel, ik volg gewoon de rest. De beste man is nog niet uitgepraat of we starten. De groep is niet zo groot, man of 12.
Start van de Hjerl Hede Naturløb |
De eerste, jonge jongen, spurt als een gek weg, ik vraag me af of dat wel goed zal komen. Daarna een kopgroepje van een man of 5. Gezellig babbelend doen we de eerste drie kilometer. Althans, zei babbelen en ik luisteren naar een compleet vreemde Deense taal.
De weg is gravel, prima, als dit 42km zo doorgaat dan wordt het een makkie. Opeens slaan we af en gaan we door een stuk gras, waar de grasmaaier en de lokale koe al tijden niet meer zijn geweest. Het groepje valt uit elkaar, ik loop als 4e. De mensen voor me verlies ik snel uit het oog, ik moet zelf de weg maar zoeken.
De route gaat door weilanden, mul zand, en soms modder. Weinig te merken van een goed pad. De zon staat ondertussen ook hoog aan de hemel en maakt het er niet makkelijker op. We moeten regelmatig door hekken heen, en soms erover of onderdoor. Het lopen langs het maisveld met vlak daarnaast 1.5 meter hoog onkruid en een pad van 10cm breed doet mijn hoop om mijn voorgangers ooit nog terug te zien vervliegen.
Na de 10km houdt iedere manier van bewegwijzering op, we kunnen niet veel kanten op, maar toch geeft het me een niet zo goed gevoel, ik zie dat ik nog achtervolgt wordt, dus ik zal wel goed lopen. De heuvels worden pittiger en te zwaar om zomaar naar boven te hollen, ook het naar beneden hollen is iets voor echte die-hards, dus ik doe me best om naar beneden te storten. Ondertussen gaat me hartslag ook doodleuk te ver naar boven.
De plaatjes die ik om me heen zie, zijn echt prachtig. Mooi meer, veel groen en mooie idyllische heuvels. Nu nog een asfaltweg en ik ben helemaal gelukkig.
We komen weer in de buurt van de start, we lopen de halve mararthonners tegen het lijf. Loop ik nog wel goed? Het pad is niet veel breder dan in de eerste lus. Ik zie dat ik al op de 2 uur zit, en ik nog dikke 21km moet, ik gok dat ik het niet ga halen om 3:30 te lopen vandaag.
Ik moedig nog wat halve marathonlopers aan. Een verzorgingspost, we moeten na de verzorgingspost meteen naar links, althans volgens het bordje. Ik kijk de vrijwilliger wat ongelovig aan. Volgens mij loopt ie me te fucken, en is daar helemaal geen pad! Maar hij zegt dat het echt moet, oke dan maar. Op een een grote modderbaan naar benenden, ik vlieg, glij, donder naar beneden, en vlieg uit de bocht. Vol ongeloof kijk ik om mee heen, het is een dicht bos met lintjes, en die lintjes dien ik te volgen.
Al struikelend vraag ik me af of ik me voor een wandeltocht heb ingeschreven. Ik maak soms kilometers van 9 minuten. En weer een boom onderdoor, en weer over een boom heen klauteren, en opeens schiet er voor me een slang weg. Argh, als ik ergens een hekel aan heb is het daar wel aan. Ik heb het wel gehad, en doe rustig aan, ik wordt ingehaald door een loper die al steeds een paar honderd meter achter me loopt. Nu mag hij mooi de route uitzoeken, en hoef ik alleen maar te zoeken waar ik me voeten neerzet, en op tijd me hoofd te bukken. Struikelend en glijdend over boomwortels, heide en andere groene dingen komen we op een wat breder pad, met steile heuvels. Ook hier is het uitzicht geweldig. En daar is er weer verzorging. Gelukkig hebben ze cola, en dan nog wel cola-light. Ik was al bang dat ik te dik zou worden. Nog wat m&m's en een gelletje, en ik ga er weer voor.
En dan loop ik opeens naast de jongen die als eerste startte. Het blijkt zijn eerste marathon te zijn en was wat te snel gestart. Ik motiveer hem om weer te gaan lopen, en we lopen samen een stukje. Opeens ben ik hem kwijt, hij zal wel ergens achter een heuvel aan het wandelen zijn. Ik loop verder, en kom op een kruising, geen lintjes, helemaal niks. Oeps.......ik kijk achterom waar de beste jongen is, die is er ook niet meer, ik kijk vertwijfeld rond, en opeens zie ik zijn shirt het bos induiken. Ik ben te ver doorgelopen. Vloekend prijs ik me gelukkig dat ik enkele honderden meters extra mag genieten van deze mooi natuurloop. Had die $@%%#HD jongen met dat $#%$#% brilletje me niet even kunnen terugroepen.....ik haal hem weer in bij de verzorgingspost, stik er in, en ik loop door. Ik twijfel eraan om alle lintjes weg te halen, maar besluit dat dat te veel werk is.
Er wordt een lus gemaakt weer terug naar het parcours waar ik de halve marathon tegen kwam. De zon staat hoog aan de hemel, het is 26 graden, en brand al me energie weg. Helemaal alleen probeer ik te zoeken naar de weg, en opeens loop ik op een stukje waar ik nog niet was...ik keer om en zie dat ik weer verkeerd gelopen ben.
Laatste rondje door het openlucht museum |
Langzaamaan nader ik het openluchtmuseum, al lijkt het een eeuwigheid te duren. Ik moet een rondje door het dorpje maken, toeristen kijken me raar aan, maar mijn trouwe supporter Sabrina staat me aan te moedigen en daar is dan de finish.
4:18
Na mij finished de man die ik voor had laten gaan. Of ik nu heb afgesneden of dat hij ergens een biertje heeft gepakt is me een raadsel, maar ik ben wel 3e. :-)
Wat een gigantische uitdaging was dit. Bijna geen fatsoenlijke weg gezien, prachtige plaatjes, veel heuvels, steile heuvels, hekjes, bomen. Trailrunning ten top.
Op naar een frisse duik in het zwembad bij de stuga.
kijk, dat zijn de betere vakantieloopjes ;)
BeantwoordenVerwijderenmooi resultaat Thierry, relaxt, een extra stukje en dan ook nog 3e :) gefeliciteerd
topperje! volgende keer wel wat knackebrod eten, dan versta je die denen beter
BeantwoordenVerwijderenEn ook nog eens een diploma, geweldig en een prachtige loop.
BeantwoordenVerwijderenKnap gedaan, ik ben trots op je.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie trail. Ze hadden hem alleen ff beter moeten uitpijlen. Gefeliciteerd met je 3e plaats.
BeantwoordenVerwijderen