Sukerbietenloop

Vandaag staat er een harde wind, maar het is droog. Wel is er veel regen gevallen. Dus de kans is groot dat het parcours van vandaag erg nat is. Er wordt een trailrun georganiseerd vanuit Lemeleveld. Waar de Lemeleberg zeker onderdeel vanuit zal gaan maken.

Met oud en nieuw heb ik hier twee keer getraind. Ik weet dus dat het er mooi is en hoe het parcours er ongeveer uit zal zien, super veel zin in!

Veel SV-Friesland leden aan de start, ook nog andere bekende gezichten van eerdere trailruns. We worden weggeschoten door prins carnaval. De eerste vijf kilometer is het draven over asfalt. Maar daar de bocht om, en we gaan het natuurgebied in.

Dan is het mooi genieten. De single tracks laten we grotendeels rechts liggen, parcours gaat voor het grootste gedeelte over de wat bredere paden, maar de klimmetjes, de boomwortels zijn er niet minder om, de paden zijn droog.

In totaal beklimmen we drie keer de Lemelereberg. Ik moet zeggen, het naar dalen leek steeds langer te duren dan het klimmen. Dat is toch altijd een goed gevoel.

Verzorging bij de 14km, ziet er prima uit. Bij de 16km word ik wat zenuwachtig, vorige week kreeg ik hier de inzinking, gaat het dit keer goed? Lichaam geeft aan dat het nog door wilt, en voelt goed. Prima gevoel, het gaat niet al te hard, maar dat hoeft ook niet.

De trail voert langs mooie vergezichten, en mooie stukken bos. De route is prima uitgezet. Wanneer we bij de 21km zijn, lopen we het bos uit, en wachten er nog vier winderige kilometers.

Bij de laatste kilometer komt Mart opeens naast me lopen, hij heeft er nog zin in, neemt me mee op sleeptouw, we trekken nog een mooie eindsprint, en de klok staat stil op 2:26:06.


Of dit een echte trailrun moet heten vraag ik mij af, van de 25km waren er 9km niet op trailgrond. Daar tegenover staat dan wel weer dat we een mooi sportcomplex en warme douches tot onze beschikking hadden. De organisatie had het allemaal prima voor elkaar.



Nog wat foto's:
https://www.oypo.nl/pixxer.asp?path=vgy400y7&datum=Datum&zoek=sukerbiet
http://www.mijnalbum.nl/Album-NOOUDW4Z-Foto%27s-in-Lemelerveld-Foto%27s-van-Sport-Atletiek.htm
http://www.sukerbiet.nl/nieuws/sport/0005032-loodzware-trailrun-met-het-venijn-in-de-staart
http://photography.visser.it/category/sport/running/trail/ 

Groet uit Schoorl 2014

Dit keer geen sneeuw of een mooi voorjaarszonnetje, maar harde wind en regen. Ik sta 10 minuten kou te happen in het startvak. Maar dan is het eindelijk zover, de 30km van Schoorl. Al sinds 2005 loop ik hier mijn rondje, PR staat hier op de 30km, maar ook een aantal keer goed moeten afzien. Wat zal het deze keer brengen, een week na de marathon?


Voor de start, was er weer een tweetup met enkele bekende en nog niet bekende twitteraars. Na de foto op naar het startvak.

We maken het standaard rondje door het dorp, na de verzorging gaan we de duinen tegemoet. En als ik hier dan weer loop, dan weet ik weer waarom ik ieder jaar hier van de partij ben, het duinengebied is mooi.


De regen en de wind vallen op zich mee. Ik schat dat we pas na een kilometer of 15 de wind te pakken krijgen, en die gaat dan ook recht op ons af. Petje gaat af, en hoofd naar beneden. Je voelt het zand langs je lichaam gaan. Ik probeer even brede schouders te zoeken, maar dat mislukt. Uiteindelijk is dit het enige stukje waar we echt pal wind tegen hadden, dat viel mee!


Je voelt dat de 21km er bijna is, sommige verhogen nog even mooi het tempo. Of zal mijn tempo langzaam inzakken? Bij de splitsing weet ik zeker, gewoon doorgaan!


De rondetijden zakken behoorlijk in, en ik besef me opeens dat ik geen gelletje heb genomen bij de verzorgingspost, dat zal vast de reden zijn dat het nu stroef gaat. :)


Als verassing zit het keerpunt er helaas weer in, dus twee kilometer lang zie je medelopers die voor je of achter je lopen. Jammer, ze kunnen zulk mooie routes uitzetten.


Bij de 26km pik ik een medeloper op, we nemen de laatste kilometers samen. Dat tikt best oke weg. Laatste honderden meters aftellen, en daar is de finish, eindelijk.


2:54:09


Na de finish maar even een patatje halen, en weer op naar huis. Deze 30km zal niet de boeken in gaan als de makkelijkste, maar ze zitten wel weer in de pocket, en de handdoek ook!


Bij wegrijden is er nog een laatste uitdaging, het is een grote modderpoel geworden, ik kan nog net wegkomen, benieuwd hoe de rest weg gaat komen.

Midwintermarathon Apeldoorn 2014

Dit keer geen sneeuw of kou. Een zonnetje, en fijne hardlooptemperatuur bij de midwintermarathon.

Na de start gezien te hebben van de 18km ga ik mijn eigen startvak in. Het is al goed druk, maar opeens sta ik helemaal vooraan. Mooie uitgangspositie. Muziek gaat harder, aftellen, en daar is het startschot.

Al snel kom ik naast de pacers van de 4 uur te lopen. Jet is een bekende van Enschede en Leeuwarden. Ze belooft achter mij te blijven. Dus nu moet ik wel onder de 4 uur gaan finishen. Ik hoop er sterk op. Dat zou betekenen dat ik voor het eerst sinds 2 jaar weer onder de 4 uur zou duiken.

Het is druk, maar het gaat super. Soms even een klimmetje, maar dat merk ik nauwelijks. Als het parcours daalt, maak ik gebruik van de zwaartekracht. Er wordt zelfs een kilometer afgelegd in 4:35. Overall gaat alles rond de 5:20 gemiddeld. Super!

Het parcours trekt weer langs mooie gebieden, ik maak even tijd om daar ook van te genieten.

Rond de 26km zie ik het helemaal zitten. Ik zie de finishklok al, 3:40/3:45. Wow, dat zou super zijn!

Bij de 27km splitsen de afstanden. Nog maar even. Maar de rondetijden sluipen naar de 5:35, de rustpauzes bij de verzorgingspost wordt steeds iets langer. Naast de thee, ook spontaan water en sportdrank drinken. De heuvel die ik de eerste keer niet gemerkt heb, is er opeens in volle glorie.

Bikkelend ga ik door, daar is de 35km alweer. Mijn colaflesje staat er, en vrolijk loop ik door. Wat een super spul is dat toch. Nog een verzorgingspost, en dan echt aftellen, de finish is in zicht!

Nog 777 meter zegt het spandoek. Wat lijkt dat een eind! Ik voel kramp aankomen in ieder spier in mijn benen. Maar het gaat goed. De klok geeft aan dat ik ruim onder de 4 uur gefinisht ben.

3:53:46!

Tevreden loop ik naar de verzorging, en zie daar nog even Ruud en Herman. Tas halen en naar het theater. Nog één trappetje en in ben binnen, maar daar zie ik tegenop. Halverwege de trap, schiet de kramp er in. Snel op de andere been, ook daar schiet de kramp er in. Pijnlijk gooi in mijn tas naast me neer en plof neer op de trap met een pijn vertrokken gezicht. Ik onderga gelaten mijn lot en wacht tot mijn benen weer zin hebben om te lopen.

Na omkleden wacht er nog een extra verassing, een hele lange rij mensen die ook met de bus terug willen. Jammer.

Ondanks het wachten op de bus, was het mooie marathon met mooi wat klimmetjes en afdelingen. Verzorging was prima op orde, en soms was het ook nog gezellig met de bands die speelde, en anders was het gewoon een mooi uitzicht.