Maasmarathon

Marathon 35

Ze zoeken nog een pacer voor de 4:15 bij de Maasmarathon. Dus meteen: leuk ik doe mee!
Een dag van te voren even de boel bekeken:
-het is in Visé, vlak onder Maastricht. 3 uur rijden, start om 9 uur in de ochtend..hm, oke.
-ohw, dat stuk is Wallonië, ach, Nederlands zullen ze vast wel kennen.
-ohw, er is maar 1 pacer per groep
-ohw, marathon is best klein met kleine 600 deelnemers.
We gaan het zien!


Om 4:15 rijden we weg vanuit Friesland, geen kip op de weg, strak om 7:30 parkeren we onze auto in Visé. Even startnummer ophalen, ha...ze spreken dus geen Nederlands, maar het lukt. Even naar de WC, en dan op zoek naar de pacer hoek. We zien de ballonnen  maar geen pacers, even staan we wat te wachten. En daar komt iemand aan die de ballonnen meeneemt. Er snel achteraan. Daar krijgen we onze kleding. We zien nog 1 andere pacer. Toch anders dan Enschede, waar we met zijn allen kopje koffie deden.

Nog even een WC opzoeken, best druk bij de gewone WC's, maar voor het ultieme marathon gevoel gaan we maar naar buiten en zoeken daar een Dixie op.

Op naar de start, die is vlakbij. We worden met onze ballonnen meteen aangesproken, en meteen te merken dat het een Franstalig feestje gaat worden met wat gebrekkig Engels komen we uiteindelijk best ver. De sfeer is in ieder geval gemoedelijk en relaxed.

Jodi gaat de 3:45 pacen, en kruipt een beetje naar voren. Ik blijf staan en merk dat het opeens stil wordt, ik hoor ergens Boston klinken. Blijkbaar 1 minuut stilte voor Boston. En daar klinkt startschot. Parcours begint meteen met wat heuveltjes. Ik twijfel...met 10km/u naar beneden en net zo snel omhoog, of langzaam omhoog en naar beneden de zwaartekracht laten werken. Ben ik allemaal natuurlijk niet gewend als Nederlander.

De Maas komt in zicht, en die blijft de rest van het parcours zich steeds melden. Het landschap varieert van kleine dorpjes met kasseien en asfalt met hier en daar een gat, tot mooie vergezichten op de Maas, ook mag de zware en indrukwekkende industrie niet ontbreken. Publiek staat regelmatig aan te moedigen en best enthousiast. De eerste 20 kilometer is de groep mooi dik 20 man groot. Er wordt redelijk wat gebabbeld, en weer vraag ik mij af, gaan ze het halen (en wat zeggen ze?)? (ja: de meeste babbelaars hebben het babbelend gehaald!)

Met het weer hebben we geluk, voornamelijk bewolkt, soms wat zon, wind mee (terugweg voornamelijk beschut gelopen), en soms een lichte bui.

Ik moet toch even een sanitaire stop maken, en merk dat mijn Frans toch best goed is, ik hoor allemaal opmerkingen achter mij over dat ik aan het plassen ben. Mooi moment om de groep even van achter te bekijken, de groep blijft mooi bij elkaar, ook mooi moment om even te praten met de achterste lopers. Het gaat allemaal goed en redelijk wat marathon debutanten. Leuk!

Maastricht wordt genaderd, ik herken veel plekken van toeristje spelen toen ik hier ging lopen in Meersen.  Als we Maastricht bijna verlaten begint het te regenen. Ook krijgt de wind ons te pakken. ik probeer de groep bij elkaar te brengen zodat de meeste debutanten uit de wind lopen. Al snel lopen we weer beschut en drijft de regen over.

De verzorging is prima op orde, om de 5 km verzorging (de sportdrank was ronduit vies, alsof ik mijn tanden aan het poetsen was, mint smaak) en daarna tussendoor nog waterpost. En een bak water waar je je spons in kan doen (die we kregen bij de start en netjes daar heb gelaten, blijkbaar was het de bedoeling om mee te nemen). Bij de 30km verzorging hoor ik mijn naam, daar staat de Jodi, uitgestapt, onder een deken te wachten op een bezemwagen. Mooi moment om mijn groep te motiveren...die man die daar stond heeft meer dan 130 marathons op zijn naam, en die is uitgestapt, jullie zijn nu al verder gekomen!

Langzaamaan wordt de groep dunner, maar nog steeds een mooie groep. Bij de 35km wordt het te zwaar voor een Nederlandse dame, het lukt me niet meer om haar bij de groep te houden. Ik roep nog dat ik haar straks bij de finish zie, en ren weer terug naar de groep.

De kilometers worden afgeteld. Ondertussen komen we steeds de familie tegen van een loopster uit de groep, vol enthousiasme moedigen ze hun moeder aan. Mooie afleiding voor de rest ook.

We naderen Visé, nog 800 meter, het ziet er niet echt uit alsof we ergens een finish gaan naderen. Wel steeds meer publiek. Ik kijk om en zie de dame (van de persoonlijke fanclub) pijn hebben in haar zij en stoppen. Snel terug, en proberen te laten dribbelen, het lukt echt niet, en ze zegt dat ik moet gaan, en dat ze echt de finish gaat halen. Ondertussen ben ik de rest van de groep kwijt.

Ik kijk om mij heen of ik nog iemand kan motiveren, maar de meeste lopen lekker, en ik kom alleen met mijn twee ballonnen over de finish in 4:13:47.

Daar staat mij groepje. Nog even wachten op de dame die de laatste 800 meter pijn heeft geleden. Ik geef als beloning mijn ballonnen aan haar voor de kids, en smeer hem snel. Even omkleden, en kijken waar de sporthal is. Op de binnenplaats wordt veel bier gedronken en veel eten genuttigd, ziet er gezellig uit, jammer van de regen!

Even rondlopen bij de finish en daar komt de Nederlandse dame binnen rond de 4:30, de laatste kilometers heeft ze mooi volbracht, en ook nog een extra portie regen gehad. Het regent nu behoorlijk, de finish omgeving maakt een verlaten indruk, dus snel naar de sporthal en daar douchen.

Was best een leuke marathon. Niet te groot, maar prima verzorging (jammer van de sportdrank) en begeleiding, ook parcours had zijn charme. Ook het starten in België met een keerpunt in Nederland maakt het wel erg speciaal. Pacertaak was weer dankbaar werk, en deed het weer met gemak, dat voelt ook best fijn.