De zestig van Texel 2013

'Marathon 33'

Je moet doelen stellen, zo dacht ik vorig jaar toen de inschrijving open ging en ik mij inschreef voor de zestig van Texel. 2012 was niet het beste hardloopjaar, veel geblesseerd, en dan inschrijven voor een ultra, en niet zomaar één, die ene van Texel die 1x in de twee jaar georganiseerd wordt.

In januari met moeite 22km als langste duurloop, februari een paar dertigers, en in maart een marathon+uitloop. Dat moest maar genoeg zijn voor tweede Paasdag.

En daar sta je dan op tweede Paasdag, met een 500 andere ultralopers, op een dijk, koud en veel wind. Het lijkt een tijd te duren voor eindelijk het startschot klinkt.

Voor de start tref ik nog Rene en Frank aan, even later ook nog Leo en Gerard en Bertus en nog iemand (even naam vergeten) bij mij uit de buurt.

We gaan lopen, geconcentreerd pas ik mijn tempo aan. Ik wil zeker niet te hard van stapel lopen. Muziek gaat aan, en ik loop op 5:50. Als ik dat vasthoudt, finish ik rond de 6 uur, dat lijkt me een mooi streven! Niet veel later kom ik samen te lopen met één van de organisatoren van de zwarte marathon die mij herkend uit 2011. We draaien een grote zandplaat op, uit de wind, het is gewoon bijna warm. Wat een prachtig uitzicht, het strand is best wel goed te doen. Het is zoeken naar mooi hard zand. Iedereen loopt, als een stel kuddedieren, elkaar achteraan.

We naderen de kustlijn. Het is vloed (altijd met Pasen), maar nog best wel te doen. Alleen die wind. Pal tegen, en dat in combinatie met strand resulteert in rondetijden die de 6 minuten te boven gaan, ga ik dat nog vanzelf compenseren?

We gaan strand af, stuk verharde weg door bos, loopt lekker soepel, dan weer strand op. Weer die wind, maar gaat nog best oke. Pieter haalt mij in, samen hebben we Assen gelopen. De rest van de wedstrijd zal Pieter constant vlak voor me blijven lopen.

Ondertussen  geeft de Garmin al aan dat ik enkele minuten vertraging op heb gelopen, die ik nooit meer zal kunnen inhalen. Ik maak mij geen zorgen, niet kapot lopen en goed geconcentreerd lopen.Genieten van het uitzicht en deze beleving van ultralopen.

Ondertussen op het strand regelmatig leuk publiek wat ons toejuicht. De meest fanatieke is Cis. Bij De Koog gaan we van het strand af, en daar staat dan, in de ijskou, mijn persoonlijke fanclub, Sabrina en Daan. Even gedag zeggen en weer door. Ik hoor nog roepen: we gaan nar Oosterend. Leuk! Maar ik heb geen idee waar dat is.

Een niet verhard pad leidt ons naar de vuurtoren. Daar zal vast Oosterend liggen, maar nee. Ondertussen gaan de kilometers stuk voor stuk voorbij, de verzorgingsposten worden afgetikt en de wind begin ik ondertussen toch wel moe te worden. De vrijwilligers trotseren  de ijskou om ons te voorzien van oa cola en banaan.Als ik zo om mij heen kijk lijkt het alsof iedereen een fietser bij zich heeft. Maar ik ben zelf goed voorzien van gelletjes, water, en eten in mijn rugzak.

Ondertussen haal ik Ritchie in, hij doet de 120km, ik ben jaloers, hij is al op 3/4 en ik pas op de helft.

We laten de wind nu achter ons, en dat loopt best wel lekker. We naderen een dorp, dat zal dan vast Oosterend zijn. Maar nee. Wel weer gezellig publiek.

Ondertussen zit de marathon er op, nu nog even naar de 50km, en dan nog maar 5km en dan nog weer maar 5km en dan zit het erop. Door wind mee, en zonnetje is het warm, ik pak een spons, en dep mijn gezicht en knijp de spons uit. Als een verschrikte eend schiet ik naar voren. De wind is nog steeds koud, het water versterkt het. Lekker slim, maar gelukkig verdampt het water weer snel.

Over de dijk blijft de route gaan, niet zo mooi als eerste stuk, maar ik geniet van het uitzicht over zee, muziek op, kijken naar de lopers die ik inhaal, en mooi efficiënt blijven lopen, dit voelt krachtig.

Daar is een dorp,is dat Oosterend? Ja, verrek. Nu hopen dat ze er staan. En daar, midden in het dorp staan ze me weer aan te moedigen. Even weer gedag zeggen, en dan de laatste dikke 10km afleggen. Makkie!

En idd, langzaam komt de finish in zicht. Ik loop nog steeds op bijna het zelfde tempo. De laatste 5km worden per kilometer aangegeven, weer de verrotte wind tegen. Maar nog steeds gaat alles goed, al is het nu wel weer mooi geweest.De 60km wordt gepasseerd in 6:16 volgens mijn Garmin, ik mag vandaag blijkbaar 1.1 km extra doen.

Ik hoor al in mijn hoofd hoe de omroeper mij zal omroepen: "Thierry van Groen, debutant op de 60km, vorig jaar geblesseerd en dan nu deze prestatie". Nog 300 meter, ik hoor de omroeper: "Dames en heren ik stop met omroepen, ik moet naar de prijsuitreiking"...anoniem kom ik om over de finish. Daar wordt ik opgevangen door aardige dames, warmtedeken, soep. En mijn 5e ultraloop zit er op.Eerst maar is thuis douchen, heb het ondertussen behoorlijk koud.

Eindtijd 6:23:23.


Conclusie: goed verzorgde wedstrijd, aardige vrijwilligers, mooi en pittig parcours, leuk publiek. Een aanrader!