Zaterdagavond om 20 uur in de bossen van Eelde gaat mijn 29ste marathon worden, ik ben er zeker van. Het is koud, rond de 6 graden, windstil, en niet te vergeten onbewolkt. De loop, Vollemaansloop, doet dus zijn naam eer aan, de volle maan schijnt over het parcours. De volledige marathon bestaat uit 8 rondes.
Bij aankomst ziet het er meteen gezellig uit, lampjes, muziek, partytenten. Omkleden, beetje dribbelen klaar staan voor de start. We krijgen nog instructies zodat we niet verdwalen in het bos. Daar gaan we. Al snel kom ik samen te lopen met Sjoerd Slaaf, de marathonvreter van Nederland.
De eerste 2.5 km zijn redelijk makkelijk, mooi fietspad, weinig moeite om hier in het donker te lopen. We passeren de verzorging, vanaf daar gaan we een soort gravelweg op. Veel oneffenheid en soms wat kuilen, dat gaat over in een verharde landweg waar normaal tractoren rijden. Je moet in het spoor lopen van die wielen. Die weg gaat over in een donkere bosweg met veel bladeren, waar ik nauwelijks het onderliggende fietspad kan ontdekken.
Eerste en tweede ronde gaan allemaal prima. Ik laat Sjoerd voorop lopen op de moeilijke plekken. Ik heb al moeite genoeg om mijn voeten op een goede plek neer te zetten, als ik dan ook nog de weg moet zoeken, kost me dat helemaal energie. Ik blijf de grond goed bestuderen, en ik merk dat dat mij veel energie kost.
 |
| De maan |
Dan is ronde vier gedaan, de halve marathon zit er op, 1:53. Ik kijk een beetje verbouwereerd, dat gaat een lange avond worden. En we hebben steeds meer verval. Aan het einde van ronde 5 denk ik dat Sjoerd aanzet, maar nee, mijn horloge verteld de waarheid, ik kak in.
Ronde zes loop ik alleen, en daar moet ik weer over de gravel. Ik merk dat ik moe ben, en zin heb om gewoon lekker naar bed te gaan. Energielevel zakt schrikbarend, en daarmee ook de snelheid. Ik merk aan mijn coördinatie dat die ook geen zin meer heeft, ik verstap me steeds bijna, ik kan niet meer opbrengen om te zoeken naar het parcours. Nog twee ellendige kilometers en dan stap ik uit.
 |
| Start bij de Vollemaansloop |
Ondanks dat het parkoers voor mij veel te zwaar was, was het wel zeker een leuke marathon. Om de 2.5 km verzorging, muziek, lichtjes, leuke vrijwilligers. Wellicht tot volgend jaar, eerst maar is bijkomen van een dikke:
DNF
zonde dat het zo gelopen is. Voelt misschien niet zo, maar is wel een verstandige beslissing geweest om uit te stappen. Doorlopen met veel vermoeidheid en risicos op verstappingen(en dus blessures) is het ook niet waard.
BeantwoordenVerwijderenHerstelse en op naar ereherstel!
eigen grens kennen is een goede eigenschap!
BeantwoordenVerwijderenToch helemaal geen probleem? Het was laat, en je werd moe. Ik denk dat het een prima beslissing was. Niks staart tussen de benen, juist met opgeheven hoofd dat je niet koste van kost (zoals velen) door bent gegaan met alle risico's van dien. Bovendien heb je nu toch lekker gelopen. Hoop dat je goed geslapen hebt en gewoon op naar de volgende run!
BeantwoordenVerwijderenEen marathon is al pittig genoeg, dus met de extra uitdagingen die deze met zich meebracht kun je maar beter voorzichtig zijn. Volgens mij wel een verstandig besluit en uiteindelijk toch maar mooi een lange duurloop gelopen.
BeantwoordenVerwijderenJammer van je dnf, maar ook dat kan gebeuren. Je had je dag niet. Dan is het een verstandige beslissing om uit te stappen.
BeantwoordenVerwijderenOp naar de volgende marathon! Die gaat je zeker weten lukken :-)
Groetjes, Anthe
Misschien moeten we 'voor'slapen. Ookal bestaat dat niet ;)
BeantwoordenVerwijderenMet volle maan weet je het maar nooit en je hebt de week er voor ook een snelle marathon gerend, het kan niet altijd feest wezen.
BeantwoordenVerwijderenOp naar de volgende.