Monnikentocht

 "Marathon" 25

De Monnikentocht, ik had er al veel over gehoord. Dit jaar was het zover, ik doe mee. Mijn vierde ultraloop.

We hebben toch best een redelijk koude/natte zomer gehad, ik prijs me gelukkig dat ik net op die ene dag, dag het 25 graden gaat worden, 50km mag gaan hardlopen.

In een grote tunnel van mist reis ik af naar oost-groningen, Ter Apel, bij Wonderwereld. Daar aangekomen krijg ik een groot plakkaat stof wat als startnummer moet fungeren. Altijd handig, extra stof, bv om het zweet uit je ogen halen.

Een paar minuten voor 9:30 begint de briefing. Belangrijkste van het verhaal is: als je verdwaalt: kom naar Bourtange, daar zijn wij ook. En dan vertrekken we heel gemoedelijk. Het tempo ligt aanzienlijk lager dan bij de 50 km van Assen. Ik heb ook besloten om met de rem er op te lopen. Ik heb een flesje water bij me, bij de start vraag ik me sterk af waarom, het voelt koel aan.

De briefing

De mist is opgetrokken, en dat is maar goed ook. We zijn nog maar net vertrokken en de eerste mooie stukken van de loop beginnen al meteen. Prachtige natuur ontluikt zich. De paden slingeren licht glooiend door bos, heide, langs weilanden. De paden zelf zijn veel onverhard, variërend van dennennaalden, naar gravel en zand of gewoon een baan van gras.

Startnummer voor de Monnikentocht

De eerste paar kilometer lopen we in een groep, hier en daar wat pratend. Bij de 15 km begint er een soort van kaalslag te ontstaan en loop ik alleen door een bos. Er zijn slechtere plekken in de wereld, wat is het een mooi bos!

Bij de 23 km vindt er een scheiding plaats. Het wordt al aanzienlijk warmer. Wat ga ik doen? Kiezen voor de hitte en de 33 km, of toch heel stoer voor de 50 en nog meer kilometers kunnen maken over dit mooie parcours. Keuze is snel gemaakt, het wordt de 50.

We lopen op een asfaltweg, de zon staat hoog te branden, wind mee. Het is echt warm. Iedere ademhaling resulteert in een drogere mond. Bij de 28 km haal ik Sjoerd in (de man met de meeste marathon's op zijn naam). Een oud oost-gronings mannetje vertelt in onvervalst dialect dat we op positie 5 en 6 liggen. We draven lekker door. We halen een loper in die het erg zwaar lijkt te hebben, ik kijk hem aan en herken hem van de foto's, Bertus. Even gedag gezegd, en we gaan weer door. Ondertussen lig ik dus 4e.

Het parcours blijft onveranderd schitterend, na iedere bocht vraag je je weer af welk stukje natuur je te zien gaat krijgen, iedere stap is een feestje. Maar het wordt wel nog warmer en heter. De onverharde paden die zo makkelijk gingen in de eerste helft worden nu opeens lastiger. En daar loopt nog een voorganger, hij heeft zwaar behoefte aan verzorging, helaas hij moet nog twee km. De verzorging is iedere vijf km, alles staat er, cola, water, sportdrank, tucjes, ontbijtkoek, wat een luxe, ik neem ook bij iedere post de tijd om rustig wat te drinken.

Ondertussen ben ik blij met mijn flesje water. Ik kan me mond spoelen en kleine beetjes water over me hoofd gooien. Het water is wel erg warm geworden, maar het gaat om het idee.

Bij de 40km wordt ik enthousiast aangemoedigd door de dame van de verzorgingspost, mijn flesje water wordt voorzien van vers water. Nog maar tien kilometer, dat is toch niks?

Het wordt heter, het parcours gaat mooi onder bomen door, langs een kanaal. Mijn rondetijden gaan van 5:30 langzaam naar de 5:48. Ver voor me zie ik nummer twee, die ga ik nooit meer in halen. En dan opeens is daar de 45 kilometer verzorgingspost, ik ben er bijna! We delen het parcours met de wandelaars. Het pad is een smal weggetje langs een slootje, even oppassen voor de nordic-stokken. Opeens een bruggetje, een bruggetje waar je normaal zo overheen stamp, nu sta ik er voor en vraag ik me af hoe ik daar ooit overheen ga komen. Verderop haal een wandelaar in die er wel heel sportief uit ziet, maar dan blijkt dat het mijn voorganger is, ik ben tweede. Samen lopen we nog kleine twee kilometer, en dan raak ik hem kwijt.

Ik besluit dat de natuur om me heen erg mooi is, maar de grond ook, en die bestudeer ik de komende kilometers. De rondetijden zijn niet meer interessant, iemand die voor het eerst hardloopt zou daar niet eens trots op zijn. Opeens gaat de weg over in grove stenen, het zijn van die stenen die vroeger gebruikt werden voor vestingssteden....maar wacht....dat is me einddoel, Bourtange! Er klinkt applaus vanaf de terrasjes. En daar is dan me grote vriend, breed, hoog, een rots in de branding, ik klamp hem vast, wat ben ik blij om hem te zien. Verderop zie ik dat er drinken staat, ik ga weer weg bij mijn vriend de boom en ga op een stoel zitten om heerlijk bij te komen en mijn vocht voorraad bij te vullen.

4:46:00, tweede finisher overall

Finish

Op naar de douche op de camping. Vanaf daar met de bus weer terug naar Ter Apel. En dan blijkt ook weer dat iedere goede organisatie wel ergens een zwakke plek heeft. Er staan teveel mensen voor de bus. Het is een lekkere chaos met mensen die er niet meer in kunnen en weer uitstappen en willen staan, onze Groningse buschauffeuse handelt het allemaal met strakke hand af, en daar gaan we, einde van een mooie dag. De thermometer in de auto geeft aan: 29 graden! pffff...je zou maar moeten sporten vandaag.

Al met al: prachtige en goed georganiseerde tocht, leuke vrijwilligers. Volgend jaar weer!

Foto's:
http://artemis.phanfare.com/5263360

Uitslagen Monnikentocht 2011