Damloop 2017

's Ochtends vroeg stap ik het centraal station op. Het station wordt nog bevolkt door allemaal toeristen, en een verdwaalde hardloper. Het is niet te merken dat vandaag de Dam tot damloop zal zijn. Even wat heen en weer dribbelen, kleding inleveren en wachten op het startschot. Ik start tussen de wedstrijdlopers in het eerste vak.

In het startvak nog even met Rene gesproken, we vergelijken nog even wie de grootste heeft, en komen tot de conclusie dat ze even groot zijn. Op zich maakt het ook niet uit, gaat er immers om wat je meedoet. We zetten hem beide aan, en wachten op GPS signaal.

Dan complete stilte, startschot, daar gaan we. Is kijken hoe het zal gaan, idee is om te finishen op 1:15. Vlak na de start besef ik mij dat ik niet weet hoe hard ik moet lopen. Gewoon dan maar lopen totdat ik erbij neerval, kom ik vast wel goed uit.

We duiken de IJ-tunnel in. Toch altijd even een kippenvel momentje. Afgelopen edities schieten door me hoofd, veel mooie herinneringen.

Wanneer we uit de tunnel komen, besef ik dat het wel erg hard gaat. Ik ben niet de enige, ik bevind mij tussen allemaal snelle en goed getrainde hardlopers, ongemerkt nemen ze me mee in hun snelheid.

Het weer is super, de hele dag blijft het een top temperatuur om te hardlopen. De voorspellingen waren anders, hebben ze goed geregeld bij de organisatie.

Ik geniet van het parcours, het enthousiaste publiek, mijn snelheid, de vrijwilligers, de kilometers vliegen voorbij. Ik probeer uit te rekenen op welke tijd ik ga uitkomen. Ik besef dat ik ergens een rekenfout maak, rond de 1:10.

Hoe dichterbij de finish, hoe meer het er op gaat lijken dat het geen rekenfout gaat worden. Nog even genieten van de laatste straten van Zaandam. De finish is in zicht, 300 meter, 200 meter. Horloge staat op 1:09, aanzetten, 100 meter, finish op 1:09:55. Wat een toptijd!

Bij de kleding krijg ik meteen mijn tas toegeworpen, op naar het station om nog een keer te starten.

Wanneer ik nu op het centraal station kom is het een grote massa aan hardlopers en nu hier en daar een verbaasde toerist, om 12:40 loop ik het startvak in, daar staat Richard al te wachten. Hij besluit om ook alles te geven en voor 1:09 te gaan. Ik zal kijken hoe lang ik hem kan bijhouden.

Daar is de start voor de tweede keer vandaag. Richard vliegt er vandoor, twee honderd meter houd ik hem bij en hij is weg.

De tweede keer is het aanzienlijk meer aanpoten, moet blijven letten op tempo, die zakt snel weg, kost veel meer energie. Hoeveelheid publiek is aanzienlijk toegenomen. We worden van alle kanten toegejuicht. De lopers om mij heen zijn nu duidelijk van een ander kaliber. Veel lopers die besluiten dat het ook wel gewandeld kan worden. Iedereen sprint op de isostar af en de fruitpost af, vanochtend werden die compleet genegeerd.

Doel is 1:30, ik merk al snel dat er een snellere tijd in gaat zitten. Laatste stukje door Zaandam geeft vleugels. We rennen langs drommen mensen die ons staan aan te moedigen, dan de laatste paar honderd meter, gaat het 1:20 worden of 1:21.....ik sprint, eindtijd wordt 1:21:12! Richard staat mij al op te wachten en heeft een toptijd gelopen, 1:10:01.

Was twee keer dik genieten. Zeker een topdag vandaag, nog even nagenieten en dan naar huis.

De Wiken Adventure Trail

Leuk, een trailrun in Jubbega, een dorp verderop. Wellicht dat Mettje meewilt, en ja, ze schrijft zich eerder dan mij in.

Gisteren krijgen we de laatste informatie van de organisatie. Er zit een bijlage bij welke "info over obstakels." Nadat gelezen te hebben, even mijzelf herpakken, en snel Mettje appen, of zij hiervan wist. We besluiten om ervoor te gaan.

Zondag tref ik al snel Mettje aan, we krijgen een t-shirt en een startnummer. De opkomst is een kleine 30 man. Nog even tips uitwisselen over het startnummer, dat moet blijkbaar niet op buik maar op borst, als je gaat kruipen enzo. Klinkt logisch, snel nummer verplaatsen, en daar is de start.

Voor we het weten duiken we een maisveld in. Handen voor gezicht en rennen, ik poog mijn voorganger bij te houden zodat ik niet ergens verdwaal in het veld. Opeens is voorganger weg, maar er is wel een rood wit lint, weiland in. We liggen nu al meteen laatste, ik kijk in de verte waarom sommige wat gek rondlopen. Even later zie ik allemaal water opspatten. Ik voel aankomen dat we het niet droog gaan houden.

En inderdaad, even later moeten we de eerste sloot door. Ging eigenlijk best goed. Even later stuiten we op een volgende sloot, nu met een touw. En die hebben we ook nodig, sloot is diep en modderig. Lopen gaat niet, dus zo snel mogelijk maar aan het touw trekken en gaan.

We lopen door mooie gebieden, stukken bos. Onderweg nog enkele hindernissen doen die niet al te veel voorstellen. Dan worden we het zwembad van Jubbega ingeleid. We moeten over een soort vlotten naar de overkant. Met moeite, en niet de meest charmante manier, red ik het einde, om dan tot de conclusie te komen dat de vlotten niet tot het einde van het zwembad gaan, en alsnog het zwembad in moet. Mettje zwemt al een tijdje in het bad. Snel uit het bad klimmen, en weer door.

Het parcours is werkelijk erg mooi, mooie stukken bos, en is prima uitgezet. Het blijkt dat een groot gedeelte verkeerd is gelopen, maar daar hadden wij geen last van. We hadden alle tijd om de route te bestuderen onderweg. ;-)

Opeens mogen we niet verder en moeten we een stukje langs een grote en modderige sloot. Nog ietsje later krijgen we te horen dat we er ook door moeten. Het moet maar, plons...voeten vinden geen bodem, touw vastgrijpen en gaan. Aan de overkant proberen het kroos en andere spullen uit de sloot van de kleding af te kloppen, onbegonnen werk. Doorgaan! Ik besef dat ik erg naar sloot ruik....

We hobbelen gezellig nog de laatste kilometers met hier en daar een hindernis, en we ruiken de stal al. Bij de finish nog even klauteren over twee hekken, en het zit er weer op.

Het was een mooie trailrun van 21km, sloten waren een leuke uitdaging. De andere gebouwde obstakels hadden van mij niet zo gehoeven. Parcours was genieten, vrijwilligers waren vrolijk en gezellig, parcours was voor ons prima aangegeven.

Rotterdam Marathon 2017

Marathon 52

De volle maan staat laag, muziek hard aan, op naar Rotterdam, waar ooit, in 2007 mijn eerste marathon was. De hoogtepunten en wat dieptepunten van de afgelopen 51 marathons schieten door me hoofd. Even later sta ik in het startvak.

Het startvak binnenkomen was nog een kunst op zich, ik loop samen met Richard welke in wave 3 is ingedeeld, ik zat in wave 2. De beste meneer wilde me niet in het vak inlaten, uiteindelijk had hij door dat Richard toch echt niet alleen de marathon zou kunnen uitlopen. Over alleen gesproken, Lee Towers begint met zingen en zingt You Never Walk Alone. Een blik om mij heen bevestigd dat Lee best wel is gelijk gaat hebben. Het vak is tot de nok toe gevuld.

Het lukt ons om helemaal vooraan te kruipen. De medewerkers doen opeens hun vingers in de oren en kijken naar een klok. Goed voorbeeld doet volgen, en blij dat ik dat voorbeeld heb gevolgd. Daarna snel de vingers uit de oren, en daar gaan we. Planning is om de eerste 20km met Richard samen te lopen rond de 5:10 en dan maar te kijken waar het schip strand.

We rennen de Erasmusbrug op, de skyline van Rotterdam ligt voor onze voeten. Wat een plaatje, publiek staat rijen dik ons aan te moedigen. Even een kippenvel momentje. De kilometers gaan goed, en we lopen ruim onder de 5:10, zo'n 5:05 houden we vol tot de 20km. De verzorgingspost is het moment dat ik naar Richard roep dat hij alleen door kan gaan.

Even later zie ik Heidi nog even, die mij cola aangeeft, dat had ik even nodig.

Ik boemel lekker door met rondetijden tijd heel langzaam naar 6:00 gaan. Parcours is verder niet heel boeiend, druk, soms wat te smal voor alle lopers, niet perse mooi uitzicht. Maar ondanks dat, wat een feest is het om hier nu vandaag te lopen. Publiek maakt deze wedstrijd, overal staan rijen dik mensen, hoe verder we komen hoe enthousiaster iedereen is.

Ook alle emoties van de marathon komen langs, hardlopers die enthousiast door hun familie worden aangemoedigd, even stoppen en knuffel geven. Hardlopers die bijna snikkend in de armen vallen van hun fan dat het niet meer gaat, aantal hardlopers die op de grond liggen ivm kramp, ambulances die je voorbij hoort racen, en zelfs iemand die in de stabiele zijligging naast het parcours ligt.

Kralingse bos zit er bijna op, verderop grote televisie schermen waarop filmpjes getoond worden voor de deelnemers. Hopelijk heb ik geluk en komt er een filmpje voor mij, en ja, op het derde scherm, Daan en Saar staan hard te juichen, hup papa, hup papa. Deze zes seconden lijken oneindig te duren, trots als een pauw ren ik de laatste zeven kilometer.

Het is even nog bikkelen, verderop een geluidinstallatie die knoeterhard I Will Survive afspeelt, dat hebben we nodig. Een paar passen en ik draai de Coolsingel op. Marathon 52 is een feit, en ruim onder de 4 uur, 3:54:37.

SallandTrail 2017

Marathon 51

Vandaag wordt voor de derde keer de SallandTrail gelopen. Ik ga weer voor de 50km, 10 weken geleden las ik een berichtje van de organisatie dat het nog maar 10 weken was.....Toen maar begonnen met opbouwen en kilometers maken, groot aantal 30km-ers gelopen en zelf een marathon als voorbereiding. Ik ben er klaar voor!

Meteen al tekenend voor deze wedstrijd, je wordt netje opgevangen door vrijwilligers, alles s meteen goed geregeld. Omkleden en dan maar wachten tot de start. Het is lente, dus korte broek en t-shirt. Waterig zonnetje, 13 graden, gaat dus helemaal goed komen.

Bij de start nog enkele bekende gesproken, en dan mogen we! In het begin is het even opletten voor de boomwortels, maar dat loopt allemaal goed af. En dan is het genieten, iedere stap wordt mooier. Na een paar kilometer zijn de praatjes wat verstomd en hoor je nog alleen maar de voetstappen, het parcours is pittig, maar prima te doen. De paden zijn niet heel nat, Nog even door een grote zandbak heen, en dan hebben we alweer de eerste 25km gelopen, in een redelijk tempo en alles voelt nog goed. Bertus staat iedereen op te wachten, even nog wat inslaan voor de volgende 25km.

De verzorgingsposten zijn allemaal zeer goed, vlaai, suikerbrood, chips, cola, thee, sportdrank, en nog meer, wat een verwennerij. De tweede ronde heeft een paar stevige klimmetjes in zich, de benen hebben het ook wel gehad, toch blijven ze gestaag doorlopen. Het uitzicht is en blijkt prachtig. Op een gegeven moment loop ik alleen, mooi moment om even wat te eten, het is zo stil, gewoon bizar. Even later klinken mijn stappen weer door de stilte, op naar de volgende berg,

Bij de laatste hoge berg krijg ik gezelschap, samen rennen we de laatste 6 km, dat is wel even prettig.

In totaal heb ik drie keer een bijna salto gemaakt, de boomwortels komen soms zomaar uit de grond en pakken mijn voeten, maar heb ze allemaal weten te corrigeren. Nog twee kilometer, de boomwortels lijken hier opeens wel heel erg hoog. Nog een heel smal pad, ik zie het al gebeuren dat ik naar beneden kukel, en inderdaad, ik glij weg. Snel een boomwortel pakken, optrekken, en weer verder!

Daar is de finish, onder luid applaus en felicitaties van Bertus finish ik, het zit er weer op! Was was het parcours zwaar, maar zo mooi.

Finishtijd is 5:35:22, 116e van de 190, prima prestatie, en snelste tijd voor mij in Salland.

En dan een afsluiting die helemaal bij de dag hoort, naar het zwembad. We mogen gratis naar binnen, krijgen zelfs een muntje voor de kluisjes, en dan even ontspannen van deze trail. Het was 50km zwoegen op een parcours met mooie uitzichten, goede sfeer, goede verzorging, was gewoon weer als vanouds top!

Lappenvoort Marathon

Marathon 50

Er moet getraind worden voor de SallandTrail. De kilometeromvang groeit, om nou meer dan 40 kilometer alleen af te leggen is ook wel erg saai. Dus maar is zoeken of er nog ergens een marathon wordt georganiseerd. En natuurlijk, bij dfw runners. Even mailen met de organisatie en ik mag meedoen.

De SallandTrail zou mijn 50e marathon worden, maar die eer gaat nu naar de Lappenvoort Marathon. Het is lekker kleinschalig, 17 man doen er mee. Bij het aanmelden krijg ik ipv een startnummer een plastic beker toegewezen. En dan is het even wachten op de start, Sjoerd Slaaf loopt vandaag zijn 900e, RTV noord is hiervoor aanwezig om verslag hiervan te doen. Uitzending staat hier...

Bij de start krijg ik nog even applaus ivm 50e marathon, en daarna Sjoerd ook voor zijn 900e. En dan gaan we, het zijn rondjes van dik vijf kilometer. De eerste twee ronden ligt ik redelijk aan kop, dat motiveert wel. Bij de verzorging wordt ik ingehaald, en lig nu meteen achtse. De snelheid gaat meteen terug, de rondjes worden verder netjes weggetikt. Iedere ronde is er een perfecte verzorging, chocolade, koek en zelfs soesjes, cola (in de beker met startnummer), geen excuus om te stoppen.

Het weer is niet echt perfect, wind en wat spetter regen. Er zullen maar weinig mensen zijn die voor hun lol hun hardloopschoenen vandaag aan zullen doen.

Bij de laatste ronde klikt de bel, dat is een fijn geluid, nog 5 kilometer. Alles voelt nog helemaal goed en lekker, zowel voor als achter mij is geen deelnemer te bekennen, Nog even een stukje bos, brug, wind, wind, wind, asfalt, stuk natuur, en dan zijn we weer terug. Prima ronde om die acht keer te mogen afleggen. En daar is het einde, marathon 50 zit er op!

De stopwatch van de organisatie, Ronald Kwint, geeft een mooie 4:11:47 aan.

Groet uit Schoorl 2017

Met de welkomstwoorden "He krullenkop" begint vandaag mijn 30km wedstrijdje in Schoorl. Rene stapt uit, en samen lopen we naar de sporthal waar we gezellig met veel andere ons omkleden en wachten tot we mogen starten. Broertje Richard komt om zijn gemak aanlopen, die moest nog even ergens een grote boodschap doen (of achterlaten). Rustig omkleden, hij heeft ondertussen alle ruimte, de sporthal is nagenoeg leeg.

We spurten naar het startvak, het lukt ons redelijk om nog vooraan te komen, startschot klinkt. Dat is nu wel een voordeel, we staan niet te lang te wachten in het startvak. Bij hoog en laag heb ik geroepen dat ik vandaag niet snel ga, en dat we zeker niet gaan voor een PR van zijn 30km. We zullen zien, we starten en voelen wel hoe het tempo ligt. En dat ligt best goed, meteen op de 5 minuten per kilometer.

Parcours is nog steeds het zelfde, we beginnen weer met rondje dorp, en dan snel de duinen in. De beelden zijn prachtig, mooie laag sneeuw, bomen en duinen, het is genieten. Op sommige stukken wat koude wind, maar dat is het voordeel van deze wedstrijd, genoeg mensen op het parcours om achter te schuilen. Het lukt ons vrij makkelijk om het tempo vast te houden, en soms zelfs even te versnellen wanneer we gebruik maken van de zwaartekracht. Lopers gaan makkelijk aan de kant, drukte op het parcours is niet direct heel lastig.

Heel zachtjes schijnt er een zonnetje, wat alles nog mooier maakt, ondanks het tempo is het nog steeds genieten. We worden ingehaald door de eerste twee lopers van de 30, daarna zwaaien de halve marathonners af. Dan weer het keerpunt, mooi even kijken wie er voor me lopen en daarna wat er nog allemaal achter mij loopt. Richard ben ik ondertussen kwijtgeraakt en blijkt 500 meter voor mij te lopen, en nog steeds te lachen.

Ondertussen vergaat het lachen mij nu wat bij de 25km, de klad komt er in en de rondetijden worden rommelig, bij de 27km lukt het weer om te herpakken, die laatste drie km worden netjes afgerond, een finish op 2:35. Snelste tijd bij Groet uit Schoorl sinds 2011.

Even Richard feliciteren met zijn mooie tijd en dikke PR, en ga dan weer even nog wat kilometers pakken, er moeten nog 5km's extra getraind worden. Over een maand is de Salland trail, mijn 50e marathon. Zo kan het dus opeens gebeuren dat ik midden tussen de weilanden aan het lopen ben, overal witte vlaktes, alleen. Eigenlijk was dit het mooiste stukje vandaag. Ik heb nog steeds mijn startnummer opgespeld, zal vast een raar gezicht zijn, zo'n verdwaalde loper, weg van de drukte tussen de witte weilanden.

Foto's: Heidi

Berenloop 2016

Marathon 49

Iedereen die een wedstrijd loopt kent het fenomeen wel, wakker worden van een droom. De droom gaat vaak over te laat komen, startnummer vergeten, chip vergeten, de route kwijtraken tijdens de wedstrijd. Zaterdag op zondag word ik wakker van zo'n droom, dit keer zou ik een t-shirt zijn vergeten. Snel val ik weer in slaap en voor ik het weet is het zondag. Vandaag is de Berenloop en de hele marathon staat op de planning.

In de ochtend even kijken bij de jeugdlopertjes, daarna een ijsje halen en daarna vlug naar het huisje. Pannenkoeken bakken, omkleden en gaan. Alles gaat volgens plan, totdat ik mijn shirt nodig heb....ik ben hem echt vergeten! Op de fiets en crossen naar West om te kijken of ik iets kan regelen.

Daar aangekomen lijkt mijn plan niet te gaan lukken, maar uiteindelijk helpen de dames van SV Friesland mij. Ik mag niet zeggen hoe het geregeld is, maar ik heb een shirt!

In het startgebied een weerzien van vele bekenden wat het wachten op de start makkelijker maakt. En dan is daar de start. De misthoorns gaan af, en de confetti vliegt door de lucht, kippenvel!

En dan het stukje wat ik ondertussen kan dromen, rondje dorp, en daar zijn we al snel bij de vier kilometer, Daan en Saar staan me aan te moedigen, even knuffel en high five en op richting Midsland. De kilometers gaan lekker, loop steeds onder de 5:30. Ik weet dat er een moment gaat komen dat ik hier straks heimelijk aan zal terugdenken. Maar ik laat dat de pret niet bederven en ga vrolijk door.

Na een kilometer of 19 komen we aan bij het Oosterend, en dat is toch wel de belangrijkste reden om te kiezen om hier de marathon te lopen! Wat een prachtig stuk, de komende 12 kilometer is het puur genieten van het weidse uitzicht, de wolkenpartijen, en de sliert van lopers die zich door het landschap aftekent. Wat hebben we een geluk met het weer, alle voorspellingen waren het eens met elkaar, zondag gaat het regenen! Maar niks van dat alles, de gehele marathon  hebben we  prima weer, beetje wind, maar dat mag de pret niet bederven.


Als we vlakbij het strand zijn pak ik mijn oerdegelijke Nokia om mijn supporters te laten weten hoe laat ik bij de Longway ben. Een aantal kinderen zitten zich hardop af te vragen wat ik daar in mijn hand heb, één roept lijkt wel een telefoon....nee joh...dat is iets anders.....blijkbaar wordt het tijd om ook mijn smartphone mee te nemen met hardlopen.

En daar is het strand, de zee is ver weg, maar het strand is hard. De organisatie was blijkbaar bang dat we de weg kwijt zouden raken op het strand, er staan keurige pilonen die we kunnen volgen. En wonder boven wonder staan we na een aantal kilometer weer aan de voet van een grote duin om het strand af te gaan. Maar eerst nog even een high five geven aan mijn trouwe fans.

Bij het opdraaien van de Longway, voelt alles nog goed. Ik probeer mijn grijze cellen zover te krijgen dat ze een eindtijd kunnen voorspellen. Dat lijkt haast wel dat het onder de 4 uur zou kunnen gebeuren. Ik reken het een paar keer uit, ja..zou wellicht moeten kunnen.

De Longway gaat mij makkelijk af, dan nog twee kilometer, ik mag geen tijd verliezen. Ik haal met gemak enkele lopers in. Wow, dit is kicken! Voor ik het weet zie ik Jan Kooistra al staan en die moedigt nog even iedereen aan. Nog maar 1 kilometer. Ik kan dat stukje ook dromen, ik moet aanzetten, het lukt. Maar ik voel kramp opkomen, vlak voor de hoofdstraat wordt de pijn zo erg dat ik mezelf al halverwege de straat zie stilstaan. De kramp trekt weg, ik geniet van de aanmoedigen, nu een sprint! Ik hoor mijn naam een aantal keer uit het publiek. Een tunnel van mensen, prachtig...bam! Gehaald, vorige maand Eindhoven onder de 4 uur, en nu zelfs de Berenloop onder de 4 uur! 3:59:26.

Even bouillon halen, shirt ophalen na de wedstrijd is dit jaar niet nodig voor mij. Nog even een patatje eten, lopers aanmoedigen, en zit deze geslaagde dag er weer op!

Thuis aangekomen, krijg ik als beloning een mooie tekening, daar doe je het voor.

Teutolauf 2016

Ik ben ondertussen de tel kwijtgeraakt hoe vaak ik hier aan de start heb gestaan, zal rond de 10 keer zijn. De Teutolauf blijft een super leuke loop qua parcours en sfeer, dus ook dit jaar sta ik weer aan de start. We hebben er een lang weekend van gemaakt, mijn reistijd is maar een kwartiertje.

Auto wordt op de zelfde privé parkeerplaats gezet als vorig jaar. Is makkelijk loopbaar en makkelijk wegkomen na de race. Kleedkamer opzoeken, rustig omkleden. Al snel heb ik alle verhalen wel gehoord van de medelopers en besluit om even op zoek te gaan naar bekenden.

Het is lekker koud, dus snel de sporthal in. Daar zie ik al snel Mettje en haar collega's. De tijd vliegt voorbij en ik moet al snel naar het startvak. Ik bemachtig een mooi plaatsje vooraan, en dan is het bijna 13:50. Er zijn nog wat mededelingen over gevonden Chips, gevonden voorwerpen,..en dan is het 13:50, 13:51...13:52...speaker roept om dat de wedstrijd start om 14 uur. Geen idee waarom, maar dat wordt nog even een paar minuten extra koukleumen.

Eindelijk 14 uur, daar gaan we! Een grote groep mensen moedigt ons aan bij de start. De eerste vier kilometers wordt er gezellig gekeuveld. Bij de eerste klim begint het toch al wat stiller te worden. Helemaal niet erg, de omgeving is weer als vanouds super mooi en heerlijk genieten van de uitzichten.

De kilometers vliegen voorbij, alle klimmetjes gaan zonder wandelen, dat voelt goed en sterk, valt me niks tegen na de marathon van vorig weekend.

Pas bij de eerste trap, zo rond de 17(?) kilometer wordt er gewandeld, althans de rest wandelt en ik doe graag mee. Bovenaan gekomen is het even lastig om weer op tempo te komen, maar het uitzcht over het land is prachtig. Even wat moeilijke stukjes met wat kleine klimmetjes en boomwortels. Ik hakkel er lekker boers overheen, en kijk een beetje jaloers naar de techniek van mijn medelopers.

De race blijft soepel verlopen, de klimmetjes lijken wel iets steiler te worden.. Ik sla het bier af en neem wat cola bij de 21km. Bij de 25km nog even wat drinken, nog even een stukje verhard, en dan het laatste stukje bos. De bomen zijn goed begoeid, en is lekker schemerig. Nog even wat huppelen over de laatste boomwortels en dan is het nog 2.5km uitlopen naar de finish.

In een mooie 2:50 ben ik bij de finish, dat voelde allemaal lekker en soepel, op naar de Berenloop!


Foto's: Janke van der Schaaf

Marathon Eindhoven

Marathon 48

Om 5 uur gaat de wekker, ongelooflijk vroeg. De pannenkoeken die ik gisteren gebakken heb, smaken goed, en dan in de auto en op weg naar Eindhoven. Niet echt naast de deur, maar zo vaak loop je niet een marathon samen met je broertje. Richard heeft het plan opgevat om ook even een marathon te lopen. En daar moet ik natuurlijk bij zijn!

Om 8 uur wordt de auto geparkeerd op een dikke kilometer vanaf de start. Google geeft precies aan hoe ik moet lopen en zo loop ik even later de hal binnen. Startnummer ophalen, omkleden, even wat praten over de Berenloop en dan op naar het startvak. Het is perfect loopweer, maar nu wel erg koud. Even de zon opzoeken en daar wat warm worden. Al snel verschijnt Richard ook in het startvak, en is het aftellen geblazen. We merken weinig van het startschot, maar de groep zet zich in beweging, daar gaan we, op naar een mooie tijd. Ik hoop op een tijd net onder de 4 uur, Richard is blij als hij finisht, maat ik denk dat het nog wel een dikke 3.47 kan gaan geworden.

Al snel hebben we het goede looptempo te pakken. RunningRonald passeren we nog even, en daarna komt er een kennis van Richard nog even ons vergezellen. De heren hebben er zin in en sjoefen er van door. Bij de eerste drankpost staat Richard alweer naast me en vervolgen we onze weg. Niet veel later maakt hij zijn eerste sanitaire tussenstop, er zullen nog velen volgen!

En zo gaat het door tot de 21km, redelijk veel bij elkaar lopen, plassen en weer naast me komen lopen. Er is nog weinig vermoeidheid bij ons te bekennen en gaat allemaal soepel. Het parcours gaat over allemaal brede wegen, niet het meest mooie parcours. Maar wel lekker snel, dat ene bruggetje daargelaten vrijwel geen hoogteverschil, ook de grote hoeveelheid lopers passen hier makkelijk op., De verzorging is goed geregeld. Maar wat het beste van de hele marathon is, is het publiek. Vrijwel de gehele route staan er mensen langs het parcours ons aan te moedigen. Ook zijn er heel wat bandjes die de sfeer extra verhogen.

Bij de 21km roept Richard dat ie het gevoel heeft dat ie wel harder kan, en even gaat proberen om te versnellen. Ik wens hem succes en zie hem langzaam verdwijnen in de massa lopers.

Het gaat nog steeds lekker, en ik zie aan mijn rondetijden dat een finishtijd onder de vier uur moet gaan lukken als ik geen verval krijg. Het voelt allemaal nog super goed. Iedere verzorgngspost pak ik aan om even wat te drinken, maar er wordt niet gestopt.

Bij de 30km heb ik mijn eigen drinken laten klaarzetten. Het flesje herken ik direct, een mooie vlag is er op vastgemaakt getekend door Daan. De cola doet mij goed, nog maar 12km, en dat is het weer klaar.

Bij de 35km heb ik het eigenlijk wel gehad, maar de mogelijkheid om onder de 4 uur te finishen is nog steeds aanwezig. Toch maar doorgaan. Daar naderen we het centrum van Eindhoven en is het nog gezelliger, Dat geeft vleugels!

En daar is de finish, 3.56 gaat net niet lukken, ik pers een 3.57.05 eruit. Doel is gehaald! Daar staat ook Richard, die heeft de streep dikke 10 minuten eerder gepasseerd. Gefeliciteerd!

Even omkleden en douchen. Er staat een lange rij van half naakte mannen in de sporthal voor de douches. Ik heb even geen zin om daar aan te sluiten.

Na deze 42km, is het tijd om de energie weer wat aan te vullen, de patatkraam is snel gevonden.

Deze marathon staat op nummer zeven van mijn favorieten. Vooral het publiek, de bandjes en verzorging waren een grote plus.

Damloop 2016

Het plan is vandaag groots, eerst de 10EM afleggen en dan terug naar Purmerend hardlopen. Dit alles om dat "het schema" zegt dat we vandaag 34km moeten lopen als we heelhuids over de finishlijn willen komen bij Eindhoven.

Om 9;30 op naar de Purmerend, daar wordt de auto neergezet en gaan we, ik en Richard, mijn broertje, met de trein naar Amsterdam. We zijn goed gekleed, iedereen in de trein zit er net zo fanatiek en sportief bij als wij.

In Amsterdam even de laatste voorbereidingen. We melden ons allebei bij ons bedrijf voor de businessrun. Even lachen op de foto en dan naar het startvak. We starten om 14 uur, we zijn mooi tijd en claimen een plekje aan het begin van het vak. Door de organisatie wordt de hele groep langzaam geleid naar de start. En we staan nog steeds helemaal vooraan.

Het asfalt voor ons kijk ons uitnodigend aan, doel is 1:15. Nog 30 seconden! En dan mogen we. We kunnen de IJ-tunnel helemaal in eigen tunnel lopen. En wat voelt het goed. Het lijkt of ik vlieg. De ij tunnel is warm, buiten is het ook wel warm, maar niet ondoenlijk.

Bij de 2km zie ik dat mijn horloge de IJ tunnel heeft gecompenseerd, de tussentijden liggen ook mooi net onder de 4:40. Lekker doorlopen nu, Richard raak ik ergens kwijt.

Bij de 7km begint het druk te worden. Het grote zigzaggen en inhaal kunstjes maken is begonnen. Groot aantal wandelaars of mensen die er al doorheen zitten.

Nog even de fruitpost, iedereen valt aan of ze al 10 uur aan het rennen zijn. Ik doe lekker mee en bemachtig een stukje sinaasappel. Trots eet ik hem op en vervolg mijn weg.

Bij de 8km zwaaien naar mijn ouders en Heidi. Op de helft, nog even volhouden en de finish is er weer. Wat is dit toch een gezellige loop, Amsterdam laten we langzaam achter ons. Het publiek en de muziek maken deze loop tot een mooi evenement, het is lekker genieten.

Nu even een wat saaier stuk, bij de 10km haalt Richard mij in en bijhouden is geen optie. Langzaam verdwijnt hij uit het zicht. Ik vlieg nog steeds, al geeft mijn horloge aan dat er een landing is ingezet. Maar nog steeds prima tijden.

Daar is de bocht richting Zaandam, nog 2.4km. Dat moet een makkie zijn. Wat een feest in Zaandam, maar wat een drukte op het lopersveld. De benen willen wel, maar vinden dit tempo ook wel prima. Rekenen lukt me niet meer. Dan nog 300 meter, ik heb 1 minuut om te finishen met 1:15, onmogelijk. Maar wellicht bestaan er wonderen, sprinten, sprinten, en dit keer geen wonder, 1:16:13. Prima tijd!

Al snel zie ik Richard, die was gefinished in 1:14:30. Nu naar de kleding, onze camelbag ophalen en beginnen aan de terugtocht. Na omkleden voelen de benen toch niet meer zo soepel als tijdens de wedstrijd. Al snel vinden we de route en lopen we door Poelenburg. We zien nergens vloggers en hangjongeren, maar ook deze hindernis is weer genomen, Al snel staan daar Heidi en onze moeder. die hebben het plan opgepakt om die laatste 18km met ons mee te gaan. Soms is er even onenigheid als de Garmin aangeeft dat we rechts moeten om de 18km te halen, maar dat links toch echt veeeeel sneller is. De Garmin wint het en we belanden in het Twiske, het tempo ligt niet hoor. Maar dan na uiteindelijk 19km zijn we weer in Purmerend. Laat Eindhoven maar komen!

Slachtemarathon 2016

Marathon 47

Kwart over drie in de ochtend is toch wel erg vroeg. Alles staat al klaar, enige wat nog moet gebeuren zijn de pannenkoeken naar binnen werken. En dan is het 4 uur, mooie tijd om weg te gaan. Vlakbij Raerd staat er een file. Langzaam zie ik de tijd wegtikken naar 4.55, de tijd dat de bus zou vertrekken. Auto parkeren, ik zie allemaal hardlopers om mij heen, zal dus wel loslopen met de bus. En inderdaad, ik kan gewoon instappen. De buschauffeur vertrouwd meer op zijn tomtom dan op zijn bijrijder. We duiken het platteland in, kleine weggetjes. Uiteindelijk komt het goed en staan we voor het startvak. De andere bussen staan verderop, scheelt ons weer lopen.

Even zoeken naar het wedstrijd secretariaat. Een schuur met daarboven startvakken. Ik snap het niet heel goed, maar daarbinnen blijk ik verwacht te worden. Ballon, extra startnummer, en dan de laatste voorbereidingen. We starten ook daadwerkelijk in de schuur. We moeten ons als pacer tussen de andere deelnemers positioneren. Ik zie al snel dat we eigenlijk te veel op elkaar staan, maar dat is niet meer te regelen. We krijgen al wel wat deelnemers die komen informeren hoe we gaan lopen qua snelheid.

En daar is de start. Dan bemerk ik pas dat ik een goede beginnersfout heb begaan. Mijn horloge staat wel aan, maar heeft nog geen satelliet ontvangst. Pas na een paar honderd meter komen de getallen vrolijk op het scherm.

Het is genieten, perfecte temperatuur, mooi uitzicht op de zon en de omgeving. We hebben een leuke groep mensen mee en er wordt gezellig gepraat. Sommige vinden het zo gezellig dat ze bijna in mijn schoenen gaan staan.

We hebben er goed de vaart in. Lopen iets voor op schema. We komen bij de eerste brug die over de weg gaat. In het Fries wordt gewaarschuwd dat de andere kant glad is. De brug is best steil, en moet lopend genomen worden, althans de andere lopers doen het, dus moeten wij dat ook. Als we dit obstakel genomen hebben, blijken we opeens iets achter te lopen. En de vaart gaat er weer in, er wordt wat gemopperd. Maar bij de negen kilometer zijn we weer strak op schema.

We hobbelen gezellig door, verzorging is prima op orde. Even een kleine sanitaire stop, moet kunnen. Het is mooi plassen met dit Friese uitzicht. Niet lang kunnen genieten, er moet weer gedraafd worden. We zitten nu rond de 25, ik neem de laatste uit onze groep op sleeptouw. Maar als we in de buurt van Wommels komen heb ik toch wel ontzettende behoefte aan een Dixi. Gebed wordt verhoord en er staan 30 Dixies ongebruikt in een lange rij. Even zorgen dat de ballon ook naar binnen gaat.

Vrolijk stap ik naar buiten, maar weinig bekenden, de groep heeft niet even gewacht. Ik ga gewoon door, de afstand is te groot. Ik houd het een paar kilometer nog vol om tempo vast te houden, bij de 32km begint er langzaam maar zeker verval te komen. De motivatie is ook wel een beetje weg, ik loop zonder groep. Verval loopt op tot 2 minuten, ik word paar keer gevraagd of ik nog op schema loop. Motiveert niet echt heel erg om te zeggen dat ik twee minuten achter loop. Ondertussen wordt het voor mij te warm, en is het nu echt ploeteren. Ik ga de vier uur niet redden.

Ik besluit dat ik op staande voet ontslag neem. Ballon gaat af, ik geef hem aan een kindje, een medeloper is zo aardig om mijn pacer startnummer er af te halen, en loop nu lekker anoniem rond. Wat ook wel weer meteen effect heeft, ik ga sneller wandelen, maar tuf langzaam door.

Tijdens de loop heel wat bekenden gezien dat maakt het zeker extra gezellig. De dorpen maken er ook een feestje van, we worden toegejuicht in het Fries, tenminste ik neem aan dat ze ons toejuichte, zo klonk het wel.

Dan wordt het toch echt aftellen, het is nu echt warm. Ik loop samen met een andere loper de laatste paar honderd meter, even vragen waar de finish is. In het Fries krijgen we te horen dat we bij de kerk moeten zijn. En daar is de kerktoren, het lijkt een eeuwigheid te duren voor we er zijn, waar is nu de finish? Ja, om de hoek. Veel publiek, we worden enthousiast aangemoedigd.

En gefinished, net geen 4 uur, kwartiertje extra mogen genieten, 4:15:22.


We krijgen nog een aandenken in de vorm van een postzegel. Even bijtanken in de schaduw van de kerk, en dan op naar huis. Voordeel van zo vroeg beginnen is dat je nog een dag te gaan hebt!

Foto's: Peter van der Hulst, Janke van der Schaaf