Gisteren startbewijs openen, starttijd 13:15 (Daar hebben we nog een 13). Dat is weer is wat later op de dag dan normaal in wedstrijdvak. Ik ga voor parkeren bij Kogerveld. Het is druk met auto's, maar nog een plekje vrij voor mij. Trein in en naar centraal station.
Daar aangekomen meteen even naar startvakken en sfeer proeven. Nu begint het toch wel wel weer echt te kriebelen. Het is en blijft de leukste wedstrijd van het jaar.
Door het Centraal Station naar de IJ-kant, kleding afgeven en even alles bekijken hoe het er nu uitziet nar jaren van verbouwen. Prachtig uitzicht over IJ bij de bus terminal. Mooie plek om snel om te kleden en de laatste voorbereidingen te treffen.
Om 12:30 meld ik mij bij mijn collega's. Daarna foto maken en startvak in. Ik hoor de omroeper roepen dat we over twee minuten starten. Ik denk dat dit voor het vak voor ons is, maar tijd geeft duidelijk aan: 13:13 (weer 13...). Ik zie een vol startvak voor me, even balen. Het gaat me nooit lukken om mezelf naar voren te krijgen. En daar gaan we, ik moet me maar aanpassen aan de lopers om me heen, en dat zijn er veel.
Het lijkt of niemand door wilt lopen. En ik loop niet eens hard. Weinig tijd, pijntjes, en nog wat slechte smoesjes. Doel gaat vandaag 1:20 worden. De IJ tunnel is kippenvel moment. Als we aan de andere kant van het IJ uitkomen merk ik dat het toch best wel warm is.
Hartslag staat al hoog en zo rond de 180. Dat beloofd wat. Bandjes en het publiek maken dit toch altijd een mooi feest.
Ik pak alles aan wat mij maar wat kan koelen, en cross vrolijk door. Het gaat prima, ruim onder de 5 minuut per kilometer. En dat blijft ook zo gaan. Ik kom nog even mijn zwager tegen op het parcours.Even gedag zeggen, en weer door.
Bij de 10km klinken er veel ambulances. Er komt zelfs een ambulance over het fietspad, iedereen vliegt naar rechts om hem erdoor te laten. Een kilometer verder staan mijn ouders aan te moedigen. Nu nog maar 5km. Alles begint wel een beetje te protesteren, hartslag zit tegen de 190 aan.
We draaien het saaistje stukje weg op. Een lange rechte weg tussen Amsterdam noord en Zaandam. Wind, ik merk dat er iemand in mijn schaduw zit. Prima. De kilometers gaan door. Ze zit nog achter me. We vliegen over het parcours, halen stunts uit om iedereen fatsoenlijk in te halen.
Nog 2400meter staat er langs de kant. Damn, hoe ga ik dat met goed fatsoen doen. Maar ja, ik ga mezelf niet laten kennen en blijf doorlopen. Daar is Zaandam, groot feest, veel publiek, veel muziek, heerlijk lopen zo! Nog steeds lopen we met zijn twee.
Parcours heeft een klein aantal hoogtemeters. Voelt alsof ik een berg aan het beklauteren ben. Het is een grote tunnel geworden voor me, Hartslag gaat ruim over de 190, ik zie en hoor de mensen, maar focus me op de finish. Dan eindelijk, 400 meter, 300 meter, 200 meter, kom op we gaan sprinten roep ik. En daar gaan we, vliegen over het parcours. En daar is de finishlijn, voor de 13e keer gepasseerd.
Finishtijd 1:18:13 (wat is er toch met die 13??)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten