Oliebollenloop

Een wedstrijd in je eigen dorp, hoe veel beter wil je het jaar kunnen afsluiten? 2012 was een geblesseerd jaar, bijna hele jaar niet echt hardgelopen en laatste paar weken niet fatsoenlijk getraind. De trainingen van afgelopen weekend gingen zwaar beroerd, dus dat beloofd niet veel. Eén ding staat vast, het gaat mijn snelste 10km wedstrijd van dit jaar, de oliebollenloop in Gorredijk.

Twee jaar geleden liep ik hier ook, lekker kneuterig, en goed georganiseerd.

Startvak Oliebollenloop

Voordeel van lopen in het eigen dorp is de reistijd, hardloopschoenen aan en al warmlopend naar de start. Eerst startnummer ophalen. Oeps, wat is het een groot evenement geworden. Ik sta in de rij voor mijn afstand en mijn achternaam. De vele vrijwilligers helpen iedereen snel.

Even nog wat heen en weer dribbelen. Vlak voor de start komt Sabrina en Daan in de kinderwagen aangesjeest. Daan zit met interesse te kijken naar alle idioten die daar op de laatste dag van het jaar een beetje sportief doen.

Twee jaar geleden starten we onder een partytent, nu vanuit een heus startvak inclusief chipregistratie. Bescheiden stel ik mij ergens achteraan op. Om nou constant ingehaald te gaan worden zie ik niet zo zitten. Daar is de start, even zwaaien naar mijn toeschouwers en hop het land in.

Grappig om een wedstrijd te lopen waar ik altijd veel train, dan helemaal alleen, en nu zoekend naar een stukje vrije ruimte. De kilometers gaan in een best goed tempo. Helemaal gezien de harde wind mag ik niet klagen met deze rondentijden. Ook het ingehaald worden is niet een heel groot probleem, ik haal juist mensen in! Lichaam voelt sterk aan, en al die andere lopers motiveren. Om ons heen klinkt overal vuurwerk en de doffe knallen van carbiet. Parcours is niet heel bijzonder, maar zeker ook niet saai te noemen.

Even zwaaien, nog 9.7km te gaan

Carbiet schieten

Dan in een lint van hardlopers over een smal paadje lopen. Oeps..dat is nu wel lastig nu ik zo veel mensen voor mij heb. Einde van het smalle pad krijgen we drinken en vervolgt de weg weer terug. Bij de 5km verbaas ik mij erover dat ik dit tempo ooit een marathon heb kunnen volhouden, en ben nu al blij dat ik bij de vijf ben!

Er staat geregeld muziek langs het parcours, we krijgen zelfs voor de tweede keer drinken. De terugweg gaat lekker soepel met de wind in de rug!

Nog een paar bochtjes, en dan ben ik er weer, Sabrina en de slapende Daan moedigen mij hard aan. Er moet nog zeker wat souplesse komen en harder getraind worden, maar de weg naar herstel is aangebroken! En stiekem toch wel trots dat het onder de 50 minuten is.

47:48


Bij de finish sinaasappel en banaan en oliebollen. Daarna met een mooi nieuw loopshirt als beloning weer naar huis dribbelen. Gorredijk kan trots zijn op zo'n leuke en goed georganiseerde wedstrijd.

Fotografie dick de jong