Berenloop 2012

Woelend lig ik in bed. Is het de warmte?
's Ochtends loop ik rusteloos door ons huisje alles voor te bereiden.
Opeens besef ik het me, dit is wedstrijdspanninng die ik al heel lang niet meer gevoeld heb. Het is vandaag zover, na een klein jaar lopen klooien met blessure en eindeloos lang fysio oefeningen, is het vandaag zover, de halve marathon op Terschelling, de Berenloop. Ik ga hem uitlopen, niet op tijd, alles moet heel blijven.


Om 11:15 spring ik op de fiets, stijf van de spanning op weg naar West, daar aangekomen even omkleden, spullen afleveren. Ik heb een wedstrijdlicentie, en besluit ook om die te gebruiken, ik mag meteen voorin het startvak in. Wat een luxe. :)

De spanning loopt behoorlijk op, en dan is het zover, 12 uur, we starten! Spanning valt meteen weg, lichaam voelt goed. Na paar seconden ben ik de startsttreep over en geniet van het publiek. Naar de haven, weer veel enthousiast publiek. Rondentijden liggen net boven de 5 minuten, dat is sneller dan ik in gedachten heb, maar het voelt goed.

Daar is de eerste verversingpost al. En daar staan mijn trouwste fans. Even gedag zeggen, vandaag staat nog niet in het teken van een snelle tijd.

En daar gaan we naar Midsland. Dat heb ik de afgelopen twee jaar goed gemist, wat een super gezellig publiek staat daar. Jammer dat de marathon dat niet meepikt.

En opeens staan we weer op het parcours van de marathon. De rondentijden liggen nog steeds goed, verrassend. Ook de knie moppert niet.

Het strand op, het ligt er best goed bij. De zee is ver weg, maar we kunnen mooi vlak langs de duinen. Hier wordt de kilometertijd wel wat langzamer, maar dat mag.

En daar is de strangopgang, de 15km. Weer veel en leuk publiek en natuurlijk staan daar weer mijn trouwste fans, en weer even gedag zeggen.

Dan de long way, mooi stukje Terschelling. De kilometers vliegen voorbij. We gaan west in. Richting haven, nog maar een paar honderd meter, ik ben er! De Berenloop heb ik uitgelopen, zonder pijn, in een veel snellere tijd dan ik in gedachte had, 1:49. Ik ben tevreden, al die uren oefeningen doen, zijn het waard geweest. :)

Nog even mijn kleren ophalen. Grappige was dat er iedereen zijn spullen in een berenlooptas had gedaan, waardoor de tassen moeilijk gevonden konden worden. En dan gaan mopperen...tsja...slim is anders. Gelukkig had ik dat niet gedaan.

Even patat halen, en even ergens loungen, en op naar huis, met een grote smile op mijn gezicht op mijn gezicht.