Den Haag Strandmarathon - de Zwarte Marathon

Marathon 21.

Het is hoog zomer, wat doe je dan? Dan ga je naar het strand. Als er hoogzomer een marathon wordt georganiseerd op het strand, dan heb je 1+1=2. Op 10 juli wordt de Den Haag Strandmarathon - de Zwarte Marathon georganiseerd. De start is bij de The Hague Road Runners, vanaf daar rennen we naar het strand en gaan we richting Noorwijk, om vanaf daar weer dezelfde weg terug te gaan.

Op de website valt het volgende te lezen:

De kust blijft haar aantrekkingskracht houden. De zee, de golven in de branding, het gevoel van de wind op je gezicht, zon, sneeuw, regen, de geur van het zoute water, de aanblik van het strand, de duinen, de meeuwen, het geluid van water en wind, tijdloos.

De keuze is snel gemaakt, ik doe mee! Al eerder liep ik in maart de Ultimate Low Tide Marathon, dus ik weet wat me te wachten staat.

De start zal zijn om 16:30. Bij het parkeren vraag ik me al sterk af of ik goed zit, er staan maar een paar auto's. Ik haal me startnummer op, startnummer 11. Uiteindelijk blijken er maar 29 deelnemers te zijn voor de   marathon, er zijn ook nog een aantal estafette teams. Ik krijg ook een routekaartje mee en een kaartje met noodtelefoonnummers. En last but not least een mooi zwart Nike hardloopshirt.


In de kleedkamer blijkt al dat de echte die-hards hier rondlopen, veel verhalen van verschillende mooie en uitzonderlijke marathons doen de ronde. En dit is er één van waar iedereen erg veel zin in heeft. Ik heb mijn meest witte shirt meegenomen, maar ik sta in dubio, wordt het me witte shirt of ga ik voor het net vekregen, zwarte shirt? Ik kies voor het zwarte shirt, dan zien ze op het strand ook nog waar ik aan meedoe.

Op me dooie gemakje loop ik de kleedkamer uit, en opeens is het wel erg rustig buiten...hmm...zal de start al zijn geweest? Of is ie ergens anders, ik besluit maar om achter wat andere mensen te lopen, en na 500 meter wandelen belanden we op een viaduct. Daar is dus de start. Even me IPod aanzetten, ik heb besloten dat ik vandaag een luisterboek ga luisteren, moord in slot zeist of iets dergelijks. We starten precies om 16:30, de eerste paar rennen meteen weg, ik dribbel lekker met de groep mee. Doel zal vandaag zijn rond de 3:40/3:45.

Foto van de startplaats

Vlak voor de start

Na drie kilometer belanden we op het strand. Rechts de pier van Scheveningen met veel muziek en schreeuwerige reclame, die kant gaan we gelukkig niet op, we gaan richting Katwijk. Al snel na drie kilometer een drankpost, even een glaasje water oppakken en dan begint het echte werk, los zand en op naar de waterlijn.

Snel is er weinig meer te bekennen van de groep, voor me zie ik twee lopers, en de rest zie ik niet meer. De strandgasten kijken wat verbaast naar dit rare gezelschap. ik moet wat springen over wat waterpartijen.Voor me zie opeens de twee lopers van richting veranderen, dat betekend niet veel goeds, ik besluit ruim op tijd naar rechts te gaan, en dat was maar goed ook, als ik was doorgelopen was ik ingesloten geraakt door de zee.

Blijkbaar is er een naaktstrand. Althans ik zie heel wat mannetjes rondlopen zonder zwembroek. Met geoefend oog zie ik vrij snel dat het jongere vrouwelijke deel van Nederland zich niet geroepen voelde om vandaag hier te gaan liggen. Dus ik besluit de naakte mannetjes maar verder te negeren en me te concentreren op de race.

Bij de drankpost op de 10 kilometer krijgen we een waterflesje. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet, paar slokken en dan weggooien? Ik neem het maar mee, en dat was een goed besluit, en super fijn dat we een flesje krijgen. Op die manier kon ik zelf bepalen wanneer ik water over me heen gooide of een slok water nam. De zon staat nog hoog aan de hemel, het is ruim 23 graden. En mijn zwarte shirt trekt mooi al die zonnestralen aan.

Na een uur kom ik tot de ontdekking dat ik echt geen donder snap van me luisterboek, of dat ik er niks aan vind. Dus de Ipod wordt uit me achterzakje gevist en de shuffle functie gaat aan, en nu maar verder genieten van het kale strand, de mooie zee en de zilte lucht, we zijn even alleen. in de verte doemt Katwijk op.

Bij Katwijk is een plek waar even het strand ophoudt en dat je een stuk over het mulle zand gaat en een stuk over wat rare stenen moet, en wat asfalt. Ook hier staat weer een drankpost. Ik kom samen te lopen met iemand uit Denemarken, hij werkt bij Europol, en loopt verschillende trails en ultra's. Bij de 19km zakt hij wat in, of ik ging harder, maar iig raken we elkaar kwijt. Bij ruim 21 km is er een verzorgingspost, ik neem een slok sportdrank en een fles water mee.

En vanaf daar gaan we weer terug naar de start, ik kom al mijn mede-marathon-lopers tegen en vriendelijke zeggen we allemaal gedag. De meeste zien er nog prima uit. Voor ik het besef zijn we weer in Katwijk, en moeten we weer door het mulle zand. Dat begint nu wel wat op te breken. Ik haal iemand in die even besluit om te gaan wandelen. Scheveningen is in zicht.

Ondertussen begin ik me vanaf de 15km al langzaam zorgen te maken over me hartslag, lichaam voelt goed, tempo is mooi onder controle, maar de hartslag gaat langzaam steeds hoger. Ondertussen raakt ie de 170, ik weet dat als ie de 180 gaat raken ik compleet zal gaan inzakken. Ik moet gaan kiezen wat ik ga doen, ondanks de wind die we nu wat tegen hebben verkoelt het me niet genoeg om ook me hart langzamer te laten kloppen. Ik besluit om langzaam aan wat langzamer te lopen om mezelf te besparen en te zorgen dat ik morgen nog gewoon kan lopen.

Het is weer genieten van de stilte en de ruimte om me heen, ik zie niemand voor me. Het is tijdloos, en ik loop ook nog op schema.

De 35km wordt aangetikt, en dan gaat eea even goed fout. Ik besluit om niet aan de waterkant te lopen maar aan de rechterkant van het zeewater wat het strand in twee-en splitst. Het strand is mul, en waar het hard is, daar is het zo oneffen als je het maar kan hebben. Ik wordt ingehaald door twee man die aan de kustlijn lopen. Zie je wel, ik moet toch daar zijn. Dus...ik ga naar de kustlijn, en voor ik er erg in heb sluit ik mezelf op, omlopen of door het water. Ik spring wat, en gaat best goed. Mooi, en even later zelfde verhaal, maar daar valt niet overheen te springen. Pech, we zijn er toch bijna, schoenen worden goed nat. Ondertussen haal ik nog iemand in, en ik nader de laatste verzorging.

En dan terug naar de start...alhoewel.....waar moet ik naar boven? Ik herken niet echt meer waar ik vandaan kwam, ik zie veel mensen nog genieten van de zon. En opeens ontwaar ik dus al die halfblote mensen een oranje hesje...die zal er voor mij staan! En die wijst me de goede kant op. Mul zand, trap op, duintje op, hond ontwijken, andere hond ontwijken en nog een hond ontwijken, en dan nog één bocht en ik ben weer bij de start, dat wordt een mooie 3:45, en volgens mijn Garmin ook een 42.2km. Het viaduct is in zicht, waar is iedereen? De moed zinkt me in de schoenen (en ze waren al zo nat), ik moet blijkbaar nog terug naar het clubhuis, oke, het is niet anders, we gaan ervoor. Laatste stukje lijkt eindeloos te duren, maar dan....is daar de finish! Iedereen wordt met een luid  en enthousiast applaus binnengehaald.

3:48:24 (op mijn garmin 42.86km)

Na het douchen, snel omkleden, en ik kom tot de conclusie dat me schoenen nog steeds nat zijn, en ik geen andere bij me heb....In de kantine wordt pasta geserveerd voor een klein bedrag. Tijdens het eten komen de meeste lopers binnen.

Uiteindelijk was het best zwaar, aantal grote stukken mul zand, was best warm, en op hard zand lopen is altijd zwaarder dan op de weg, icm met de duinen. Maar aan de andere kant was de verzorging top, gezellige intieme sfeer, en altijd een beleving om zo op het strand te mogen hardlopen, we hadden zeker geluk dat het eb was.

En dan op naar huis, na een mooie marathon!

Voor liefhebbers van mooie marathon's: volgende week wordt er in Diever de midzomeravondmarathon georganiseerd, een aanrader!

Oh ja, we liepen voor het goede doel:

Het goede doel van de Zwarte Marathon is met name het huis De Schakel nabij Loosduinen in ''s-Gravenhage. De Schakel was en is nog steeds een woonhuis\\-centrum, waar kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in de leeftijd van 6 tot 20 jaar kunnen wonen in een gezinsvervangende omgeving, waarin zoveel mogelijk de huiselijkheid centraal staat zonder afbreuk te doen aan de medische verzorging die deze kinderen hard nodig hebben. De band is ongeveer 30 jaar geleden inniger geworden in de elf jaren vanaf 1981 dat Willem van Roijen, lid van Lions Den Haag I, lid van het bestuur van Steinmetz Stichting was. Steinmetz Stichting hield toen De Schakel in stand. 




Gevonden foto's:
https://picasaweb.google.com/pjw170161/Strandmarathon10Juli2011
https://picasaweb.google.com/Jo.Marty.Messerschmidt/201107ZwarteMarathon?authkey=Gv1sRgCOvItY-9y8fEeQ#
https://picasaweb.google.com/hugovanderflier/DenHaagStrandmarathon2011?authuser=0&feat=directlink

Sponsors: