De Wiken Adventure Trail

Leuk, een trailrun in Jubbega, een dorp verderop. Wellicht dat Mettje meewilt, en ja, ze schrijft zich eerder dan mij in.

Gisteren krijgen we de laatste informatie van de organisatie. Er zit een bijlage bij welke "info over obstakels." Nadat gelezen te hebben, even mijzelf herpakken, en snel Mettje appen, of zij hiervan wist. We besluiten om ervoor te gaan.

Zondag tref ik al snel Mettje aan, we krijgen een t-shirt en een startnummer. De opkomst is een kleine 30 man. Nog even tips uitwisselen over het startnummer, dat moet blijkbaar niet op buik maar op borst, als je gaat kruipen enzo. Klinkt logisch, snel nummer verplaatsen, en daar is de start.

Voor we het weten duiken we een maisveld in. Handen voor gezicht en rennen, ik poog mijn voorganger bij te houden zodat ik niet ergens verdwaal in het veld. Opeens is voorganger weg, maar er is wel een rood wit lint, weiland in. We liggen nu al meteen laatste, ik kijk in de verte waarom sommige wat gek rondlopen. Even later zie ik allemaal water opspatten. Ik voel aankomen dat we het niet droog gaan houden.

En inderdaad, even later moeten we de eerste sloot door. Ging eigenlijk best goed. Even later stuiten we op een volgende sloot, nu met een touw. En die hebben we ook nodig, sloot is diep en modderig. Lopen gaat niet, dus zo snel mogelijk maar aan het touw trekken en gaan.

We lopen door mooie gebieden, stukken bos. Onderweg nog enkele hindernissen doen die niet al te veel voorstellen. Dan worden we het zwembad van Jubbega ingeleid. We moeten over een soort vlotten naar de overkant. Met moeite, en niet de meest charmante manier, red ik het einde, om dan tot de conclusie te komen dat de vlotten niet tot het einde van het zwembad gaan, en alsnog het zwembad in moet. Mettje zwemt al een tijdje in het bad. Snel uit het bad klimmen, en weer door.

Het parcours is werkelijk erg mooi, mooie stukken bos, en is prima uitgezet. Het blijkt dat een groot gedeelte verkeerd is gelopen, maar daar hadden wij geen last van. We hadden alle tijd om de route te bestuderen onderweg. ;-)

Opeens mogen we niet verder en moeten we een stukje langs een grote en modderige sloot. Nog ietsje later krijgen we te horen dat we er ook door moeten. Het moet maar, plons...voeten vinden geen bodem, touw vastgrijpen en gaan. Aan de overkant proberen het kroos en andere spullen uit de sloot van de kleding af te kloppen, onbegonnen werk. Doorgaan! Ik besef dat ik erg naar sloot ruik....

We hobbelen gezellig nog de laatste kilometers met hier en daar een hindernis, en we ruiken de stal al. Bij de finish nog even klauteren over twee hekken, en het zit er weer op.

Het was een mooie trailrun van 21km, sloten waren een leuke uitdaging. De andere gebouwde obstakels hadden van mij niet zo gehoeven. Parcours was genieten, vrijwilligers waren vrolijk en gezellig, parcours was voor ons prima aangegeven.