De ellende van een jaar geblesseerd zijn, is vorig jaar toch eigenlijk wel begonnen bij Schoorl. Wat was het een ellende, langzaam en op tandvlees liep ik toen de laatste 15km. Een jaar later, veel fysio, weinig kunnen trainen, en de ambitie om de 60km van Texel te lopen. Ga ik mij inschrijven voor Groet uit Schoorl? Op de allerlaatste dag dat het kan, schrijf ik me in, in de hoop dat het niet weer zo'n hel gaat worden.
De dag begint zonder pannenkoeken. Geen meel in huis, dus maar boterhammen. In de auto, de linkerkant van de snelweg ligt vol sneeuw. Laatste stuk achter een sneeuwschuiver aan, schiet allemaal niet op. Aangekomen in Schoorl wordt ik op een parkeerterrein ergens achter in gezet. Maar daar ben ik op voorbereid! De vouwfiets komt uit de auto, en vrolijk fiets ik langs alle mensen die een eind moeten lopen naar de start.
Om 10 uur val ik de sporthal binnen, ergens in het midden moet de tweetup zijn. En daar tref ik ze idd. Even gezellig praten en op de foto.
 |
@IwannaRun78, @MartinvNoort, Ge, @mjvisser, Cor, @RunningVis, @TondieLoopt, @FlowerFairy79 en @RunningRonald
|
|
 |
| Nog een foto met Erik en @Runnes |
En dan maar wat zenuwachtig naar de start. 30km...dat is best ver, zal voor het eerst sinds tijden worden dat ik die afstand ga lopen.
En daar gaan we. Ik mis het startschot, het vak komt in beweging. Wat een fijn gevoel, ik loop weer.
Eerste kilometers gaan goed, blijf constant rond de 5:13/5:18. Doel was net onder de 3 uur. Ik ga dus wat te hard. Maar de voetjes gaan door en door. Wel wordt ik van alle kanten ingehaald. Maar dat boeit niet.
2013 gaat de boeken in als white edition, en wat is genieten! De duinen, het bos, alles is bedekt met een mooi laagje sneeuw. Het zonnetje schijnt. Weinig of geen last van de wind. Paden zijn sneeuwvrij. Prima temperatuur. Dit is toch wat je wilt als hardloper? :-)
De kilometers gaan voorbij en voorbij.Het voelt goed en ik houd me in en geniet. Maar nog steeds stabiele tijden en ruim onder de 5:30.
Daar zijn we weer in het dorp, 20km. Vorig jaar moeite om niet de afslag te pakken. Nu heb ik zin in de volgende 10km. Beetje jammer dat we opeens lopers tegenkomen, een keerpunt. Ohh....de andere kant gaat omlaag, die hebben geluk. Na het keerpunt valt me iets op...nu gaat de andere kant omlaag. Het is maar wat je wilt zien blijkbaar. :) gelukkig zie ik ook dat er nog heeeeel veel mensen achter me zitten, dat geeft mij vertrouwen.
Daar is de 25km, even wat thee, energygel, een boom opzoeken. En daar ga ik weer. Ik besluit om te kijken of ik iets harder kan, en dat lukt. Wat voelt dit geweldig. Ik haal mensen in, knoop wat gesprekjes aan, roep wat naar mensen die een boom proberen om te duwen (die dan terugroepen dat ze aan het rekken zijn en kramp hebben). De laatste kilometers gaan rond de 4:50, wow.
En daar is de finish! Yes, dit had ik zeker niet verwacht:
2:37!
Sporthal in, spullen pakken, patatje halen en op naar huis. Dit gaf vertrouwen voor meer! En die knie? Die voel ik de volgende dag wel, maar dat mag denk ik wel na 30km.
Gezellig pratend gaan de eerste kilometers voorbij. De natuur is super mooi. Het zonnetje komt door, er ligt hier en daar nog sneeuw, de paden zijn goed te doen, hier en daar modder. Wat is het genieten hier.
