12e Univé Midzomeravondmarathon

Marathon 22

De start

De weersvoorspellingen beloven voor vandaag niet veel goeds, er komt een grote waterfront over Nederland. Ga ik lopen of blijf ik lekker thuis? Om 15 uur kijk ik naar de lucht, met al mijn kennis van het weer bestudeer ik het weerbeeld, het blijft droog besluit ik. Dus op naar Diever!

Snel inschrijven, en omkleden. In de gang kom ik Maaike en Harry tegen, ze gaan beide voor de 10km. Alle apparatuur sluit ik aan, en op naar de start. De startlocatie is nog 500 meter lopen, er zijn 4 verschillende startstrepen, voor de 10, 20, 30 en 42km. De marathon moet twee rondjes door het dorp. Voor de finish kom in Leo nog tegen, bekend van de Den Haag strandmarathon van vorige week. De marathon van vandaag zal totaal anders zijn, ipv zon en strand zal er regen en bos komen. En daar gaan we, ik zie Ritchie ervandoor gaan, het lukt me niet meer om fatsoenlijk bij hem te komen.

Na 30km zouden de wegen
er zo uit komen te zien

De twee rondjes door het dorp zitten er zo op, en we gaan de eerste grote ronde in. We zijn nog maar net onder de bomen, en het begint te regenen. Bij het ingaan van de tweede ronde komt Leo naast me lopen. We praten nog wat over vorige week en andere zaken. Ronde twee gaat ongemerkt voorbij. De regen maakt de paden al goed modderig. Aan het einde van ronde drie ruikt ie de stal al, en hij gaat ervandoor, ik blijf braaf me kilometers lopen zo rond de 5:05/5:08.

Ronde vier gaat in, de laatste ronde. En dat is zeker geen straf, het parcours is mooi, modderige en bochtige paadjes die je leiden door het bos, uitzicht op vennetjes, schapen en koeien die daar grazen. Vooral bij de laatste ronde is het zo stil, er loopt niemand voor me, en achter me zie ik ook helemaal niet. Wat een mooi geluksmomentje beleef je dan daar midden in het bos, alles voelt goed en gaat 

lekker.

Ik vraag bij de verzorgingspost om warme chocomelk, helaas, dat wordt niet geserveerd. Wel cola, iedere marathon die cola serveert is per definitie top. Langzaam aan nader ik de finish. De weggetjes worden steeds glibberiger. Ik haal nog drie of vier lopers in, wat weer leidt tot meer enthousiasme en dat leidt weer tot een hogere snelheid. Ik kom alleen naar de finish lopen. Gaat het 3:30 worden? Jan Kooistra van SV Friesland geeft de verlossende woorden:

3:30:33

Mijn Garmin geeft 41.2 km aan, vorig jaar was het wel precies een marathon. Ik gok dat de 310 wat last heeft van de bomen.

De verregende finish

Verzorging bij de finish

We krijgen een poncho en uiteraard staat er van alles klaar om weer bij te komen. Ik laat de verregende finish achter me, en ik ga op naar de warme douche.

Ondanks de regen, of juist dankzij de regen heb ik heerlijk gelopen, er was drie keer goede verzorging op ieder rondje van 10km. Het parcours was erg mooi zo door het bos. 

Volgend jaar, eind maart is er weer de Drents Friese Woldmarathon, zeker een aanrader!

Foto's:
Van der Schaaf (meeste foto's heb ik van haar site geleend)
http://hardlopenmettoli.blogspot.com/

Den Haag Strandmarathon - de Zwarte Marathon

Marathon 21.

Het is hoog zomer, wat doe je dan? Dan ga je naar het strand. Als er hoogzomer een marathon wordt georganiseerd op het strand, dan heb je 1+1=2. Op 10 juli wordt de Den Haag Strandmarathon - de Zwarte Marathon georganiseerd. De start is bij de The Hague Road Runners, vanaf daar rennen we naar het strand en gaan we richting Noorwijk, om vanaf daar weer dezelfde weg terug te gaan.

Op de website valt het volgende te lezen:

De kust blijft haar aantrekkingskracht houden. De zee, de golven in de branding, het gevoel van de wind op je gezicht, zon, sneeuw, regen, de geur van het zoute water, de aanblik van het strand, de duinen, de meeuwen, het geluid van water en wind, tijdloos.

De keuze is snel gemaakt, ik doe mee! Al eerder liep ik in maart de Ultimate Low Tide Marathon, dus ik weet wat me te wachten staat.

De start zal zijn om 16:30. Bij het parkeren vraag ik me al sterk af of ik goed zit, er staan maar een paar auto's. Ik haal me startnummer op, startnummer 11. Uiteindelijk blijken er maar 29 deelnemers te zijn voor de   marathon, er zijn ook nog een aantal estafette teams. Ik krijg ook een routekaartje mee en een kaartje met noodtelefoonnummers. En last but not least een mooi zwart Nike hardloopshirt.


In de kleedkamer blijkt al dat de echte die-hards hier rondlopen, veel verhalen van verschillende mooie en uitzonderlijke marathons doen de ronde. En dit is er één van waar iedereen erg veel zin in heeft. Ik heb mijn meest witte shirt meegenomen, maar ik sta in dubio, wordt het me witte shirt of ga ik voor het net vekregen, zwarte shirt? Ik kies voor het zwarte shirt, dan zien ze op het strand ook nog waar ik aan meedoe.

Op me dooie gemakje loop ik de kleedkamer uit, en opeens is het wel erg rustig buiten...hmm...zal de start al zijn geweest? Of is ie ergens anders, ik besluit maar om achter wat andere mensen te lopen, en na 500 meter wandelen belanden we op een viaduct. Daar is dus de start. Even me IPod aanzetten, ik heb besloten dat ik vandaag een luisterboek ga luisteren, moord in slot zeist of iets dergelijks. We starten precies om 16:30, de eerste paar rennen meteen weg, ik dribbel lekker met de groep mee. Doel zal vandaag zijn rond de 3:40/3:45.

Foto van de startplaats

Vlak voor de start

Na drie kilometer belanden we op het strand. Rechts de pier van Scheveningen met veel muziek en schreeuwerige reclame, die kant gaan we gelukkig niet op, we gaan richting Katwijk. Al snel na drie kilometer een drankpost, even een glaasje water oppakken en dan begint het echte werk, los zand en op naar de waterlijn.

Snel is er weinig meer te bekennen van de groep, voor me zie ik twee lopers, en de rest zie ik niet meer. De strandgasten kijken wat verbaast naar dit rare gezelschap. ik moet wat springen over wat waterpartijen.Voor me zie opeens de twee lopers van richting veranderen, dat betekend niet veel goeds, ik besluit ruim op tijd naar rechts te gaan, en dat was maar goed ook, als ik was doorgelopen was ik ingesloten geraakt door de zee.

Blijkbaar is er een naaktstrand. Althans ik zie heel wat mannetjes rondlopen zonder zwembroek. Met geoefend oog zie ik vrij snel dat het jongere vrouwelijke deel van Nederland zich niet geroepen voelde om vandaag hier te gaan liggen. Dus ik besluit de naakte mannetjes maar verder te negeren en me te concentreren op de race.

Bij de drankpost op de 10 kilometer krijgen we een waterflesje. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet, paar slokken en dan weggooien? Ik neem het maar mee, en dat was een goed besluit, en super fijn dat we een flesje krijgen. Op die manier kon ik zelf bepalen wanneer ik water over me heen gooide of een slok water nam. De zon staat nog hoog aan de hemel, het is ruim 23 graden. En mijn zwarte shirt trekt mooi al die zonnestralen aan.

Na een uur kom ik tot de ontdekking dat ik echt geen donder snap van me luisterboek, of dat ik er niks aan vind. Dus de Ipod wordt uit me achterzakje gevist en de shuffle functie gaat aan, en nu maar verder genieten van het kale strand, de mooie zee en de zilte lucht, we zijn even alleen. in de verte doemt Katwijk op.

Bij Katwijk is een plek waar even het strand ophoudt en dat je een stuk over het mulle zand gaat en een stuk over wat rare stenen moet, en wat asfalt. Ook hier staat weer een drankpost. Ik kom samen te lopen met iemand uit Denemarken, hij werkt bij Europol, en loopt verschillende trails en ultra's. Bij de 19km zakt hij wat in, of ik ging harder, maar iig raken we elkaar kwijt. Bij ruim 21 km is er een verzorgingspost, ik neem een slok sportdrank en een fles water mee.

En vanaf daar gaan we weer terug naar de start, ik kom al mijn mede-marathon-lopers tegen en vriendelijke zeggen we allemaal gedag. De meeste zien er nog prima uit. Voor ik het besef zijn we weer in Katwijk, en moeten we weer door het mulle zand. Dat begint nu wel wat op te breken. Ik haal iemand in die even besluit om te gaan wandelen. Scheveningen is in zicht.

Ondertussen begin ik me vanaf de 15km al langzaam zorgen te maken over me hartslag, lichaam voelt goed, tempo is mooi onder controle, maar de hartslag gaat langzaam steeds hoger. Ondertussen raakt ie de 170, ik weet dat als ie de 180 gaat raken ik compleet zal gaan inzakken. Ik moet gaan kiezen wat ik ga doen, ondanks de wind die we nu wat tegen hebben verkoelt het me niet genoeg om ook me hart langzamer te laten kloppen. Ik besluit om langzaam aan wat langzamer te lopen om mezelf te besparen en te zorgen dat ik morgen nog gewoon kan lopen.

Het is weer genieten van de stilte en de ruimte om me heen, ik zie niemand voor me. Het is tijdloos, en ik loop ook nog op schema.

De 35km wordt aangetikt, en dan gaat eea even goed fout. Ik besluit om niet aan de waterkant te lopen maar aan de rechterkant van het zeewater wat het strand in twee-en splitst. Het strand is mul, en waar het hard is, daar is het zo oneffen als je het maar kan hebben. Ik wordt ingehaald door twee man die aan de kustlijn lopen. Zie je wel, ik moet toch daar zijn. Dus...ik ga naar de kustlijn, en voor ik er erg in heb sluit ik mezelf op, omlopen of door het water. Ik spring wat, en gaat best goed. Mooi, en even later zelfde verhaal, maar daar valt niet overheen te springen. Pech, we zijn er toch bijna, schoenen worden goed nat. Ondertussen haal ik nog iemand in, en ik nader de laatste verzorging.

En dan terug naar de start...alhoewel.....waar moet ik naar boven? Ik herken niet echt meer waar ik vandaan kwam, ik zie veel mensen nog genieten van de zon. En opeens ontwaar ik dus al die halfblote mensen een oranje hesje...die zal er voor mij staan! En die wijst me de goede kant op. Mul zand, trap op, duintje op, hond ontwijken, andere hond ontwijken en nog een hond ontwijken, en dan nog één bocht en ik ben weer bij de start, dat wordt een mooie 3:45, en volgens mijn Garmin ook een 42.2km. Het viaduct is in zicht, waar is iedereen? De moed zinkt me in de schoenen (en ze waren al zo nat), ik moet blijkbaar nog terug naar het clubhuis, oke, het is niet anders, we gaan ervoor. Laatste stukje lijkt eindeloos te duren, maar dan....is daar de finish! Iedereen wordt met een luid  en enthousiast applaus binnengehaald.

3:48:24 (op mijn garmin 42.86km)

Na het douchen, snel omkleden, en ik kom tot de conclusie dat me schoenen nog steeds nat zijn, en ik geen andere bij me heb....In de kantine wordt pasta geserveerd voor een klein bedrag. Tijdens het eten komen de meeste lopers binnen.

Uiteindelijk was het best zwaar, aantal grote stukken mul zand, was best warm, en op hard zand lopen is altijd zwaarder dan op de weg, icm met de duinen. Maar aan de andere kant was de verzorging top, gezellige intieme sfeer, en altijd een beleving om zo op het strand te mogen hardlopen, we hadden zeker geluk dat het eb was.

En dan op naar huis, na een mooie marathon!

Voor liefhebbers van mooie marathon's: volgende week wordt er in Diever de midzomeravondmarathon georganiseerd, een aanrader!

Oh ja, we liepen voor het goede doel:

Het goede doel van de Zwarte Marathon is met name het huis De Schakel nabij Loosduinen in ''s-Gravenhage. De Schakel was en is nog steeds een woonhuis\\-centrum, waar kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in de leeftijd van 6 tot 20 jaar kunnen wonen in een gezinsvervangende omgeving, waarin zoveel mogelijk de huiselijkheid centraal staat zonder afbreuk te doen aan de medische verzorging die deze kinderen hard nodig hebben. De band is ongeveer 30 jaar geleden inniger geworden in de elf jaren vanaf 1981 dat Willem van Roijen, lid van Lions Den Haag I, lid van het bestuur van Steinmetz Stichting was. Steinmetz Stichting hield toen De Schakel in stand. 




Gevonden foto's:
https://picasaweb.google.com/pjw170161/Strandmarathon10Juli2011
https://picasaweb.google.com/Jo.Marty.Messerschmidt/201107ZwarteMarathon?authkey=Gv1sRgCOvItY-9y8fEeQ#
https://picasaweb.google.com/hugovanderflier/DenHaagStrandmarathon2011?authuser=0&feat=directlink

Sponsors:

Garmin 305 en 310XT

Klik hier voor meer tips over de garmin forerunner 305 en 310XT

Sinds februari 2007 ben ik de gelukkige eigenaar van de Garmin 305. Sinds die tijd zijn we onafscheidelijk.

-Acurate snelheidsinfo dmv GPS
-De trainingen zijn opeens heel erg inzichtelijk en confronterend.
-Je trainingsrondje van 10km blijkt opeens maar 8.5km te zijn.
-Als je aan het intervallen bent, moet je wel doorgaan tot ie piept zegt, en niet zoals vroeger stiekem 10 seconden eerder stoppen. Alles wordt vastgelegd en kan worden gedeeld met de rest van de wereld. En dan moet je natuurlijk wel goed je best doen! :)
-Ingewikkelde schema's kan je in je Garmin zetten
-Routes kan je opslaan in je Garmin, zodat je duurloop precies dat aantal kilometer wordt zoals je bedacht had
-Tijdens wedstrijden constant informatie of je nog op schema loopt dmv de ingebouwde haas
-Plaatsmarkering, je kan de plek waar je staat markeren, bv de plek waar je je auto heb geparkeerd bij een groot evenement, en dan kan je later weer terug navigeren.
-De route die je hebt gelopen kan je terugzien op je horloge. Erg handig als je in het bos bent en je het idee hebt dat je al drie keer langs die plek bent gekomen, en hoe je ooit weer terug moet komen.
-Na iedere kilometer krijg je een seintje hoe lang je erover hebt gedaan.

De 305 begaf het in februari 2011, ik heb toen besloten de 310XT te kopen. Het was een logisch vervolg op de 305. Mijn motivatie was dat ik eigenlijk de 305 super handig vond tov de varianten met ring, en de 310XT  sneller en nieuwer is. Hoe is het verschil in de praktijk?

Links de garmin 305, rechts de 310XT. Let ook is op hoe de sluiting is.

Design
Als ik de 305 om had in 2007, werd er gevraagd of ik nu ook scheef loop. En dat is waar, de 305 lijkt er groot. Het sattelietontvangst gedeelte gaat vanuit het horloge naar de pols toe, wat een groot gevoel oplevert. Bij de 310XT hebben ze het fraaier gedaan, het schermgedeelte is iets groter, maar loopt niet meer over de pols heen.
Ook het polsbandje is aanzienlijk beter, de bevestiging waarmee je het polsbandje vastzet bestaat uit twee pinnen ipv 1, waardoor ie stabieler en steviger om de pols zit.
De hartslagband is comfortabeler gemaakt. Ik had nooit last van de hartslagband van de 305, maar als je die van de 310 nu ziet, dan snap je niet dat je ooit die van de 305 hebt gedragen.

Boven de hartslagband van de 310XT en onder die van de 305

Satteliet ontvangst
Als ik ging trainen of een wedstrijd had, was de tijd dat de Garmin 305 satteliet ontvangst zocht, soms zenuwslopend. Dat kon zomaar vijf minuten duren, als je pech had. Je leert ermee leven, maar toch. De 310XT is een verademing. Je zet hem aan, je kijkt even naar link en dan naar rechts, en dan heb je satteliet ontvangst.

Trilfunctie
Eerste wat opvalt als je de 310XT aandoet is de trilfunctie. Ik heb een hekel aan alles wat trilt en piept. Dus wilde het ook gelijk uitzetten, maar gaf het nog een kans. En wat is dat een mooie uitvinding. Tijdens lopen of fietsen, helemaal met muziek op, mis je soms de piep dat je een kilometer hebt gelopen. Door de trilfunctie mis je je rondetijden nooit meer.

Virtual partner
In de 305 zat altijd al een virtual partner. Je kon deze op verschillende manier instellen.
-afstand&tijd
-tijd&snelheid
-afstand&snelheid
Als je voor de wedstrijd even snel wil berekenen hoe hard je moet gaan, kan je deze opties gebruiken.
Deze opties zijn verdwenen in de 310, helaas. Ik gebruikte ze regelmatig. Het is nu vervangen door een permanent aanwezige virtual partner. Die kan je instellen en die blijft iedere trainingssessie bij je. Ik kan best begrijpen dat ze deze keuze gemaakt hebben, is aanzienlijk simpeler. maar ja...ik mis het.
Wat wel briljant is, is dat je ook ziet hoeveel tijd je achter of voor loopt op je virtual partner. De 305 kent alleen het aantal meters dat je afwijkt.

Beetje onscherpe foto, linksonder het aantal meter dat je achterloopt, rechtsonder de tijd die je achterloopt. Bovenin zie je de ingestelde snelheid.

Kaartje met je gelopen route
Net als de 305 houdt ook de 310 bij waar je hebt gelopen. Erg handig als je verdwaalt, of dat je niet zeker weet of je op je toch al een keer hier bent geweest. Je vraagt het kaartje op, en je ziet meteen hoe je hebt gelopen. De 305 zet er ook netjes kilometeraanduidingen bij. Super handig, je weet meteen, als je op de terugweg bent, hoe ver je nog moet. Ook met hiken weet je dan hoeveel kilometer je nog moet bikkelen voordat je weer bij de start bent. Helaas toont de 310 deze kilometer punten niet meer. Ook heb ik een aantal keer meegemaakt dat een deel van het parcours niet getekend werd, maar dat was dan wel pas bij grote toertochten op de fiets.

Kwaliteit Garmin
De 305 heeft de afgelopen paar jaar wat kuren gehad. Ik heb 1x een nieuwe gekregen en 1x een nieuwe hartband. Na een jaar werd het piepje voor de rondetijd steeds zachter tot onhoorbaar. En nu was ie opeens stuk. Ik hoop dat de 310 aanzienlijk solider is. Voor dat geld mag je ervan uitgaan dat ie langer meegaat.

Verder:
-In de 310 kan je meer schermpjes opnemen dan in de 305. In totaal, exclusief haas, heb je 4 schermen tov 3 op de 305. Je kan dus meer data kwijt, of kiezen voor grotere gegevensvelden. Bij de 310 kan je ook autoscroll aanzetten, dan gaan de verschillende schermpjes achter elkaar getoond worden.
-De 310 is waterdicht, je zou er dus een duathlon mee kunnen doen. Je hoeft iig niet raar te gaan doen met je horloge als het heel hard regent. Bij de 305 werd ik toch altijd wel wat zenuwachtig als het hard regende.
-Beide horloges kennen een maximum van het aantal rondes wat ze kunnen opslaan, als het vol is, dan moet je ze handmatig leegmaken. Ik had eigenlijk gehoopt dat bij de 310 de oudste rondes vanzelf verwijderd zouden worden.
-De batterijduur is aanzienlijk hoger, 18 uur tot 20 uur tov van de 305 die een batterijduur heeft van maximaal 10 uur. Nu is die 10 uur voor de meeste niet zo'n groot probleem. meer dan 10 uur achter elkaar sporten is niet voor velen weggelegd. Maar je moet wel na een aantal trainingen het horloge op de lader klikken. bij de 310 mag je iets lakser daarmee omspringen.
-De gegevens van de 305 uploadt je via een craddle, met die craddle laadt je het horloge meteen op. Dus gaat het opladen ook redelijk vanzelf. Bij de 310 gaat het uploaden via een draadloze verbinding met een USB stick. Van mij had dat niet gehoeven. Het is trager dan via de craddle, ik heb een usb stick en een ding om mijn horloge op te laden, hoe minder noodzakelijke accessoires hoe  beter, lijkt me. En nu moet ik er echt aan denken om mijn horloge op te laden, wat vroeger meteen gebeurde als ik me trainingen aan het uploaden ben.
-Bij de 310 is tot nu toe 1x een training corrupt geraakt, dat had ik nog nooit gehad met de 305.
-De compensatie als je door een tunnel loopt (ijtunnel met de dam tot damloop bv) is bij de 310XT (firmware 3.90) gewoon slecht, hij vergeet gewoon een 1km te compenseren, de 305 compenseerde het altijd wel goed.

Conclusie
Is het verschil in prijs tussen de 305 en de 310 het waard om de 310 te kopen? Ik ben er nog steeds niet overuit. Ik ben enthousiast over de 310, maar de opties die ik er extra bij heb gekregen, en de punten die ik een nadeel vind wegen bij elkaar hetzelfde. Qua design vind ik hem mooier. Uiteindelijk zal blijken of de kwaliteit het houdt. Als deze ook weer zo snel stuk gaat, dat ga ik voor een goedkope 305 en geloof ik het verder allemaal wel. Als de kwaliteit beter is, dan is de 310 zeker een aanrader.
Koop je de 305, overweeg dan iig deze te kopen bij FuturumShop, je krijgt daar twee jaar garantie, en ze hebben goede service. Het is misschien net wat duurder, maar zeker een overweging waard.

14e Olde Wierdenloop Opende

Na vorige week de marathon gelopen te hebben, begon het gisteravond toch wel weer te kriebelen. Ik had wel weer zin om een halve marathon weg te tikken. Ik moet een keuze maken tussen de Olde Wierdenloop in Opende of de (h)Alve Marathon Sneek Workum.

Start- en finishlocatie

Die laatste is wel erg origineel, je loopt van Sneek naar Workum en gaat met de trein terug. Toch kies ik ervoor kom deze niet te gaan doen. hij is 10 euro duurder dan Opende, en zo'n ritje met de trein kost toch altijd meer tijd. En Opende wordt mede georganiseerd door SV Friesland, dus het wordt Opende.

Bij het wegrijden uit Gorredijk zie ik grote donker wolken hangen, dat beloofd niet veel goeds. Om 10 uur kom ik aan. Meteen valt op dat er een geregistreerd gaat worden met een Chip. Ik heb me championchip niet bij me, maar dat blijkt ook achteraf niet nodig. Ik zie Jan Kooistra de hardlooptent klaarzetten, drinken en de sinaasappelen staan al klaar, mooi!

Het startpunt links, en het resultaat rechts

De accommodatie waar we ontvangen worden ziet er netjes uit. Grote sporthal, met lange stukken tapijt op de vloer. Voor zes euro mag ik vandaag meedoen, en ik mag meteen kiezen uit een horloge, t-shirt en een heuptasje (geloof ik). Wat een luxe en keuze. Het wordt het t-shirt, dankbaar als ik ben trek ik die meteen aan. In de kleedkamer zitten we met vier man verbaast te kijken hoe dat werkt met de chip die we hebben gekregen. Je moet eerst een stuk er af halen, dan door je veters heen halen en dichtplakken. Een soort origami voor hardlopers op een zaterdagochtend.

T-shirt en startnummer

Langzaam begint het drukker te worden in de sporthal, ik besluit om op een stoeltje te gaan zitten en lekker de boel te observeren. En het blijkt dat voor de meeste de chip te installeren ook de grootste uitdaging te zijn voor de dag.

Ik ga maar wat inlopen, en zie Mariska Kramer ook warmlopen. Ze gaat vandaag voor het parcoursrecord. Ondertussen hoor in de speaker omroepen dat we niet om 11 uur starten, maar om 11:15. Er zijn nog veel mensen die zich willen inschrijven. Om 11:15 worden we naar de startstreep gestuurd. Ik ben vandaag in een Within Temptation bui, en zet me IPod op de playlist met alleen maar nummers van hun, wat het parcours ook zal zijn, het zal iig wel lekkere muziek worden.

Inschrijving

Ik zit ergens halverwege de grote groep, ik kom wat te praten met iemand die zegt dat er in november een leuke avond marathon wordt georganiseerd, vollemaanloop. Dat klinkt leuk, en dat opeens het startschot, oh ja, we zouden vandaag nog een halve marathon rennen.

We lopen in een grote groep weg, bij de 3.5km splitsen de wegen tussen de 10km en de halve marathon. En meteen is daar de eerste verzorging. En dan begint de schoonheid van het noorden zich te ontplooien, veel bomen en heide. Dit is waarachtig mooi. Een enthousiaste buurtbewoner roept dat ik 33ste lig. Dat is prima, ik heb maar 1 doel, en dat is tegelijk met Mariska Kramer te finishen. Overigens is dat bijna gelukt, er zat maar 20 minuten tussen.

Opeens zie ik iemand voor me, die ik voor de start ook al zag. hij heeft een t-shirt aan van de Stockholm marathon. Even vragen of die marathon leuk is. En het blijkt dat ie zeker leuk is, en dat ook Kopenhagen een erg leuke marathon heeft. We babbelen nog wat verder, en komen op een smaller paadje te lopen. Met bomen en weilanden om ons heen, mooie natuur.Voor ons een aantal andere hardlopers, we blijven even een groepje vormen. Maar dan voelt het wel weer goed voor me, ik wil eigenlijk net ff iets harder, ik haal ze in, en vervolg me weg alleen.

We komen in een soort van natuurgebied met bos. Het ligt best dicht bij me werk, dus ik ga daar zeker een een keer hardlopen. Maar nu houden we de brede asfaltweg aan. De eindstand is al redelijk bepaald, ik heb net iemand ingehaald, en ver voor me lopen nog een man en een vrouw. Achter me lopen ver weg nog wat lopers.

Er komt een kruising aan, blijkbaar komen we hier straks weer en moeten we naar rechts. Ik vraag nog aan de verkeersregelaar of ik niet stiekem meteen naar rechts mag, is immers korter. Maar nee, ik moet toch echt naar links. We maken een lusje, en komen weer uit op het kruispunt. Ondertussen haal ik de beste man in die voor me loopt, de betreffende vrouw ruikt de stal en loopt ver voor me uit.

Nog twee kilometer, en we duiken tegen de wind in. Ik heb mezelf beloofd dat ik me niet ga opblazen. Maar toch.....het zijn nog maar twee kilometer. Ik zet stevig aan. Na een kilometer voel ik ook wel dat ik net teveel geef. Nog maar 4:30, en dan ben ik het ook weer vergeten.

De speaker, Jan Kooistra, staat op een taktische plek, in de bocht, 300 meter vanaf de finishlijn. Mooie plek om op te focussen, hij roept iedereen zijn naam om en motiveert om nog even die laatste meters aan te zetten.

1:38:36


Bouillon en sportdrank vinden gretig aftrek. Op naar de warme douche, en die was ook warm en lekker.


Wat een pareltje van een wedstrijd, wat is het noorden van Nederland toch mooi. De loop was goed georganiseerd, mooie en professionele route bepijling, heeeel veel verkeersregelaars en ook veel drankposten (ik ben de tel kwijtgeraakt). Goede kleedaccomodatie met warme douche, helaas niet tot geen publiek, komt natuurlijk omdat we voornamelijk door de natuur lopen, dat maakt dan ook veel goed, en we hebben het droog gehouden!